3 Δεκεμβρίου 2012

ΚΑΜΙΑ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ «ΑΘΗΝΑ»-ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ

Λίγες μέρες μετά την ψήφιση του Μνημονίου III, που έρχεται να προστεθεί στην πολιτική εξαθλίωσης του τριπτύχου κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ με την επιβολή νέων μέτρων λιτότητας για το λαό, πλήθος εργαζομένων του δημοσίου τομέα απειλούνται, πέρα από πρόσθετες μειώσεις μισθών, και με μαζικές απολύσεις. Αυτή τη φορά, στο στόχαστρο μπαίνει για άλλη μια φορά η τριτοβάθμια εκπαί­δευση, καθώς με απολύσεις απειλείται μεγάλος αριθμός Διοικητικών Υπαλλήλων Πανεπιστημίων και ΤΕΙ από όλη την Ελλάδα.
                Συγκεκριμένα στα νέα μέτρα περιλαμβάνεται η πρόβλεψη για απολύσεις υπαλλήλων δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ειδικοτήτων Διοικητικού, Διοικητικού-Οικονομικού, Διοικητικών Γραμματέων που εργάζονται με σύμβαση Ιδιωτικού Δικαίου Αορίστου Χρόνου. Σύμφωνα με στοιχεία που παρουσίασε το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης στο υπουργείο Παιδείας, το μέτρο αυτό θα εφαρμοστεί σε 4 Πανεπιστήμια (ΑΠΘ, Ιωαννίνων, Αιγαίου και Πάντειος) και 5 ΤΕΙ (Αθήνας, Πειραιά, Κρήτης, Λάρισας και Πάτρας).Παρόλο που το κύμα των απολύσεων δεν αγγίζει άμεσα τους εργαζόμενους του Πανεπιστημίου Πατρών, αποφάσισαν να ξεκινήσουν διαδικασίες απεργιών και καταλήψεων,αντιλαμβανόμενοι πως με αυτό τους τον αγώνα τάσσονται ενάντια σε οποιαδήποτε απόπειρα απόλυσης συναδέλφων τους, καταδικάζουν τη μνημονιακή πολιτική που οδηγεί το λαό στην εξαθλίωση, ενώ ταυτόχρονα στηρίζουν τους αγώνες των φοιτητών ενάντια στην ισοπέδωση της δημόσιας δωρεάν παιδείας. Σε άλλα ακαδημαϊκά ιδρύματα, ήδη τις τελευταίες βδομάδες, οι Διοικητικοί Υπάλληλοι σε συνεργασία με τους συλλόγους των φοιτητών και των καθηγητών προβαίνουν σε κλιμακούμενες κινητοποιήσεις, όπως επαναλαμβανόμενες 48ωρες απεργίες, καταλήψεις τμημάτων και διοικητικών υπηρεσιών.
                Τα παραπάνω εντάσσονται σε ένα ευρύτερο κλίμα κινητοποιήσεων τόσο στον τομέα της παιδείας, όσο και στον τομέα των εργαζομένων του δημοσίου. Οι εργαζόμενοι της τοπικής αυτοδιοίκησης ΠΟΕ-ΟΤΑ που απειλούνται κι αυτοί με τη σειρά τους από το μπαράζ των απολύσεων προβαίνουν σε απεργίες και καταλήψεις δημοσίων υπηρεσιών και κτηρίων τοπικής αυτοδιοίκησης.
                Η επίθεση του κεφαλαίου στην τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν σταματάει εκεί. Εν μία νυκτί, το υπουργείο Παιδείας κατάφερε, μέσω μιας πράξης νομοθετικού περιεχομένου, να εξισώσει όχι μόνο τα πτυχία, αλλά και τα μεταπτυχιακά και τα διδακτορικά των δημόσιων ιδρυμάτων με αυτά των ιδιωτικών Κολεγίων στην Ελλάδα, ευρωπαϊκών και αμερικάνικων συμφερόντων. Εν συνεχεία με το σχέδιο Αθηνα, προσπαθούν να βγάλουν κυριολεκτικά απ΄τη μύγα ξύγκι. Οι συγχωνέυσεις και τα κλεισίματα ιδρυμάτων έχει πολλαπλές επιπτώσεις για τον κατ’επίφαση δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα του Πανεπιστημίου.
 Λίγα κομβικά στοιχεία για τις επιπτώσεις του σχέδιου Αθηνά είναι οι εξής:
·         Η διάλυση των τμημάτων άμεση και έμμεση (η μεταφορά τους σε άλλες πόλεις αργά η γρήγορα σημαίνει οτι θα ακολουθήσουν το κλείσιμο τους) ενισχύει και νομιμοποιεί την ύπαρξη ιδιωτικών ιδρυμάτων.
·         Την απομάκρυνση της χρηματοδότητησης του κράτους απο τα Πανεπιστημία, και την θεσμοθέτηση της λειτουργίας των Πανεπιστημίων με όρους αγοράς.
·         Πετάει στο δρόμο εργαζομένους αλλά διώχνει την νεολαία που δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στα εξοδα για την 3ο βάθμία παιδεία.
                Το υπουργείο έχει δώσει διορία στις πρυτανικές αρχές και στα τμήματα να καταθέσουν μέχρι την 1η Δεκέμβρη πρόταση “αλλαγής χάρτη” στα ιδρύματα, στήνοντας ακόμα ένα προσχηματικό διάλογο για αποφάσεις που όλοι γνωρίζουν ότι έχουν ήδη ληφθεί. Γιατί δεν είναι τυχαίο ότι αυτή η κίνηση έρχεται να προστεθεί με τις παραπάνω απολύσεις διοικητικών και 407, στις σφοδρές περικοπές στη χρηματοδότηση των ιδρυμάτων, στη συνολικότερη προσπάθεια να πληρώσουν την κρίση οι εργαζόμενοι και η νεολαία. Οι ίδιοι λοιπόν που τόσα χρόνια μας έλεγαν ότι διασπώνται γνωστικά αντικείμενα για “πληρέστερη, πιο εξειδικευμένη εκπαίδευση”, οι ίδιοι που απέναντι στους αγώνες των φοιτητών για κατοχύρωση επαγγελματικών δικαιωμάτων στο πτυχίο τους μιλούσαν για μια παιδεία που υποχρεούται να δίνει γνώσεις και όχι θέσεις εργασίας, κλείνουν τώρα τα τμήματα με τη δικαιολογία πως δεν είναι αρκετά παραγωγικά και δε συμβαδίζουν με τις ανάγκες της αγοράς.
                 Στην Πάτρα, η κατεύθυνση αυτή έχει ήδη αρχίσει να συζητιέται εντόνως. Ανάμεσα στις αλλαγές που θα επιφέρει η εφαρμογή του σχεδίου Αθηνά, περιλαμβάνει το κλείσιμο των τμημάτων Επιστήμης των Υλικών, Αρχιτεκτονικής (τα δυο τμήματα δηλαδή που έχουν πληγεί περισσότερο από τις απολύσεις εκπαιδευτικού και διοικητικού προσωπικού),  Φιλολογίας και Οικονομικών Επιστημών καθώς και τη συγχώνευση Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Η/Υ. Όλα αυτά χωρίς καμία προετοιμασία, κυνηγώντας την προθεσμία της 15ης Δεκέμβρη για να προλάβουνε τα μηχανογραφικά της επόμενης χρονιάς, όλα αυτά σε πλήρη αδιαφορία για τους φοιτητές και τους εργαζόμενους των ιδρυμάτων αυτών. Και το χειρότερο, η πρυτανική αρχή και η σύγκλητος, ενώ βλέπει το Πανεπιστήμιο να διαλύεται, εργαζόμενους να απολύονται και φοιτητές να μένουν μετέωροι, σαν να μην έφτανε η έτσι κι αλλιώς τραγική εργασιακή ανασφάλεια που τους περιμένει όλους, περιορίζεται στο να πει απλώς ότι δε δίνεται αρκετός χρόνος προετοιμασίας γι αυτή την κίνηση.
                 Ασφαλώς, δεν είναι τυχαίο ότι όλες αυτές οι κινήσεις συνοδεύονται από μια ανευ προηγουμένου προσπάθεια να εφαρμοστεί η αξιολόγηση στα ιδρύματα. Οι βεβιασμένες κινήσεις συγκρότησης παντού μονάδων εσωτερικής και εξωτερικής αξιολόγησης δείχνουν ξεκάθαρα ότι αυτή η διαδικασία έρχεται ακριβώς για να κρίνει τα πανεπιστήμια με όρους κολλεγίου, σύνδεσης με την αγορά, παραγωγής αποφοίτων πειθήνιων και πειθαρχημένων. Έχουν ανάγκη μια αξιολόγηση που να κρίνει τα ιδρύματα ως αντιπαραγωγικά για να διευκολυνθεί το κλείσιμό τους και το πέταγμα φοιτητών κι εργαζόμενων στο δρόμο. Έχουν ανάγκη μια αξιολόγηση που θα υποβαθμίζει την προσφορά του δημόσιου και δωρεάν πανεπιστημίου προς όφελος των κολλεγίων. Έχουν ανάγκη μια αξιολόγηση που στην τελική θα θέτει κι ένα απλό δίλημμα: ή συμμορφώνεστε, εφαρμόζετε το νόμο, σταματάτε τις αντιδράσεις, ή δεν χρηματοδοτήστε, υποβαθμίζεστε, στην τελική σας βάζουμε λουκέτο.
                Στα παραπάνω το φοιτητικό κίνημα οφείλει να απαντήσει. Να απαντήσει με αγώνες διαρκείας απέναντι στην λαίλαπα του κεφαλαίου εντός και εκτός σχολών. Η επίθεση στα 3ο βαθμια ιδρυματα, αποτελεί κόμματι της ευρύτερης επίθεσης της μνημονιακής πολιτικής. Ένα ισχυρό φοιτητικό κίνημα με την αυτοτέλεια του, αλλα και σε συμπόρευση με το εργατικό, με αντικυβερνητικό, αντιμνημονιακό και αντι-ΕΕ χαρακτήρα, οφείλει και εχει την δυνατότητα να γίνει επικίνδυνο για την κυρίαρχη πολιτική και να θέσει βαθύτερους τριγμούς στο σύστημα που σαπίζει.  Για ένα παλλαικό χείμαρο ρήξης και ανατροπής, με καταλήψεις και απεργίες διαρκείας ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ.

Η ΚΡΙΣΗ ΣΠΕΡΝΕΙ ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ ΚΑΙ ΘΕΡΙΖΕΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ

H Κρίση σπέρνει… πλούσιους
             Σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα η κρίση φαίνεται ότι δεν έχει επηρεάσει τους Έλληνες εφοπλιστές, αλλά αντίθετα τους έχει ευνοήσει. Την ίδια ώρα που η ανεργία φτάνει το 25% γενικά και το 50% στην νεολαία (με βάση στοιχεία που και μια ώρα να έχεις δουλέψει σε εντάσσουν στους εργαζόμενους…), την ίδια ώρα που οι μισθοί 400 ευρώ δεν είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας αλλά ζοφερή πραγματικότητα, το 23% των πλοίων που πωλήθηκαν, από τις αρχές του χρόνου έως σήμερα, αγοράστηκαν από ελληνικές ναυτιλιακές εταιρείες… Σύμφωνα με στοιχεία της Allied Shipbroking, οι Έλληνες εφοπλιστές έχουν αποκτήσει 205 πλοία, επενδύοντας κεφάλαια ύψους 3,541 δισ. δολ. Για να έχουμε μια εικόνα στο ίδιο διάστημα, διεθνώς έχουν αλλάξει «χέρια» 971 πλοία, αξίας 10,630 δισ. δολ. Αντίστοιχα είναι τα αστρονομικά κέρδη μεγάλων τραπεζών και επιχειρήσεων στον καιρό της κρίσης.
Μια τέτοια «αντίφαση» δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο… Οι εκατομμυριούχοι σε δολάρια όπως τους ορίσαμε σε όλη τη Γη ανέρχονται πλέον σε 10,9 εκατομμύρια άτομα, ενώ το 2007 ήταν 10,1 εκατομμύρια και το 2004 μόλις 8,2 εκατομμύρια άτομα. Το 2009 ήταν 10 εκατομμύρια, αύξηση δηλαδή 9% σε έναν χρόνο. Η συνολική τους περιουσία ανήλθε πέρυσι σε 42,7 τρισεκατομμύρια δολάρια… Για να καταλάβει καλύτερα κανείς το μέγεθός του, αρκεί να πούμε ότι τα 7 δισεκατομμύρια άνθρωποι της Γης παράγουν όλοι μαζί σε έναν χρόνο παγκόσμιο πλούτο 55 τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Αυτό σημαίνει ότι το 0,15% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει τόσο πλούτο όσον παράγει το υπόλοιπο... 99,85% της ανθρωπότητας σε σχεδόν εννέα μήνες! Μιλάμε για απίστευτη άβυσσο στην κατανομή του κοινωνικού πλούτου. 

…θερίζει και εξεγέρσεις!

Την ίδια ώρα λοιπόν που η υποταγή στην αποπληρωμή του χρέους, το κυνήγι μείωσης των ελλειμμάτων και η παραμονή στην δαμόκλειο σπάθη της Ε.Ε. και του ευρώ παρουσιάζονται περίπου ως φυσικές σταθερές, και η απαρέγκλιτη τήρηση τους αντιστοιχεί σε κοινωνική καταστροφή μεγέθους παγκοσμίου πολέμου, μπροστά στα μάτια των εργαζομένων που ματώνουν καθημερινά «χορεύουν» αμύθητα ποσά… Αυτή η πρόκληση πρέπει να ξεδιαλύνει τις όποιες αυταπάτες περί συμμετοχής-συνενοχής του στυλ «μαζί τα φάγαμε» και να μετουσιωθεί σε αγώνα για την αξιοπρέπεια και την ζωή που μας κλέβουν μπροστά στα μάτια μας. Σε αγώνα που θα αρνείται το χρέος και την αποπληρωμή του, σε αγώνα που θα σπάει τα δεσμά της Ε.Ε. και του ευρώ αυτού του στρατηγείου της επίθεσης, σε αγώνα που δεν θα «μασάει» στην κρατική καταστολή και τρομοκρατία σε αγώνα τελικά για τα σύγχρονα δικαιώματα και τις ανάγκες μας.