Εδώ και
χρόνια παρατάξεις που πρόσκεινται σε κυβερνητικές
δυνάμεις αποδεικνύουν με κάθε δυνατό τρόπο τον αντιδραστικό ρολο που έρχονται
να πρεσβεύσουν μέσα στα πανεπιστήμια. Σε ένα γενικότερο τοπίο προσπάθειας διάλυσης
του δημόσιου και δωρεάν πανεπιστημίου, ο ρόλος των καθεστωτικών παρατάξεων της
ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ έρχεται να ενισχυθεί και ουσιαστικά να αποτελέσει τον πιο
συνεπή εκφραστή της αντιλαϊκής πολιτικής
της κυβέρνησης και της Ε.Ε. Αποτελεί, έναν από τους μηχανισμούς που εγγυάται
την “ομαλή” λειτουργία των ιδρυμάτων, η οποία περνάει μέσα από την εκτόνωση των αγώνων, την διάλυση των συλλογικών
αναπαραστάσεων του φοιτητικού κινήματος, αλλά και το χτύπημα κάθε αγωνιζόμενης
φωνής που θέλει να στραφεί εναντία στο αστικό σχέδιο για την τριτοβάθμια
εκπαίδευση. Προβάλει με τον πιο χυδαίο τρόπο την λογική του ατομικού
μονόδρομου και του βολέματος μακριά και έξω από την συλλογική πάλη των
προβλημάτων της σπουδάζουσας νεολαίας. Μάλιστα εν όψει των φοιτητικών εκλογών και την κουβέντα που επανέρχεται για την παρουσία
αυτών των δυνάμεων σε αυτές, είναι κρίσιμο να αναδειχτεί η ανάγκη πλήρους ρήξης
με την λογική που προτάσσουν και η καταδίκη τους ως οι πιο θερμοί υποστηρικτές
των αναδιαρθρώσεων σε εργασία-παιδεία-δημοκρατία. Πως φάνηκε όμως ο ρόλος αυτών των δυνάμεων το προηγούμενο διάστημα μέσα
στις σχολές;
Η ΔΑΠ, η παράταξη της Νέας Δημοκρατίας, έδειξε από την αρχή της χρονιάς
σημάδια για το πώς θα προσπαθήσει να αποδυναμώσει κάθε προσπάθεια αντίστασης
από πλευράς της σπουδάζουσας νεολαίας. Μέσα από τα γεγονότα του προηγούμενου διαστήματος
φάνηκε ο ρόλος της στην αναπαραγωγή της ακροδεξιάς ρητορείας της ΝΔ και της ενίσχυσης
της λογικής ΣΟΚ και ΔΕΟΣ, ειδικα μετά από τα γεγονότα της δολοφονίας του Π. Φύσσα
και έπειτα. Απέδειξε περίτρανα ότι αποτελεί τον πιο συνεπή υποστηρικτή της ανιστόρητης θεωρίας των 2 άκρων
που ταυτίζει την βάρβαρη όψη του συστήματος, τον φασισμό, με τους μαζικούς αγώνες
και τις κατακτήσεις του κόσμου της εργασίας, σπέρνοντας αντικομουνιστικό και
αντιαριστερό δηλητήριο. Επιπλέον επιβεβαίωσε
το αντιδραστικό και αντιλαϊκό της προφίλ
με την στάση που κράτησε στην απεργία των διοικητικών υπαλλήλων και το
κάλεσμα για άνοιγμα των σχολών, με την προσπάθεια συγκρότησης απεργοσπαστικού
μπλοκ αντικατάληψης. Επίσης, δεν δίστασε να δράσει με φασιστικού τύπου χτυπήματα
κατά αγωνιζόμενων φοιτητών με χαρακτηριστικό παράδειγμα τα επεισόδια στην Νομική
Κομοτηνής. Τέλος, υπό τις επιταγές της
κυβέρνησης η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ έρχεται να υποστηρίξει την υλοποίηση του μνημονίου για
την παιδεία, την στήριξη της σύνδεσης επιχειρήσεων-πανεπιστημίων, τα δίδακτρα
κλπ παίρνοντας ξεκάθαρη θέση το προηγούμενο διάστημα στο σχέδιο Αθηνά, υπέρ του
μέτρου της διαθεσιμότητας-απόλυσης, ανοίγοντας διάπλατα τις πόρτες για τον
μορφωτικό και εργασιακό μεσαίωνα για την νεολαία.
Ωστόσο δεν θα έπρεπε να υποτιμηθεί και ο ρόλος
του έτερου δίδυμου πύργου του δικομματισμού, της ΠΑΣΠ,ο οποίος ταλανίζεται
από πολλές αντιφάσεις, χωρίς να έχει τόσο ξεκάθαρη γραμμή όσο η ΔΑΠ. Τα εκλογικά
της ποσοστά και η επιρροή της βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση το τελευταίο διάστημα, μετά
και την ουσιαστική απονέκρωση του πολίτικου της φορέα (ΠΑΣΟΚ). Ωστόσο συνεχίζει
να στηρίζει την πολιτική της κυβέρνησης μέσα από την δράση της στις σχολές,
παρά τις μάταιες προσπάθειες προβολής ενός ψευτοαριστερού, αγωνιστικού προφίλ. Δεν
χάνει και αυτή ευκαιρία να καλλιεργήσει κλίμα εκφοβισμού και τρομοκρατίας
εναντίον του φοιτητικού κινήματος, με χαρακτηριστικά παραδείγματα τα γεγονότα
στο ΤΕΙ το 2013 στις κινητοποιήσεις εναντία στο σχέδιο Αθηνά, όταν αγωνιστές
και μέλη της Ε.Α.Α.Κ. προπηλακίστηκαν και τραυματίστηκαν από την επίθεση
μπράβων. Σε τελική ανάλυση τα
κροκοδείλια δάκρυα της και οι ισχυρισμοί της πως«άλλο ΠΑΣΟΚ και άλλο ΠΑΣΠ», δεν
μπορούν να πείσουν κανένα φοιτητή, αφού και η στάση της κυβερνητικής παράταξης
μέσα στις Γενικές Συνελεύσεις, είναι είτε η υπεράσπιση των μέτρων ως «αναγκαίο
κακό», ή η απόλυτη σιωπή, εμφανίζοντάς την ως το φερέφωνο της ΔΑΠ.
Παρόλη την
προσπάθεια των ΔΑΠ-ΠΑΣΠ να χτυπήσουν και να ενσωματώσουν τους αγώνες, η
απάντηση πρέπει να δοθεί από τις δυνάμεις που θέλουν το συμφέρον και την νίκη
των εργαζομένων και της νεολαίας σε αυτή την κρίσιμη καμπή.
ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΙΣ
ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΥ ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ!
Το
πανεπιστήμιο που οραματίζονται δεν χωρά στις διεκδικήσεις μας. Το φοιτητικό
κίνημα να πρωτοστατήσει, στον δρόμο του ανυποχώρητου αγώνα της ρήξης και της ανατροπής,
αναδεικνύοντας πως η αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζεται δεν ανταποκρίνεται στις
ανάγκες μας και είναι αναγκαίο να ανατραπεί!