19 Δεκεμβρίου 2011

ΟΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΑΜΕ… ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΤΟΥΣ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΑΠΑΝΤΑΜΕ!


Η πραξικοπηματική συγκυβέρνηση των δύο βασικών αστικών κομμάτων Ν.Δ – ΠΑΣΟΚ με το φασιστικό ΛΑΟΣ αποκαλύπτει ότι δεν μπορούσε να κυβερνήσει πλέον άλλο από μόνη της η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η οποία είχε φθαρεί και απονομιμοποιηθεί απ' τους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες και αντιστάσεις. Ταυτόχρονα όμως, η συσπείρωση αυτή της αστικής τάξης σε μια γραμμή ψήφισης και εφαρμογής της Δανειακής Σύμβασης και των νέων μνημονίων, αποκαλύπτει το βάθος και το εύρος της νέας ακόμα πιο βάρβαρης επίθεσης που προωθεί ο αστικός συνασπισμός εξουσίας. Η επιλογή του τραπεζίτη Παπαδήμου είναι άλλωστε ενδεικτική και συμβολική για τα συμφέροντα που έρχεται να εξυπηρετήσει η νέα κυβέρνηση. Ήδη με την ψήφιση του εκτρωματικού προϋπολογισμού, ο οποίος ανάμεσα στα άλλα προβλέπει περαιτέρω μείωση των δαπανών για μισθούς και συντάξεις και των πόρων για την υγεία και την παιδεία, ο λαός και η νεολαία μπαίνουν για ακόμα μια φορά στο στόχαστρο της επίθεσης. 
Έτσι και στο νέο αυταρχικό Πανεπιστήμιο της αγοράς, που θεσμοθετήθηκε και επίσημα πλέον με το νόμο Διαμαντοπούλου, τα πάντα διαμορφώνονται έτσι ώστε να παράγεται κέρδος για το κεφάλαιο, οι φοιτητές γαλουχούνται στο να σκύβουν το κεφάλι και να είναι έτοιμοι για την αυριανή τους εργασιακή προοπτική, ενώ οι παροχές προς αυτούς διαρκώς μειώνονται (συγγράμματα, πάσο, σίτιση στέγαση). Τα ιδρύματα πλέον με τη μειωμένη χρηματοδότηση από το Υπουργείο, η οποία μάλιστα θα είναι ανάλογη με την αξιολόγησή τους, που θα τα αναγκάζει να λειτουργούν σαν Α.Ε. και να αναζητούν παντού τρίτους οικονομικούς πόρους, θα επιχειρήσουν να έχουν κέρδος και από τις εστίες με την επιβολή ενοικίων και την εισαγωγή ακαδημαϊκών ανταποδοτικών κριτήριων για τη διαμονή των φοιτητών σε αυτές. Αυτή τη στιγμή η Εστία του Πανεπιστημίου της Πάτρας βρίσκεται στον αέρα αφού από τις αρχές του 2012 δεν υπάρχει δυνατότητα συντήρησης και λειτουργίας της ενώ οι καθαρίστριες είναι απλήρωτες εδώ και τρεις μήνες, αβέβαιο είναι το μέλλον των 42 εργαζομένων της Εστίας, εάν δε λειτουργήσει, από το Γενάρη και αμφίβολη είναι η παραμονή των φοιτητών που μένουν σε δωμάτια ξενοδοχείων, που ήταν νοικιασμένα από το Εθνικό Ίδρυμα Νεότητας (το οποίο καταργήθηκε και ενσωματώθηκε στα πανεπιστημιακά ιδρύματα χωρίς βέβαια και με τους ανάλογους πόρους).
Οι πρυτανικές αρχές απέδειξαν για ακόμα μια φορά ότι παίζουν με μεγάλη επιτυχία το ρόλο της εντεταλμένης υπηρεσίας του Υπουργείου στο πανεπιστήμιο και ότι με ιδιαίτερη προθυμία έρχονται να σιγοντάρουν την πολιτική της σύγχρονης χούντας κυβέρνησης-Ε.Ε.-ΔΝΤ όταν προφασίστηκαν έλλειψη απαρτίας στην τελευταία Σύγκλητο, στην οποία υπήρχε κινητοποίηση από εργαζομένους και φοιτητές της εστίας, προκειμένου να μη συζητηθεί το ζήτημα της εστίας.
Την ίδια στιγμή το υπουργείο ανακοινώνει ότι όσα ιδρύματα αρνούνται να εφαρμόσουν το νέο νόμο(δηλαδή να στηθούν τα Συμβούλια Διοίκησης) θα λάβουν από τον προϋπολογισμό του 2011 μόνο το 50% του συνολικού ποσού των δαπανών και το υπόλοιπο μόλις εφαρμοστεί πλήρως ο νόμος 4009/2011, θέτοντας έτσι το εκβιαστικό δίλλημα ότι ή θα εφαρμοστεί ο νέος νόμος ή τα ιδρύματα θα αφεθούν να πέσουν στον Καιάδα. Την ίδια εκβιαστική και κατάπτυστη στάση έχουν και οι κυβερνητικοί εγκάθετοι, όπως ο καθηγητής του τμήματός μας Χατζηθεοδώρου, πρόεδρος της επιτροπής εκλογής των Συμβουλίων Διοίκησης στην Πάτρα που με ανακοίνωση του, ζητά επί της ουσίας υποστηρικτές στο έργο του, μέσω υπογραφών θα καλεί κάθε μέλος ΔΕΠ να εκφράσει τη θέση του σχετικά με την επιτροπή, σαν μια σύγχρονη δήλωση πολιτικών φρονημάτων.
Το τμήμα μας βέβαια φημίζεται για το πρωτοπόρα αντιδραστικό μπλοκ καθηγητών του που είτε βγάζει ανακοινώσεις καταδίκης των καταλήψεων και υπεράσπισης του νόμου είτε αποτελεί έναν από τους καλύτερους εκφραστές της αντιλαϊκής πολιτικής. Ενδεικτική των πολιτικών πεποιθήσεων των καθηγητών μας είναι και η κατ εξακολούθηση συμμετοχή τους σε εκδηλώσεις της ΔΑΠ ΝΔΦΚ για τους μηχανικούς, που μόνο αθώες δεν χαρακτηρίζονται αφού μετά το πέρας τους χορηγείται πιστοποιητικό παρακολούθησης σαν μπόνους συμπλήρωσης των πιστωτικών μονάδων. Χαρακτηριστικό των παραπάνω αποτελεί και η τελευταία γενική συνέλευση τμήματος όπου από τη μια αρνήθηκαν να συζητηθεί το ζήτημα της αναπλήρωσης της εξεταστικής των προπτυχιακών φοιτητών, σε μια λογική ρεβανσισμού και ποινικοποίησης των αγώνων των φοιτητών το προηγούμενο διάστημα, ενώ από την άλλη , την ίδια στιγμή που χιλιάδες εργαζόμενοι συγκεντρώνονταν έξω από το ΤΣΜΕΔΕ απαιτώντας πλήρη ιατροφαρμακευτική και ασφαλιστική κάλυψη για όλους και να παρθεί πίσω η αύξηση στις εισφορές, μοίραζαν τα λεφτά (εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ!!!) που έδωσε το ΤΣΜΕΔΕ στα εργαστήριά τους.
Σε όλη αυτή την επίθεση που δεχόμαστε εμείς επιλέγουμε το δρόμο του συλλογικού ανυποχώρητου αγώνα. Επιλέγουμε το δρόμο που δείχνει ο ηρωικός αγώνας των εργατών της ελληνικής Χαλυβουργίας που με τη διαρκή απεργία τους αντιστέκονται στη βάρβαρη πολιτική της κεφαλαίου. Σε αυτή την κατεύθυνση ρήξης και ανατροπής καλούμε όλα τα πληττόμενα κομμάτια της εκπαίδευσης ενάντια στον εκτρωματικό νόμο πλαίσιο, όλα τα πληττόμενα κομμάτια της κοινωνίας ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική του νέου σύγχρονου σφαγείου συγκυβέρνησης, ΕΕ και ΔΝΤ. Το νομοσχέδιο της Διαμαντοπούλου θα ανατραπεί! Αντιμέτωποι με τη διάλυση της εργασιακής μας προοπτικής και την προσπάθεια διαγραφής μας συνολικά ως γενιά απαντάμε με μαζικούς-ανυποχώρητους αγώνες.

  • ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΜΑΖΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΣΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΧΑΤΖΗΘΕΟΔΩΡΟΥ ΣΤΙΣ 19/12 ΣΤΙΣ 13:00


  • ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩΘΕΙ ΚΑΝΟΝΙΚΑ Η ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ ΤΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ

9 Δεκεμβρίου 2011

OΛΟΙ ΣΤΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΣΤΗ ΣΥΓΚΛΗΤΟ

Από τις 24 Αυγούστου που οι «συνήθεις ύποπτοι» για την ψήφιση αντιλαϊκών και αντιεκπαιδευτικών νομοσχεδίων ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ ψήφισαν το νομοσχέδιο έκτρωμα για την εκπαίδευση κάθε μέλος της πανεπιστημιακής κοινότητας καλείται να διαλέξει μεριά. Αν θα αγωνιστεί για την ανατροπή του νόμου που έρχεται να διαλύσει κάθε έννοια δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης, να κάνει το πανεπιστήμιο πιο άνισο και αντιδημοκρατικό από ποτέ, να το εντείνει την επιχειρηματική λειτουργία του πανεπιστημίου και να υποθηκεύσει το μέλλον μιας ολόκληρης γενιάς ή αν θα παίξει το ρόλο του πρόθυμου υποστηρικτή της Διαμαντοπούλου και της αντιλαϊκής πολιτικής συνολικά.
Κάποιοι φαίνεται να έχουν κάνει την επιλογή τους…


Όταν ο Παναγιωτάκης έκανε τον «εντολοδόχο του Υπουργείου» επάγγελμα!

Η στάση των πρυτανικών αρχών όλο το τελευταίο διάστημα αποδεικνύει ότι παίζουν με μεγάλη επιτυχία το ρόλο της εντεταλμένης υπηρεσίας του Υπουργείου στο πανεπιστήμιο. Με ιδιαίτερη προθυμία έρχονται να σιγοντάρουν την πολιτική της σύγχρονης χούντας κυβέρνησης-Ε.Ε.-ΔΝΤ που διαλύει το παρόν και το μέλλον μας και μετατρέπει το πανεπιστήμιο σε ένα σύγχρονο κάτεργο παραγωγής εργαζομένων κομμένων και ραμμένων στις ανάγκες του κεφαλαίου, παράδοσης του στις ανάγκες των επιχειρήσεων και κυριαρχίας μαύρων και ελαστικών σχέσεων εργασίας στο εσωτερικό του.

Και λίγα από τα δεδουλευμένα τους…

  • Η ποινικοποίηση των αγώνων των φοιτητών την περσινή χρονιά με επιβολή πειθαρχικών ποινών. 
  • Οι τοποθετήσεις του πρύτανη κατά τη διάρκεια του φοιτητικού κινήματος του Σεπτέμβρη, όπου γύρναγε σαν την άδικη κατάρα στις φοιτητικές συνελεύσεις με στόχο να τρομοκρατήσει τους φοιτητές με χαμένες εξεταστικές και εξάμηνα. (…Σας θυμίζει τη Διαμαντοπούλου στα διάφορα κανάλια;)
  • Η επιμονή η σύγκλητος να διεξάγεται «κεκλεισμένων των θυρών» και να απαγορεύεται η παρουσία των φοιτητικών συλλόγων.
  • Η σιωπή της Συγκλήτου που δίνει το πράσινο φως για υποχρηματοδότηση και υπολειτουργία σχολών, για περικοπές προσωπικού και ελαστικές σχέσεις εργασίας, για περικοπές παροχών στους φοιτητές όπως είναι η σίτιση και η στέγαση (…περικοπή του δικαιώματος να σπουδάζουμε δωρεάν!)
  • Η αποφυγή του πρύτανη να συζητηθεί στη σύγκλητο η αντίθεση του Πανεπιστημίου της Πάτρας στο νόμο πλαίσιο (τη στιγμή που άλλες σύγκλητοι εδώ και καιρό έχουν πάρει καταδικαστική απόφαση) και το ζήτημα της εξεταστικής των προπτυχιακών φοιτητών (τη στιγμή που πανελλαδικά έχει οριστεί ήδη για το φλεβάρη στα περισσότερα ιδρύματα), κάτι που θεωρεί ότι του δίνει το ελεύθρο να γυρίζει από κανάλι σε κανάλι και να δηλώνει σε όλους τους τόνους ότι ο νόμος πέρασε και κάπως πρέπει να εφαρμοστεί!

Για εμάς οι πρόθυμοι υποστηρικτές της κυβέρνησης και συνολικά της αντιλαϊκης πολιτικής που διαλύει την δημόσια και δωρεάν παιδεία δεν έχουν θέση στην πανεπιστημιακή κοινότητα!
Τελικά στη σύγκλητο της Πέμπτης έπειτα από πιέσεις, με τις αποφάσεις και τις μαζικές παραστάσεις των φοιτητικών συλλόγων, θα συζητηθούν η εναντίωση στο νόμο-πλαίσιο και το ζήτημα της εξεταστικής. Να συνεχίσουμε να βαδίζουμε το δρόμο που έχει εμποδίσει στην πράξη τα πρώτα βήματα της εφαρμογής του νομοσχεδίου(π.χ. Συμβούλια Διοίκησης), και κατάφερε και το αυτονόητο: να δωθεί κανονικά η εξεταστική των επί πτυχίω φοιτητών. Να είμαστε όλοι στη σύγκλητο και να πιέσουμε με τη μαζική και δυναμική παρουσία των φοιτητικών συλλόγων:

• Να παρθεί καταδικαστική απόφαση και δέσμευση καμίας εφαρμογής απέναντι στο νόμο Διαμαντοπούλου. 
• Να διασφαλιστεί η λειτουργία της εστίας του Πανεπιστημίου, η οποία μετά την κατάργηση του ΕΙΝ περνάει στα πανεπιστημιακά ιδρύματα, τη στιγμή που πολλά δηλώνουν αδυναμία να αναλάβουν το κόστος λειτουργίας των εστιών λόγω της μειωμένης κρατικής χρηματοδότησης. Ειδικά σε μία περίοδο όπου οι οικογένειες δεν έχουν την οικονομική ευχέρεια να σπουδάσουν τα παιδιά τους, δε θα επιτρέψουμε να κλείσει ούτε μία εστία, να μείνει ούτε ένας φοιτητής χωρίς δωρεάν στέγη!
• Καμία ανοχή στους ασφυκτικούς όρους λειτουργίας του πανεπιστημίου που επιβάλλει η μνημονιακή πολιτική που το στραγγαλίζει και το σπρώχνει να αναζητήσει πόρους από ιδιώτες επιχειρήσεις κτλ όπως προβλέπει άλλωστε και ο νέος νόμος πλαίσιο. Κανένας εργαζόμενος να μην βγεί στην εφεδρεία καμία απόλυση καμία ελαστική σχέση εργασίας!Αύξηση της χρηματοδότησης για την παιδεία ώστε να λειτουργεί στο ύψος των σύγχρονων αναγκών μας!
• Η επαναληπτική εξεταστική του Σεπτεμβρίου να δοθεί κανονικά το Φλεβάρη και με τους καλύτερους όρους για όλους τους φοιτητές του Πανεπιστημίου. Να δώσουμε ξεκάθαρο στίγμα πως οποιοσδήποτε μιλάει για χαμένες εξεταστικής ποινικοποιεί το θεμελιώδες δικαίωμα των φοιτητών να αγωνίζονται, στοχοποιεί το φοιτητικό κίνημα το οποίο καλείται να δώσει τη μάχη της γενιάς μας για μια εκπαίδευση, ένα εργασιακό μέλλον, μια ζωή στα μέτρα των αναγκών μας!

Ο δρόμος που έχουμε επιλέξει είναι ο δρόμος του συλλογικού ανυποχώρητου αγώνα. Σε αυτή την κατεύθυνση ρήξης και ανατροπής καλούμε όλα τα πληττόμενα κομμάτια της εκπαίδευσης ενάντια στον εκτρωματικό νόμο πλαίσιο, όλα τα πληττόμενα κομμάτια της κοινωνίας ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική του νέου σύγχρονου σφαγείου συγκυβέρνησης, ΕΕ και ΔΝΤ. Το νομοσχέδιο της Διαμαντοπούλου θα ανατραπεί! Αντιμέτωποι με τη διάλυση της εργασιακής μας προοπτικής και την προσπάθεια διαγραφής μας συνολικά ως γενιά απαντάμε με μαζικούς-ανυποχώρητους αγώνες.

5 Δεκεμβρίου 2011

ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΛΕΦΤΑ, ΣΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑ ΣΦΑΙΡΕΣ...


Η σφαίρα που έδινε το βράδυ της 6ης Δεκέμβρη τέλος στη ζωή του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, έμελλε να πυροδοτήσει ένα από τα μεγαλύτερα κοινωνικά ξεσπάσματα στην μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας. Συσσωρευμένη για χρόνια, άλλοτε εκφρασμένη σε συγκροτημένους αγώνες όπως στο κίνημα του 06'-07' ενάντια στο νόμο της Γιαννάκου,και άλλοτε άναρθρη , η οργή ξεχείλισε μέσα σε λίγες ώρες και κατέκλυσε τα πάντα για εβδομάδες. Οργή μιας γενιάς χωρίς φωνή, καταδικασμένη στην ανασφάλεια, με ένα μέλλον κλεμμένο και σκοτεινό. Αλλά και οργή για το κράτος και τους μηχανισμούς του που σκοτώνουν ανήλικα παιδιά στα Εξάρχεια, στοχεύοντας συνολικά στην ανυπακοή της νεολαίας. Ήταν μια κοινωνική έκρηξη που μπορεί να είχε σαν αφορμή την κρατική δολοφονία αλλά δεν ήταν αυτή και η αιτία της. Η δολοφονία ήταν απλά η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και ξεσκέπασε την οργή του κόσμου από ένα αβίωτο παρόν και μέλλον και για τη σαπίλα του πολιτικού συστήματος όπως εκφράστηκε από τα σκάνδαλα της Siemens και τα ομόλογα μέχρι το Βατοπέδι. Ο Δεκέμβρης του ‘08 ήταν η κραυγή αντίδρασης του λαού στην ασφυκτική λιτότητα που επέτασσαν κυβέρνηση και ΕΕ μία κραυγή που κατάφερε να ρίξει την κυβέρνηση των δολοφόνων της Ν.Δ. Μια κυβέρνηση την οποία διαδέχθηκε η πιο λαομίσητη κυβέρνηση η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που εφάρμοσε την πιο σκληρη πολιτική κοινωνικής καταστροφής. Τρία χρόνια μετά το σύνθημα ‘’Στις τράπεζες λεφτά στη νεολαία σφαίρες ήρθε η ώρα για τις δικές μας μέρες’’ , έρχεται να συμπυκνώσει τη συνέχιση της βάρβαρης πολιτικής συγκυβέρνησης κεφαλαίου-Ε.Ε.-ΔΝΤ, που παίρνει σχήμα και μορφή με τη μαύρη συμμαχία Παπαδήμου ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ κάνοντας ξεκάθαρο από τις πρώτες μέρες που πήρε τα ινία της εξουσίας, τι πολιτική θα εφαρμόσει και ποιος είναι ο σκοπός της. Μπορεί ακόμα να μην ρίχνουν σφαίρες στο ψαχνό… αλλά δεν διστάζουν καθόλου να σπρώξουν λαό και νεολαία στο γκρεμό της κοινωνικής καταστροφής ,ξεπουλώντας βασικά κοινωνικά αγαθά όπως η υγεία, η παιδεία, το ρεύμα και το νερό και υπερψηφίζοντας τον νέο προϋπολογισμό της λιτότητας και κοινωνικής εξαθλίωσης. Μια λιτότητα που αποτυπώνεται στη νεολαία με το χειρότερο τρόπο: Οι θέσεις εργασίας είναι περιορισμένες με την ανεργία στους νέους να έχει φτάσει το 40% , ενώ οι ελαστικά εργαζόμενοι χωρίς ασφάλιση, έρμαια της εργοδοσίας είναι πλέον κάτι παραπάνω από συχνό φαινόμενο. Το σύμφωνο πρώτης απασχόλησης (υποχρεωτική ανασφάλιστη μαθητεία) προβλέπει δουλειά (ή δουλεία?) με 500 ευρώ το μήνα. Σε πλήρη σύμπλευση και οι μεταρρυθμίσεις σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Ο νόμος Διαμαντοπούλου έρχεται να εδραιώσει το μαύρο εργασιακό μέλλον με τη διάλυση των πτυχίων και κάθε έννοιας επαγγελματικού και εργασιακού δικαιώματος που μπορεί να αντιστοιχούσε σε αυτά, να διαλύσει τον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης με την επιβολή διδάκτρων και να εντατικοποιήσει και άλλο τους ρυθμούς σπουδών με τις διαγραφές φοιτητών και την επιβολή ποινών. Την ίδια ώρα στα σχολεία δεν καλύπτονται οι ανάγκες σε εκπαιδευτικό προσωπικό, βιβλία, πετρέλαιο, συγχωνεύονται και καταργούνται σχολεία, εισάγονται μάνατζερ, και τα πανεπιστήμια παραδίδονται στις ορέξεις των επιχειρήσεων. Συνεχίζουν με λίγα λόγια να υποθηκεύουν το μέλλον της νεολαίας και των εργαζομένων στο όνομα ενός χρέους που ποτέ δεν δημιούργησαν.
Ο Δεκέμβρης ήταν η κραυγή εναντίωσης της νεολαίας στην πολιτική του κεφαλαίου και σε κάθε εκφραστή της που την ήθελε και τη θέλει περισσότερο παρά ποτέ πειθήνια, ευέλικτη χωρίς συλλογικές αναπαραστάσεις και διεκδικήσεις και σε τελική ανάλυση, αναλώσιμη. Νεολαία που θα αποτελέσει την καλύτερη βάση για τους αυριανούς εργαζόμενους-έρμαια της εκάστοτε εργοδοσίας. Ουσιαστικά ο Δεκέμβρης έφερε στην επιφάνεια ένα πνεύμα συνολικής αμφισβήτησης των συνθηκών ζωής που ήταν αποτέλεσμα μιας πολιτικής ασύλληπτων οικονομικών σκανδάλων, κοινωνικών αδικιών και της καθολικής κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος. Και τελικά κατάφερε να προβάλλει τη συμπυκνωμένη δυσαρέσκεια του κόσμου μέσα από μαζικές διαδηλώσεις και καταλήψεις σχολών και σχολείων. Χαρακτηριστικό είναι ότι τότε φωνάχτηκε το πρώτο ‘’φύγετε’’ στην κυβέρνηση και σε κάθε επίσημο εκφραστή της.

Κι αν ο εκρηκτικός Δεκέμβρης του 2008 ήταν μόνο ένα ερώτημα που έμεινε αναπάντητο;

Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Δεκέμβρης έχει χαραχτεί στη μνήμη μας όχι απλά και μόνο επειδή αποτέλεσε ωμή εικόνα από το μέλλον που θέλει την βάρβαρη κυβερνητική πολιτική να γεννά κάθε φορά νέες εξεγέρσεις, αλλά κυρίαρχα επειδή έθεσε τα ερωτήματα. Ερωτήματα που ακόμα μένουν μετέωρα και έχουν να κάνουν με το μέλλον που αντιστοιχεί στα συμφέροντα και τις ανάγκες του λαού και της νεολαίας. Τα χνάρια της εξέγερσης παραμένουν ακόμα νωπά και οι απαντήσεις που καλούμαστε να δώσουμε κρίνονται επιτακτικές. Και αυτό γιατί τα τελευταία χρόνια βιώνουμε την πιο βάρβαρη και αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζουν σε παιδεία και εργασία (μειώσεις μισθών, απολύσεις, ανεργία, κατάργηση Δημόσιας και Δωρεάν εκπαίδευσης και υγείας), την εμπορευματοποίηση των κοινωνικών αγαθών, την πιο άγρια καταστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των αγωνιζόμενων κομματιών του λαού (καταστολή διαδηλώσεων, τρομοκρατία, καταπάτηση/κατάργηση του ασύλου) .
Επομένως 3 χρόνια μετα τον εξεγερτικό Δεκέμβρη του 08, οφείλουμε να συμβάλλουμε με κάθε τρόπο ώστε η οργή του λαού να μετασχηματιστεί σε ένα συνειδητό πολιτικό ρεύμα ρήξης και ανατροπής. Με μαχητικούς αγώνες διαρκείας που θα πηγαίνουν ως το τέλος και όχι με πυροσβεστικές τουφεκιές στον αέρα όπως κάνουν οι ξεπουλημένες γραφειοκρατίες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ ή με τις εκλογικές αυταπάτες της επίσημης Αριστεράς. Να μετατρέψουμε το Δεν χρωστάμε Δεν πουλάμε Δεν Πληρώνουμε που φώναζε ο κόσμος στις πλατείες σε συνειδητή πάλη για άρνηση-διαγραφή του χρέους από το λαό, αντικαπιταλιστική αποδέσμευση από Ε.Ε.-Ευρώ, ανατροπή του μαύρου μετώπου κυβέρνησης-Ε.Ε.-ΔΝΤ, και με ένα θετικό τρόπο να σκιαγραφήσουμε τα σύγχρονα δικαιώματα και ανάγκες μας. 
Δεν θα σταματήσουν και δεν θα φύγουν αν δεν τους ρίξουμε εμείς. Στην κοινωνική ομαλότητα που θέλουν να μας επιβάλλουν, τους απαντάμε με αυτό που τους τρομάζει:

ΠΑΛΛΑΙΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΩΡΑ!

…ήρθε η ώρα για τις δικές μας μέρες

29 Νοεμβρίου 2011

ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΕΝ.ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ 29/11


ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΓΕΝ. ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ:(Β ΓΥΡΟΣ)
ΑΝ.Α.ΚΙΝΗΣΗ ΕΑΑΚ: 58
ΕΠ. ΑΓΩΝΑ: 24
ΛΕΥΚΑ: 25
ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ :

  •  Συμμετοχή του συλλόγου στην πορεία την Πέμπτη 1/12 10:00 από το Παράρτημα σε συντονισμό με τους εργαζόμενους.
  •  Συμμετοχή στη πορεία στις 6/12 από το Παράρτημα.
  • Κατάληψη της σχολής 1/12 και 6/12
  • Κινητοποίηση του συλλόγου στο γραφείο του καθηγητή Χατζηθεοδώρου που συμμετέχει στην διορισμένη από την κυβέρνηση εφορευτική επιτροπή για τα συμβούλια διοίκησης
  • Κινητοποίηση του συλλόγου στην επόμενη συνεδρίαση του τμήματος με το αίτημα να σταματάει κάθε μάθημα ή εργαστήριο τις ώρες που είναι ορισμένη η συνέλευση του συλλόγου.
  • Συμμετοχή του συλλόγου στις κινητοποιήσεις σωματείων και λαικών συνελεύσεων για τα χαράτσια και στην κατάληψη της ΔΕΗ
  • Μπλοκάρισμα κάθε προσπάθειας εφαρμογής του νόμου πλαίσιο
  • Κοινές συνελεύσεις και διαδικασίες με όλα τα πληττώμμενα κομμάτια του Πανεπιστημίου
  • Εξορμήσεις σε σχολεία-κάλεσμα στους μαθητές για κοινό αγώνα εν όψει και της 6ης Δεκέμβρη.
  • Να παρθούν αποφάσεις από τμήματα/συγκλήτους εναντίωσης στον νόμο πλαίσιο
ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ – ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΜΟΝΗ
ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ-ΤΡΑΠΕΖΙΤΩΝ-Ε.Ε.-ΔΝΤ

Η περίοδος που διανύουμε σφραγίζεται από το βάθεμα και την όξυνση της καπιταλιστικής κρίσης, με την ειδική πλευρά του χρέους που εξαπλώνεται πλέον σε όλο τον ευρωπαϊκό νότο και όχι μόνο. Αυτή η διεθνής εξέλιξη αποτελεί ένα επιπλέον στοιχείο απόδειξης προς το λαό πως δεν υπάρχει κανένα ελληνικό παράδοξο αλλά πως ότι αντιμετωπίζει αποτελεί βαθύτερο δομικό στοιχείο του καπιταλισμού και της αστικής πολιτικής. Τα επιχειρήματα των αστικών επιτελείων στην απεγνωσμένη τους προσπάθεια να αποπροσανατολίσουν τις εργαζόμενες μάζες του τύπου « μαζί τα φάγαμε» , «κοπρίτες δημόσιοι υπάλληλοι», δεν παράγουμε τίποτα κ.λπ. απογυμνώνονται όταν στη δίνη των υπέρογκων χρεών πέφτουν μια σειρά «μεγαθήρια» όπως η Ιταλία, οι Η.Π.Α. κτλ
Οι επιδιώξεις της αστικής στρατηγικής και της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης δεν μπορούσαν πλέον να προωθηθούν στην ολότητα τους από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Η πολιτική απονομιμοποίηση της κυβέρνησης και οι πιέσεις που δεχόταν από τον λαϊκό παράγοντα έκαναν επιτακτική την φαινομενική αλλαγή του πολιτικού προσωπικού. Οι πολιτικοί τριγμοί στο αστικό πολιτικό σύστημα αποτυπώνουν από τη μια τη δυναμική της λαϊκής οργής και τον φόβο που περνάει στο αντίπαλο στρατόπεδο, και από την άλλη τα όρια και τις αδυναμίες του κινήματος να επιβάλλει κάτι πέρα από την απλή κοινοβουλευτική εναλλαγή. Η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ – ΝΔ – Άκρας Δεξιάς με τη πολιτική στήριξη των δεκανικιών τους έρχεται όχι απλά για να συνεχίσει την ίδια αντιλαϊκή πολιτική αλλά για να τη βαθύνει ακόμα περισσότερο. Στο πλαίσιο της νέας μεγάλης ιδέας για παραμονή στην ευρωζώνη που εκφράζει η κυβέρνηση του τραπεζίτη Παπαδήμου τίθεται ο στόχος του «πλεονασματικού» προυπολογισμού. Σε κάθε περίτπωση θα αποτελεί ένα ακόμα αντιλαικό στόχο του κεφαλαίου καθώς από την μια θα σημάνει την περεταίρα λεηλασία των εργαζομένων και των λαικών στρωμάτων και μια απελευθέρωση των ιδιωτικοποιήσεων και του ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου και από την άλλη το όποιο πλεόνασμα προκύψει προορίζεται για να αποπληρωθεί το χρέος στους τοκογλύφους. Η μόνιμη επωδός των διάφορων παπαγάλων της αντιλαικής πολιτικής ότι δήθεν τα λεφτα της δανειακής σύμβασης πάνε για μισθούς και συντάξεις καταρρίπτεται από το απλό γεγονός ότι τα 110 δις της περιβόητης 6ης δόσης πάνε εξολοκλήρου για την εξυπηρέτηση του χρέους και στις τράπεζες!Η νέα συγκυβέρνηση φτώχειας και ανεργίας, για εμάς θα πρέπει να είναι σαφές ότι αποτελεί ένα κοινοβουλευτικό πραξικόπημα, που βαθαίνει την αντιδημοκρατική πλευρά της ασκούμενης πολιτικής. Σήμερα οι ανάγκες του κεφαλαίου δεν αφήνουν περιθώρια για «δημοκρατικές πολυτέλειες», και δίνουν την θέση τους σε ένα κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε. Χαρακτηριστική είναι άλλωστε και η επιμονή τους για την κατάργηση του ασύλου, που αποτυπώθηκε και στην πρόσφατη εισβολή των αστυνομικών δυνάμεων στο ΑΠΘ με τη συμβολική σύνδεση με τα 38 χρόνια από την είσοδο των τανκς. Τέλος αποδεικνύεται με σαφήνεια πλέον ο ρόλος της Νέας Δημοκρατίας που παρά της αντιπολιτευτικές κορώνες (στο έδαφος της κυβερνητικής εναλλαγής προφανώς ) έσπευσε να δώσει εχέγγυα στην ευρωπαϊκή ολιγαρχία για τον αντεργατικό ρόλο που είναι ικανή να παίξει.
Η ευρύτερη συσπείρωση των αστικών πολιτικών δυνάμεων, που καίει ενδεχόμενες αστικές εφεδρείες είναι προφανές πως δημιουργεί εκ των πραγμάτων αναβαθμισμένα καθήκοντα τόσο για την αντικαπιταλιστική αριστερά όσο και και το ξεδίπλωμα του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Αλλά ταυτόχρονα δημιουργεί και πεδίο νέων δυνατοτήτων για τον απεγκλωβισμό της νεολαίας και του κόσμου της εργασίας απο τα κόμματα της αστική πολιτικής, την σαφέστερη αναδειξη του ρόλου και του στόχου των ΕΕ –ΔΝΤ και τελικά τη πλήρη εναντίωση του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος απέναντι στο μαύρο μέτωπο των δυνάμεων του κεφαλαίου.
Η ατζέντα που έχεται να φέρει σε πέρας η συγκυνέρνηση δείχνει και απο μόνη της τον αντιλαϊκό της ρόλο. Έρχεται :
• για να εφαρμόσει τη νέα δανειακή σύμβαση και να συνεχίσει την αντιλαϊκή επίθεση • να επιβάλει το νέο δεκαετές μνημόνιο που θα στραγγαλισει ακόμα περισσότερο τις ανάγκες τα δικαιώματα και τις καταχτήσεις εργαζομένων και νεολαίας.
• να ψηφίσει τον αντιλαϊκό προυπολογισμό για το 2012, έναν προυπολογισμό βαθιάς ταξικής αναδιανομής που επιβαρύνει με ληστρικό τρόπο τους εργαζόμενους και ελαφρύνει με σκανδαλώδη τρόπο το κεφάλαιο
Στο μέτωπο της εκπαίδευσης οι συγχωνεύσεις και τα κλεισίματα όσων σχολών δεν είναι ανταποδοτικές και η αντίστοιχη «πριμοδότηση» όσων σχολών είναι αναγκαίες για την «εθνική ανάπτυξη» (βλέπε δηλώσεις Διαμνατοπούλου για ενίσχυση των σχολών τουρισμού κτλ), και η υπολειτουργία πολλών ιδρυμάτων και στην Πάτρα (επ.υλ.,ΤΕΙ) λόγω έλλειψης προσωπικού, από τη μια δίχνουν τον βάρβαρο προσανατολισμό αυτής της πολιτικής που ξεπουλάει υγεία-παιδεία-κοινωνικά αγαθά, και από τη άλλη το πόσο κοντόφθαλμη ήταν η λογική όσων στηριζαν τη λογική των ανοιχτών σχολών και του «ομαλού» Πανεπιστημίου. Πόσο ανοιχτό είναι το μυαλό κάποιου που ανοίγει την σχολή του στην λογική του ατομισμού και της ιδιοτέλειας και την ίδια στιγμή το Μνημόνιο και ο νέος νόμος το κλείνει;
Η παραξικοπιματική ψήφιση του νόμου αποτελεί υπόδείγμα και για την ίδια την εφαρμογή του. Η υπουργός παλεύει με νύχια και με δόντια να στήσει της εγκάθετες εφορευτικές επιτροπές για τον ορισμό των Συμβουλίων Διοίκησης των Ιδρυμάτων (που θα φέρουν τους επιχειρηματίες στη διοίκηση των πανεπιστημίων) βρίσκομενη αντιμέτωπη με την άρνηση πολλών καθηγητών να εφαρμόσουν τις εντολές της(βλ. απάντηση του Καθ. Γ.Ρούση στο Πάντειο Παν.). Ήδη το πρώτο ραντεβού του Υπουργείου για τις 15 Νοέμβρη πήγε περίπατο εξαιτίας των κινητοποίησεων και του κλίματος που είχε δημιουργήσει το φοιτητικό κίνημα. Μονόδρομος για το φοιτητικό κίνημα είναι το μπλοκάρισμα κάθε τέτοιας πτυχής του νόμου αλλά και η προετοιμασία για την επόμενη οξυμμένη φάση αντιπαράθεσης για την οριστική ανατροπή. Κομβικά ο νέος νόμος πλαίσιο προβλέπει:• Λειτουργία των πανεπιστημίων με όρους επιχείρησης –πλήρης κατάργηση δημόσιας και δωρεάν παιδείαςΔιευρύνεται με το νέο νομοσχέδιο η λογική των αγοραίων κριτηρίων εντός των πανεπιστημίων και ενισχύεται η ιδιωτική πρωτοβουλία στο εσωτερικό της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, με την αξιολόγηση και πιστοποίηση των ιδρυμάτων να γίνεται με βάση τα κριτήρια της αγοράς και των επιχειρήσεων και ανάλογα να χρηματοδοτούνται.H διοίκηση του πανεπιστημίου περνάει στο Συμβούλιο Διοίκησης το οποίο απαρτίζεται και από, εξωακαδημαϊκούς παράγοντες του επιχειρηματικού κόσμου και αποφασίζει για το πλαίσιο ανάπτυξης, τον προϋπολογισμό και την εκλογή πρύτανη και manager. Με βάση το νομοσχέδιο οι πόροι που θα αναζητά κυρίως το πανεπιστήμιο θα προέρχονται από την αξιοποίηση της περιουσίας του (βλ. δίδακτρα-πώληση έρευνας) και από μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους ενώ το κράτος θα περιορίζει στο ελάχιστο τη δική του συμμετοχή. Για την διαχείριση των πόρων σε κάθε ίδρυμα ακολουθείται η σύσταση ΝΠΙΔ (νομικού προσώπου ιδιωτικού δικαίου) με τη μορφή ανώνυμης εταιρείας (ΑΕ) που θα αναλάβει τις επιχειρηματικές του δράσεις και λειτουργίες. Η επιχειρηματική λογική γενικεύεται και καθιερώνεται στα εκπαιδευτικά θέματα των ιδρυμάτων. Από τη μία οι χορηγίες, οι «επώνυμες έδρες» ιδιωτών που οδηγούν στη διαμόρφωση των προγραμμάτων σπουδών και της έρευνας σύμφωνα με τις ανάγκες των επιχειρήσεων και συνοψίζουν αυτό που λέμε «η αγορά εισβάλλει στη σχολή». Από την άλλη, το ίδιο το Πανεπιστήμιο εμπεδώνει τους νόμους της αγοράς, νομιμοποιώντας την έρευνα για τις ανάγκες των επιχειρήσεων και την εισαγωγή στη λογική των φοιτητών της αυταξίας της αγοράς.
• Τσάκισμα των πτυχίων και διάλυση της εργασιακής προοπτικής.
Το ν/σ διασπά επί της ουσίας την ενιαίοτητα των σπουδών και των πτυχίων με την εισαγωγή τριών διαφορετικών κύκλων φοίτησης (bachelor, master, διδακτορικό).Ακόμα το πτυχίο αντικαθίσταται από έναν ατομικό φάκελο προσόντων, που ο φοιτητής ανάλογα με το πόσες πιστωτικές μονάδες έχει μαζέψει, θα έχει ανάλογη εργασιακή και επαγγελματική ισχύ. Χαρακτηριστικό της πολυδιάσπασης είναι ότι προβλέπονται μέχρι και προγράμματα σπουδών 1 και 2 ετών... Συνδεόμενο με το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων και τις 8 βαθμίδες του όπου εντάσσεται ο κάθε απόφοιτος, με βάση την «κατάταξη» του σε αυτό, ενισχύεται η πολιτική της απαξίωσης των πτυχίων και ταυτόχρονα της εξόδου πτυχιούχων (άρα αυριανών εργαζόμενων) πολλαπλών ταχυτήτων.
• Εντατικοποίηση- πειθάρχηση των φοιτητών-κατάργηση του ασύλουΗ οριστική κατάργηση του Ασύλου πρόκειται για μια σαφής προσπάθεια χτυπήματος κάθε φωνής αμφισβήτησης που γεννιέται εντός των πανεπιστημίων, αλλά και συνολικά της κοινωνίας, καθώς επιδιώκει να καταστείλλει κάθε πολιτική δράση (συνελεύσεις ,καταλήψεις κτλ). Τα πειθαρχικά μέτρα που εισάγει ο νέος νόμος ούτε η χούντα δεν τόλμησε να τα περάσει. Στην εποχή που όλο και περισσότεροι φοιτητές αναγκάζονται να εργάζονται για να τελειώσουν τις σπουδές τους, το υπουργείο θα διαγράφει φοιτητές μετά από ν + 2 χρόνια. Παράλληλα κάθε κινητοποίηση θα απειλέιται από χαμένες εξεταστικές και χαμένα εξάμηνα ενώ οι φοιτητές που θα υπερασπίζονται τις αποφάσεις των γενικών συνελεύσεων θα απειλούνται με άμεση διαγραφή. Ο φοιτητής θα μαθαίνει, μέσα από τη φοιτητική του ζωή, να υπακούει στον από πάνω του και να σπουδαζει με όρους ατερμονης εργασιας - projects –παρακολουθήσεων , συρρικνώνοντας στο ελάχιστο τον ελεύθερο χρόνο – δηλαδη τον χρόνο δημιουργίας αλλά και την δυνατότητα ενασχόλησης με τα κοινά. Προετοιμάζοντας έτσι με τον καλύτερο τρόπο την μαγιά του πειθήνιου ανθρώπου σήμερα- υποταγμένου εργαζόμενου αύριο
“Δούλεψε τίμια. Διάβασε. Κοίταξε τον εαυτό σου, ενδιαφέρσου για την οικογένειά σου και άφησε τους πολιτικούς να κάνουν ό, τι οι νόμοι και το Σύνταγμα ορίζουν», έλεγε ο Στυλιανός Παττακός το 1965 και λίγο μετά ήρθε η χούντα. Έτσι θέλουν να διαπαιδαγωγήσουν μια ολόκληρη γενιά στο να υποταχθεί σε οποιαδήποτε στρατηγική επιδίωξη έχει κάθε φορά το κεφάλαιο και η αστική πολιτική. Δεν τρέφουμε αυταπάτες ότι οι ανοιχτές σχολές και στρατιές των “αγανακτισμένων” φοιτητών με επιστολές στη υπουργό και group στο facebook θα ρίξουν το νόμο Διαμαντοπούλου. Η ανατροπή τόσο του νομοσχεδίου Διαμαντοπούλου όσο και γενικότερα της αντιλαϊκής πολιτικής κυβέρνησης-Ε.Ε-ΔΝΤ περνάει μέσα από διαδικασίας μαζικών μπλάκ-άουτ στα πανεπιστήμια (συνελεύσεις, καταλήψεις, διαδηλώσεις) και στους χώρους δουλείας (απεργιακές κινητοποιήσεις διαρκείας). Ένα τέτοια black out σε παιδεια και εργασία παλεύουμε να αποτελέσει η απεργίς της 1ης Δεκέμβρη. Ο αγωνιζόμενος κόσμος της εργασίας να συναντηθεί με την αγωνιζόμενη νεολαία τόσο στο δρόμο όσο πολυ περισσότερο πολιτικά. Με στόχο την ανατροπή της αντεργατικής αντεκπαιδευτικής πολιτικής κυβερνησης – ΕΕ – ΔΝΤ –κεφαλαίου. Καμία ανακωχή στη κοινοβουλευτική χουντα των κομμάτων συναίνεσης και των τραπεζιτών. Παλευουμε για την ανατροπή τους εδώ και τώρα.
Με τη φλόγα του εξεγερτικού Δεκεμβρη του ’08 να λάμπει και σήμερα. Είναι η ίδια πολιτική που δολοφουσε τον Α.Γρηγορόπουλο, που σημερα δολοφονεί καθημερινά όλη την νεολαία αλλα και κάθε πληττόμενο κομάτι αυτής της κοινωνίας. «Δολοφονεί» τους μαθητες ,που ενω διαβαζουν σε φωτοτυπίες, λυποθημούν απο υποσιτισμο. «Δολογονεί» τη σπουδάζουσα νεολαία με την μετατροπή της 3ο βαθμιας εκπαίδευσης σε εμπόρευμα για ολιγούς. «Δολοφονει» τους χιλιαδες άνεργους που στιβάζονται στις ουρες του ΟΑΕΔ για να μπουν «στις λίστες της ντροπής» όπως έλεγε και ο προηγούμενος υπουργος εργασίας. «Δολοφονεί» τους χιλιαδες απολυμένους εργαζόμενους όπως στη χαλυβουργία ή στη coca-cola, που είτε απολύονται είτε τους ζητουν να δουλεύουν για 500 ευρώ είτε τους βάζουν στα 55 στην εργασιακή εφεδρία πριν τους πετάξουν οριστικά στην ανεργία. Απέναντι σε αυτή την καθημερινή δολοφονία μας μόνη απάντηση είναι ο παλλαϊκός ξεσηκωμός, η πανεολαιστικη – πανεργατική εξέγερση, για την αναντροπή της κυβέρνησης και των συμμάχων της.
ΜΟΝΟ ΧΡΕΟΣ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥΣ
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ :
-Κάτω η νέα συγκυβέρνηση, η πολιτική της και κάθε επίδοξος διαχειριστής της , το μνημόνιο και το μεσοπρόθεσμο. Ενάντια στο μαύρο μέτωπο ΠΑΣΟΚ - ΝΔ – ΛΑΟΣ και την χούντα ΕΕ – ΔΝΤ –Κεφαλαίου.
-Ανατροπή του νόμου Διαμαντοπούλου και των αντιεκπαιδευτικών αναδιαρθώσεων σε όλες τις βαθμίδες.
-Κάτω το νέο σχολείο της αγοράς, όχι στις συγχωνεύσεις και το κλείσιμο σχολείων, πανεπιστημίων, νοσοκομείων κ.α.
-Λεφτά για την Παιδεία, την Υγεία την Ασφάλιση, ούτε ένα ευρώ για το χρέος και τους τραπεζίτες. Διαγραφή του χρέους. Εθνικοποίηση των τραπεζών και των βασικών τομέων παραγωγής. Αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις.
- Να μην κατατεθεί ο νέος αντιλαϊκός προυπολογισμός.Ανατροπή όλων των μνημονίων και του μεσοπρόθεσμου.
-Άμεση απεμπλοκή της Ελλάδας από τη διαδικασία της Μπολόνια, τις ευρωπαϊκές συμφωνίες για την εκπαίδευση. Ρήξη και έξοδος από το Ευρώ και την ΕΕ. Ανατροπή του Συμφώνου για το Ευρώ.
-Ενιαίο 12χρονο σχολείο με ελεύθερη πρόσβαση σε Ενιαία Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση δημόσια και δωρεάν. Διεκδικούμε ένα άλλο πανεπιστήμιο, δημόσιο και δωρεάν απαλλαγμένο από τα δεσμά της δικτατορίας των αγορών.
-Κατάργηση κάθε είδους διαχωρισμό και κατηγοριοποίηση της νεολαίας σε ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ-ΚΕΚ-ΙΕΚ-ΤΕΙ. Ένα πτυχίο ανα γνωστικό αντικείμενο με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα σε αυτό. Ενιαία πτυχία που θα εξασφαλίζουν ολόπλευρα μορφωτικά δικαιώματα και θα είναι ταυτόχρονα άδεια εργασίας.
- Όχι στο προπαρασκευαστικό έτος και στην αντιδραστική αλλαγή του συστήματος εισαγωγής στη τριτοβάθμια εκπαίδευση που εντείνει τους ταξικούς φραγμούς.
-Ελεύθερη πρόσβαση στη γνώση και την έρευνα. κατάργηση των εξεταστικών, ταξικών και οικονομικών φραγμών. Όχι στην εμπορευματοποιημένη γνώση, και τη γνώση που οδηγεί σε χειραγώγηση και υποταγή.
-Κοινός διεθνιστικός αγώνας των φοιτητών και της νεολαίας για την ανατροπή της εκπαίδευσης της αγοράς.
-Ενάντια στη λογική παροχής εξειδικευμένων, διασπασμένων πληροφοριών που αποτυπώνεται στο σύνολο των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων . Όχι στον ατομικό φάκελο προσόντων και τις πιστωτικές μονάδες.
-Δημοκρατικά δικαιώματα και αποφασιστικός έλεγχος των εργαζόμενων και των φοιτητών, μέσα από αμεσοδημοκρατικές μορφές, στο περιεχόμενο, τη δομή και τα προϊόντα γνώσης – επιστήμης – έρευνας
-Να ζούμε όλοι αξιοπρεπώς από μία και σταθερή δουλειά. Μείωση των ωρών εργασίας με αύξηση των αποδοχών, 1400 κατώτερος μισθός για όλους τους εργαζομένους-30ωρο-5μερο-6ωρο. Όχι στις ελαστικές σχέσεις εργασίας, την ανεργία. Κατάργηση του συμφώνου 1ης απασχόλησης.
-Κάτω τα χέρια από το άσυλο-Κανένα μέτρο ενάντια στο δικαίωμα της διαδήλωσης και της κατάληψης.
-Δωρεάν σχεδιαστικά-αναλώσιμα-βιβλία για όλους τους φοιτητές
-Να δωθεί κανονικά η εξεταστική του Σεπτεμβρίου ως διπλή στην Εξεταστική του Ιανουαρίου
-Να σταματάνε τα μαθήματα και τα εργαστήρια τις ώρες που είναι ορισμένη γενική συνέλευση- και τα εργαστήρια να αναπληρώνονται άλλη μέρα

25 Νοεμβρίου 2011

ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΥΜΒΟΛΗΣ ΣΤΟ ΔΙΗΜΕΡΟ ΤΗΣ Ε.Α.Α.Κ.

ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΣΕ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ 

Μια βασική αδυναμία του φοιτητικού κινήματος σε πολιτικό επίπεδο, παρ’ όλο που υιοθέτησε ένα αναβαθμισμένο και ριζοσπαστικό πρόγραμμα πάλης ήταν η σαφής απουσία ενός θετικού προτάγματος από τη μεριά του. Ο εγκλωβισμός του αγώνα γύρω από την ανατροπή του νόμου και η έλλειψη διεκδικήσεων για την σύγχρονη παιδεία των αναγκών της νεολαίας έβαλε φραγμούς στην προοπτική και διάρκεια του αγώνα ενώ ταυτόχρονα δεν έδωσε απαντήσεις στους προβληματισμούς ενός μεγάλου κομματιού στη σπουδάζουσα νεολαία. Υπο αυτή τη σκοπιά το παρόν κείμενο επιχειρεί (με μερικό και ανολοκλήρωτο τρόπο) να συμβάλλει στη συζήτηση συμπληρώνοντας το κομμάτι της θετικής πρότασης που πρέπει να έχει η Ε.Α.Α.Κ., γύρω από ζητήματα που αφορούν τη σύγχρονη παιδεία των αναγκών μας.
Η « κοινωνία της γνώσης» και η περιπλανώμενη νεολαία της «από-γνωσης»


Η χρόνια προσπάθεια πρόσδεσης και υποταγής της επιστήμης και της έρευνας στις ανάγκες της αγοράς και του κεφαλαίου, και η βίαιη προσπάθεια μετατροπής της ίδιας της εκπαίδευσης σε ένα νεο πεδίο κερδοφορίας , που κρύβονται κάτω από τις καλοδιαλεγμένες φράσεις «κοινωνία της γνώσης», «δια βίου μάθηση» κτλ, έρχονται να αλλάξουν και τον ίδιο τον ορισμό του τι είναι εκπαίδευση και να επαναπροσδιορίσει ριζικά τον χαρακτήρα της. Η εκπαίδευση από κοινωνικό αγαθό μετατρέπεται σε εμπόρευμα. Στρατηγικό ζητούμενο της αντι-εκπαιδευτικής πολιτικής του κεφαλαίου τόσο στη χώρα μας όσο και διεθνώς δεν είναι η παιδεία, η κριτική σκέψη, η αισθητική καλλίεργεια, αλλά η στείρα επαγγελματική κατάρτιση ενός απασχολήσιμου εργατικού δυναμικού που θα ανταποκρίνεται οικονομικά, πολιτικά, και πολιτιστικά στις ανάγκες του καπιταλισμού. 

Αντίθετα για τους «από κάτω» η γνώση της κοινωνικής πραγματικότητας και η διεκδίκηση των πρωτόγνωρων απελευθερωτικών δυνάμεων και δυνατοτήτων της εργασίας, της επιστήμης και της τεχνικής είναι η μόνη ρεαλιστική βάση για ένα πρόγραμμα παιδείας με βάσης τις εργατικές και νεολαιίστικες ανάγκες. Αυτή η απελευθερωτική ουσία ιδιοποιείται, διαστρέφεται και καταπνίγεται από τον καπιταλισμό, γι’ αυτό και επιδίωξη της νεολαίας πρέπει να είναι η αποκάλυψη και η κατάκτηση αυτών των δυνατοτήτων. Η κριτική της ταξικής ουσίας της αστικής εκπαίδευσης οφείλει να αντιπαραθέτει τον θετικό και αναγκαίο στόχο της ολόπλευρης καλλιέργειας του ανθρώπου. Στοιχεία τέτοια ανιχνεύονται και μπορούν να κατακτηθούν και μέσα στην αντιφατικότητα του καπιταλιστικού παρόντος, αλλά πολύ περισσότερο στην κατεύθυνση επαναστατικού μετασχηματισμού της κοινωνίας. Συνεπώς πρέπει να επιδιώκουμε την ποιοτική αναμόρφωση και τον διαρκή έλεγχο της παρεχόμενης γνώσης σε μορφή περιεχόμενο και κατεύθυνση ώστε να μπορεί να ικανοποιεί τα κριτήρια μιας παιδείας ικανής να απελευθερώσει τον άνθρωπο από την αστική φυλακή στην οποία είναι υποχρεωμένος να ζει.
Άρα είναι επιτακτικό για τις δυνάμεις του κινήματος να επιβάλλουν ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα αντίστασης και αντεπίθεσης το οποίο να διεκδικεί να κυριαρχούν οι ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας στο τι, πως, με ποιο τρόπο και για ποιο σκοπό μαθαίνουμε καθώς και στο τι, πως, για ποιο σκοπό και με ποιο τρόπο παράγουμε. Να είναι αντιπαραθετικό σε κάθε είδους διακρίσεις, ταξικούς φραγμούς κλπ, να υπερβαίνει το στείρο οικονομισμό και “επαγγελματισμό” και να μην περιορίζεται μόνο στο πλαίσιο του επίσημου εκπαιδευτικού συστήματος και στην διαρκειά του. Μια τέτοιας κατεύθυνσης παιδεία είναι ικανή να προβάλλει μια άλλη αντίληψη για το ίδιο το περιεχόμενο των σπουδών αλλά και τη διαδικασία της γνώσης σε όλα τα επίπεδα που να βασίζεται στις ανάγκες των εργατών, στην προοπτική της απελευθέρωσης από τα καπιταλιστικά δεσμά ως μάχιμη διαδικασία στο σήμερα.
Η Ενιαία Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι και ως τέτοιο πρέπει να διατυπώνεται και να παλεύεται του αναγκαίου εργατικού προγράμματος παιδείας. Η αναγκαιότητα της ύπαρξης μιας τέτοιας σχέσης (παιδείας-εργασίας) δεν αποτελεί κάτι το υποκειμενικό αλλά αντικειμενική ανάγκη με βάση της εξελίξεις στην εκπαίδευση και την εφαρμοζόμενη πολιτική. Αυτό σημαίνει πως τόσο το ίδιο το εκπαιδευτικό κίνημα οφείλει να θέτει εργατικά- εκπαιδευτικά αιτήματα και να επιδιώκει τη συμπόρευση-συντονισμό και κοινή δράση με το εργατικό κίνημα, όσο και το ίδιο το εργατικό κίνημα οφείλει να στρέψει την προσοχή και δράση του στην ουσία του εκπαιδευτικού προβλήματος.

Ενιαία, δημόσια και δωρεάν, πανεπιστημιακή παιδεία

Η Ενιαία πανεπιστημιακή είναι αίτημα που ενώ ζυμώνεται και παλεύεται στο σήμερα θα βρεί πλήρη εφαρμογή έξω απο τα όρια του καπιταλισμου, ύστερα από τη πολιτική πάλη της εργατικής τάξης και την νίκη της απέναντι στην αντίπαλη της με αποτέλεσμα τον έλεγχο των μέσων παραγωγής απο την πλητόμενη πλειοψηφία. Με αυτό το δεδομένο ως γνώμονα και με πλήρη γνώση των ανεπαρκειών και των αδυναμιών μας επιχειρούμε να σκιαγραφήσουμε βασικές πλευρές της πολιτικής μας θέσης. Η Ενιαία πανεπιστημιακή λοιπόν θα πρέπει να στηρίζεται σε πλατιά γνωστικά αντικείμενα ώστε να δίνει την δυνατότητα σε όλους τους φοιτητές να έχουν επαρκείς γνωστικές και εργασιακές ικανότητες. Να είναι εκείνο το πεδίο που θα διαμορφώνει ολοκληρωμένους ανθρώπους ικανούς να λειτουργούν (σκέψη-δράση) με διαλεκτική αντίληψη, μακριά από παροπιδισμούς και τεχνοκρατισμούς. Επι της ουσίας παλεύουμε ώστε ο αυριανός εργαζόμενος να έχει πλήρη γνωστική επάρκεια πάνω στο αντικείμενο που καλείται να εργαστεί, και να μην είναι έρμαιο του εκάστοτε εργοδότη. Η πολυδιάσπαση των γνωστικών αντικειμένων τόσο με κάθετο όσο και με οριζόντιο τρόπο έχει ως σκοπό αφ’ενός τη δημιουργία πολλών διαφορετικών ταχυτητων εργαζομένων και απο την άλλη θέλει να έρθει να καλύψει τις ανάγκες της αγορας τη δεδομένη χρονική στιγμη μετατρέποντας τον εργαζόμενο σε αναλώσιμο προιόν με ημεροομηνία λήξης, η οποία επεκτείνεται μονάχα μεσα από τα διάφορα ινστιτούτα εκπαίδευσης που παρέχουν θραύσματα τυποποιημένης γνώσης ημερομηνίας λήξης. Η Ε.Α.Α.Κ οφείλει να αρνηθεί την υπάρχουσα γεωγραφία της «επιστημονικής ειδίκευσης» και να διεκδικήσει εκείνη την παιδεία που θα διασφαλίζει τον ολοκληρωμένο απο άποψη γνωστικής επάρκειας ανθρωπο, και ταυτόχρονα τον κατοχύρωμένο απο άποψη εργασιακών δικαιωμάτων εργαζόμενο. Άρα κομβικά διεκδικούμε:



  • Κατάργηση των διακρίσεων σε ανώτατα και τεχνολογικά ιδρύματα, αλλα και ενάντια σε οριζόντιους διαχωρισμούς γνωστικών αντικειμένων. Ύπαρξη μιας σχολής για καθε γνωστικό αντικείμενο. Επαναπροσδιορισμός των γνωστικών αντικειμένων της ανώτατης εκπαίδευσης στη βάση των πραγματικών αναγκών της κοινωνίας όχι προς όφελος της αγοράς. Ενάντια σε λογικές καταμερισμού της γνώσης στις άμεσες ή στρατηγικές ανάγκες της καπιταλιστικής παραγωγής και του κεφαλαίου. Ελεύθερη και ενιαία ροή σπουδών. Όχι στην εκπαίδευση των διαχωρισμών σε δύο κύκλους σπουδών σε ΑΕΙ και στην κατηγοριοποίηση των σχολών.
  • Όλα τα εργασιακά δικαιώματα άρα και το δικαίωμα πρόσβασης στο επάγγελμα να κατοχυρώνεται με την απόκτηση του πτυχίου. Κατάργηση κάθε μηχανισμού διαπίστευσης της επαγγελματικής ικανότητας των πτυχιούχων(ενιαίο πτυχίο), όπως οι εξετάσεις για απόκτηση άσκησης επαγγέλματος στους διάφορους επαγγελματικούς φορείς. . Όχι στον ατομικό φάκελο προσόντων – συμπλήρωμα διπλώματος. Καμία αντιστοίχηση τωνπρογραμμάτων σπουδών με πιστωτικές μονάδες που προσανατολίζουν στη δεξιότητα και την τυποποιημένη γνώση που χρονομετρείται βάσει της ανταποδοτικότητας στην αγορά.
  • Όχι στην ομηρία της εκπαίδευσης από το κεφάλαιο, την εισβολή των επιχειρήσεων και των χορηγών στις σχολές και το αντίστροφο. Όχι στην εμπορευματοποιημένη γνώση, και τη γνώση που οδηγεί στη χειραγώγηση και την υποταγή. Όχι στην αξιολόγηση της αγοράς και της υποταγής των πανεπιστήμιων στις ανάγκες της.
  • Έρευνα για τις εργατικές-λαϊκές-νεολαιίστικες ανάγκες και όχι για το κεφάλαιο. Διαμόρφωση συνθηκών κοινωνικού ελέγχου των κατευθύνσεων της έρευνας, τη σύνδεση της με την πανεπιστημιακή εκπαίδευση και την αποδεύσμευσή της από τους νόμους της ατομικής ιδιοκτησίας (πατέντες, εμπορικά σήματα κλπ) ώστε να γίνει δυνατή η ελεύθερη και πλατιά διάδοση και αξιοποίηση των αποτελεσμάτων της για την βελτίωση της ανθρώπινης ζωής. Κατάργηση της δυνατότητας να δημιουργούνται εταιρείες εμπρικής εκμετάλλευσης ερευνητικών προϊόντων από πανεπιστήμια ερευνητικά κέντρα ή από μέλη του επιστημονικού τους προσωπικού.

ΔΕΝ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥΣ


Τα τελευταία δυο χρόνια βιώνουμε την περίοδο της πιο βίαιης επίθεσης απέναντι στα δικαιώματα και τα κεκτημένα τόσο του εργαζόμενου κόσμο όσο και της νεολαίας, από κοινού κυβέρνηση (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ)-ΕΕ και ΔΝΤ. Χωρίς να τους ενδιαφέρει κανένα πολιτικό κόστος έχουν ενωθεί από κοινού έτσι ώστε να καταλύσουν κάθε ίχνος δημοκρατίας και να εφαρμόσουν τη νέα κατάσταση κοινωνικής καταστροφής. Όλο αυτό το διάστημα λοιπόν είμαστε θεατές σε ένα θέατρο παραλόγου. Η καθημερινότητα η δικιά μας και των γονιών μας έχει αλλάξει ριζικά. Βλέπουμε να ιδιωτικοποιούνται δημόσιες επιχειρήσεις να μπαίνουν συνεχώς νέοι φόροι και να μειώνονται οι μισθοί και οι συντάξεις, να υπολειτουργούν σχολεία σχόλες και νοσοκομεία. Το νέο πακέτο μέτρων που οδηγούν το λαό στα όρια της επιβίωσης, είναι βαθιά αντιλαϊκό μέτρο που θα οδηγήσει πολλά νοικοκυριά κυριολεκτικά στο σκοτάδι .
Στο πλαίσιο της νέας μεγάλης ιδέας για παραμονή στην ευρωζώνη που εκφράζει η κυβέρνηση του τραπεζίτη Παπαδήμου τίθεται ο στόχος του «πλεονασματικού» προϋπολογισμού. Σε κάθε περίπτωση θα αποτελεί ένα ακόμα αντιλαϊκό στόχο του κεφαλαίου καθώς από την μια θα σημάνει την περεταίρω λεηλασία των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων και μια απελευθέρωση των ιδιωτικοποιήσεων και του ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου και από την άλλη το όποιο πλεόνασμα προκύψει προορίζεται για να αποπληρωθεί το χρέος στους τοκογλύφους. Η μόνιμη επωδός των διάφορων παπαγάλων της αντιλαϊκής πολιτικής ότι δήθεν τα λεφτά της δανειακής σύμβασης πάνε για μισθούς και συντάξεις καταρρίπτεται από το απλό γεγονός ότι τα 110 δις της περιβόητης 6ης δόσης πάνε εξολοκλήρου για την εξυπηρέτηση του χρέους και στις τράπεζες!
Το τελευταίο διάστημα συντελείται μια παλλαϊκή κινητοποίηση απέναντι στα νέα μέτρα του μνημονίου και τα χαράτσια. Αποκορύφωμα ήταν η μαζική παράσταση διαμαρτυρίας στο δημοτικό συμβούλιο της Πάτρας την Τετάρτη 16/11 από τους φοιτητικούς συλλόγους συλλογικούς φορείς και τοπικές κινήσεις, που πίεσαν ώστε να παρθεί απόφαση ότι κανένας στην Πάτρα δε θα πληρώσει το χαράτσι και ότι σε κανένα σπίτι δε θα κοπεί το ρεύμα. 
Στα πλαίσια αυτά, συνεχίζουμε τους αγώνες μας για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας και των αναγκών μας μαζί με τα σωματεία τους συλλογικούς φορείς, λαϊκές /τοπικές συνελεύσεις και κινήματα άρνησης πληρωμών. Τη Δευτέρα 21 και την Τρίτη 22 Νοέμβρη προχωρήσαμε σε κατάληψη της ΔΕΗ έτσι ώστε κανείς να μην πληρώσει το χαράτσι και να μην κοπεί σε κανέναν το ρεύμα. Το επόμενο διάστημα θέλουμε αυτές οι κινητοποιήσεις να είναι όσο το δυνατόν πιο μαζικές και να αποτελούν μια καθημερινότητα για τον κόσμο γιατί αυτή η κίνηση μας έδειξε ότι όλοι μαζί μπορούμε να καταφέρουμε πολλά.
Με κόμβο την απεργία στις 1 Δεκέμβρη να δώσουμε ένα ηχηρό μήνυμα στη νέα κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ-τραπεζιτών ότι δεν είμαστε διατεθειμένοι να μας ποδοπατούν άλλο και να πληρώσουμε για κανέναν τους .
Η ΥΓΕΙΑ Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΟ ΡΕΥΜΑ ΤΟ ΝΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΑΓΑΘΑ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΒΑΣΙΜΑ ΑΠΟ ΟΛΟ ΤΟΝ ΛΑΟ. ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΟ ΧΑΡΑΤΣΙ .ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΧΡΩΣΤΑΜΕ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ!
Όλοι στη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου την Τρίτη στις 13:00 στο ΑΠΜ4
Την 1η Δεκέμβρη να βουλιάξουν οι δρόμοι . Όλοι στις απεργιακές κινητοποιήσεις . 
ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ – ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΜΟΝΗ -ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ-ΤΡΑΠΕΖΙΤΩΝ-Ε.Ε.-ΔΝΤ

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΤΗΣ "ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑΣ"


Ο συντονισμός πρωτοβάθμιων σωματείων εκφράζει την αμέριστη συμπαράσταση του στο δίκαιο αγώνα των εργατών της Ελληνικής Χαλυβουργίας ΑΕ, ενάντια στις προσπάθειες της εργοδοσίας για εκ περιτροπής απασχόληση και μείωση των μισθών, την κατάργηση των συμβάσεων εργασίας και τις μαζικές απολύσεις. Η εργοδοσία της επιχείρησης, αφού ξεζούμισε για χρόνια τους εργαζόμενους, σακάτεψε δεκάδες, έβγαλε κέρδη εκατομμυρίων ευρώ, τώρα τους στέλνει στην πείνα και στην εξαθλίωση. Οι εργάτες της Ελληνικής Χαλυβουργίας Α.Ε. δεν έσκυψαν το κεφάλι και εδώ και 3 εβδομάδες βρίσκονται σε απεργιακή κινητοποίηση.

Είναι φανερό ότι η εταιρεία θέλει να περιφρουρήσει την κερδοφορία της μέσα στην κρίση, με εντατικοποίηση των συνθηκών εργασίας και πετώντας στο δρόμο τους μισούς σχεδόν εργαζόμενους. Θέλει ακόμα να χτυπήσει παραδειγματικά τον ηρωικό αγώνα που δίνουν οι εργαζόμενοι.

Οι απολύσεις εργαζόμενων σε όλους τους χώρους δουλειάς του ιδιωτικού τομέα είναι σε καθημερινή βάση, ενώ ετοιμάζονται χιλιάδες απολύσεις στο Δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο Τομέα. Οι εργαζόμενοι δέχονται μια ανελέητη επίθεση για να σωθούν τα κέρδη του κεφαλαίου. Τώρα πρέπει όλοι οι εργαζόμενοι, να παλέψουμε για να ανατρέψουμε τα αντεργατικά σχέδια της νέας συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ, των τραπεζών, του κεφαλαίου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 

Οι εργαζόμενοι που παράγουμε όλο τον πλούτο πρέπει να διεκδικήσουμε όσα μας ανήκουν. Με ένα πανεργατικό, λαϊκό μέτωπο διεκδίκησης, ρήξης και ανατροπής. Με την αγωνιστική ταξική ενότητα και την αλληλεγγύη όλων των εργαζομένων σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, των ανέργων και των μεταναστών, που θα ξεπερνά τις υποταγμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες. 

Καλούμε όλους τους εργαζόμενους να διαλέξουν το δρόμο του ανυποχώρητου αγώνα. Στο τέλος αυτού του δρόμου στέκεται ξανά η ελπίδα μιας ζωής με δικαιώματα, μιας ζωής με κέντρο τις ανθρώπινες ανάγκες και όχι της συσσώρευσης των κερδών του κεφαλαίου. Για να ανατραπεί η επίθεση και να επιβληθούν κατακτήσεις, σε όφελος της εργατικής τάξης και της κοινωνικής πλειοψηφίας.

Καλούμε τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα να εκφράσουν την έμπρακτη αλληλεγγύη τους στον αγώνα των εργατών της Ελληνικής Χαλυβουργίας. 


Ένας για όλους και όλοι για έναν! Όλοι στον αγώνα.


ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ

14 Νοεμβρίου 2011


9 Νοεμβρίου 2011

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΓΕΝ. ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ 7/11

Αποφασίζουμε:
  • Τριήμερη κατάληψη του Παραρτήματος 15-16-17 Νοέμβρη. Πορεία των συλλόγων την Πέμπτη 17 Νοέμβρη το απόγευμα και η οποία θα περνάει από το μνημείο του δολοφονημένου καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα.
  • Τριήμερη κατάληψη της σχολής 15-16-17 Νοέμβρη
  • Αναπλήρωση όσων μαθημάτων της επί πτυχίω εξεταστικής χαθούν λόγω της κατάληψης
  • Νέα γενική συνέλευση την Τρίτη 22/11
  • Εξώστρεφες παρεμβάσεις με τις αποφάσεις των συλλόγων
  • Μπλοκάρισμα κάθε προσπάθειας εφαρμογής του Νέου νόμου πλαίσιο
  • Ανοιχτό συντονιστικό για την υλοποίηση της απόφασης του συλλόγου
  • Συντονισμός του συλλόγου με άλλους συλλόγους εκπαιδευτικούς και εργαζομένους στη βάση του πλαισίου
  • Κινητοποίηση στα καταστήματα Γερμανός(κεντρικά στην Κορίνθου) για τα πάσο στις 16 Νοέμβρη.

ΑΠΟΦΑΣΗ Γ.Σ. ΠΟΛ/ΜΗΧ:
ΑΝ.Α.ΚΙΝΗΣΗ Ε.Α.Α.Κ.:78
Μ.Α.Σ.:28
Λευκά:12


Εμπρός για της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία!


Ο Νοέμβρης είναι πάντα ένας μήνας ιδιαίτερος. Δεν είναι μόνο οι μνήμες που ξυπνά στον κόσμο που έζησε τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, άλλωστε οι μνήμες κάποτε κλείνουν τον κύκλο τους, και παίρνουν θέση στην Ιστορία. Είναι αυτό το σάλπισμα για εξέγερση, για αντίσταση και πάλη που πάντα βρίσκει νέους, εκρηκτικούς δρόμους μέσα στην επικαιρότητα και επανέρχεται στο προσκήνιο. «Εδώ Πολυτεχνείο…»

Το μήνυμα του Πολυτεχνείου ξεφεύγει από τα όρια του «ρεαλιστικού», συμβολίζει την έκρηξη των λαϊκών προσδοκιών σε μια κορύφωση που τότε δεν μπόρεσε να ελέγξει κανείς, ούτε οι χαφιέδες της χούντας, ούτε οι επίσημες πολιτικές δυνάμεις, ακόμα και της τότε Αριστεράς. Το Πολυτεχνείο ήταν νικηφόρο όχι μόνο γιατί ο κόσμος συγκρούστηκε έμπρακτα με το καθεστώς αλλά γιατί έθεσε ζητήματα πέρα απ’αυτό, που αμφισβήτησαν την ίδια του την ύπαρξη και την πολιτική σε κάθε επίπεδο από την σκοπιά των αναγκών της νεολαίας και των εργαζομένων.
Το Πολυτεχνείο των καιρών μας το ζούμε, όμως, ήδη, όλο το τελευταίο διάστημα. Σε μια περίοδο πρωτοφανούς προσπάθειας αναίρεσης των κεκτημένων και δικαιωμάτων του λαϊκού κινήματος, στο όνομα του χρέους και της οικονομικής κρίσης και με την απειλή της χρεωκοπίας. Η πολιτική του μνημονίου φέρνει μια σειρά μέτρων σε εκπαίδευση και εργασία που προσπαθούν να κάνουν εργαζόμενους και νεολαία να πληρώσουν μια κρίση που δε δημιούργησαν , με στόχο να βαθύνουν ακόμα περισσότερο την εκμετάλλευση τους.
Είναι αυτή η περίοδος που τα αιτήματα του Πολυτεχνείου για «ΨΩΜΙ- ΠΑΙΔΕΙΑ- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» φαντάζουν πιο επίκαιρα από ποτέ Ήταν μια εξέγερση που έπιασε το νήμα των μέχρι τότε κινητοποιήσεων (πανεργατικές απεργίες , διαδηλώσεις), που πυροδοτήθηκε από τις φοιτητικές καταλήψεις για την ανατροπή του αυταρχικού καθεστώτος της Χούντας για αξιοπρεπείς συνθήκες ζωής, για πολιτικά και δημοκρατικά δικαιώματα απέναντι στο μετεμφυλιακό κράτος και τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα των ΗΠΑ στην Ελλάδα.
Το μήνυμα του πολυτεχνείου υπάρχει και παραμένει και σήμερα επίκαιρο. Το μήνυμα του πολυτεχνείου αποκρυσταλλώνεται ξεκάθαρα στους αγώνες των φοιτητών, στις μεγαλειώδεις απεργίες των εργαζομένων , στις καταλήψεις των μαθητών, στο πρωτόγνωρο κίνημα των πλατειών, στα κινήματα «δεν πληρώνω», στους μεγάλους κοινωνικούς αγώνες και κοινωνικές αναμετρήσεις. Αποτυπώθηκε ξεκάθαρα στις διαδηλώσεις της 28ης Οκτώβρη που ο λαός εξέφρασε την αγανάκτηση του απέναντι στην κεντρική πολιτική σκηνή με το σύνθημα «ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, Η ΧΟΥΝΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΟ ‘73». Αν κάτι μπορούμε να μάθουμε από εκείνον το Νοέμβρη είναι ότι οι μαζικοί και ανυποχώρητοι αγώνες μπορούν να νικούν! 38 χρόνια μετά, το φοιτητικό κίνημα οφείλει να συνεχίσει να δίνει τη μάχη υπεράσπισης και διεκδίκησης των αναγκών του και συνεχίζει να δίνει τις μάχες με άξονα το ίδιο σύνθημα: «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία»!

Για εμάς σήμερα «ΨΩΜΙ» σημαίνει: 

Εναντίωση σε κάθε προσπάθεια της κυρίαρχης πολιτικής να βυθίσει τον εργαζόμενο κόσμο και τη νεολαία σε κατάσταση οριακής επιβίωσης . Σημαίνει πάλη για την ανατροπή αυτών που “αρπάζουν το ψωμί απ το τραπέζι” , μέσα από τις μειώσεις μισθών και συντάξεων , την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας , και την ένταξη χιλιάδων εργαζομένων σε καθεστώς εργασιακής εφεδρείας ή στο ταμείο ανεργίας .Σημαίνει αγώνας για αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις και αξιοπρεπείς σχέσεις εργασίας. Σημαίνει ρήξη με τον υλικό και ιδεολογικό μοχλό πίεσης που χρησιμοποιεί η κυρίαρχη πολιτική για την εμπέδωση της αντιλαϊκής πολιτικής :το χρέος . Σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί λύση το «κούρεμα» , που φέρνει νέα αντιλαϊκά μέτρα. Τελικά, αν θέλουμε να απαλλαγούμε από αυτόν τον βραχνά που χρησιμοποιείται ως άλλοθι από τις κυβερνήσεις για αντιλαϊκά μέτρα , καταστρατήγηση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης και το κλείσιμο ή τις συγχωνεύσεις σχολών η λύση είναι μία: Διαγραφή του χρέους , καμία αποπληρωμή του σε οποιαδήποτε μορφή . Καμία αναγνώρισή του ως χρέος των εργαζομένων και της νεολαίας 

Για εμάς σήμερα «ΠΑΙΔΕΙΑ» σημαίνει:

Να διεκδικήσουμε άμεση απόσυρση όλων των αντιεκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων των τελευταίων χρόνων. Εναντίωση στην πολιτική της διάλυσης της δημόσιας και δωρεάν παιδείας και των πτυχίων ως μέσο συλλογικής διαπραγμάτευσης , της εντατικοποίησης και της πειθάρχησης των φοιτητών , της έντασης της επιχειρηματικής και ανταποδοτικής λειτουργίας του πανεπιστημίου και της διάλυσης κάθε έννοιας δημόσιας και δωρεάν παιδείας . Σημαίνει αγώνα για την ανατροπή του νόμου Διαμαντοπούλου που μέσα από τη διάλυση των πτυχίων και την εντατικοποίηση της φοιτητικής μας καθημερινότητας επιχειρεί να δημιουργήσει ένα νέο μοντέλο εργαζομένου , φτηνού και ευέλικτου , καταρτισμένου και αναλώσιμου , πλήρως πειθήνιου στις επιταγές της εργοδοσίας , ώστε η γενιά μας να αποτελέσει τη γενιά της δια βίου εργασιακής περιπλάνησης και επανακατάρτισης , μια γενιά εργαζομένων , “ιδανικών “ ώστε να φορτώσει πάνω της η κυβερνητική πολιτική τα βάρη της κρίσης και του χρέους. Σημαίνει αγώνα για ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών , σημαίνει αγώνα για ένα ενιαίο και ισχυρό πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα σε αυτό , ένα πτυχίο που θα μας δίνει την δυνατότητα να διαπραγματευόμαστε συλλογικά απέναντι στον εργοδότη και θα διασφαλίζει πως σε καμία περίπτωση δεν θα γίνουμε η γενιά της δια βίου εργασιακής περιπλάνησης. Σημαίνει αγώνα για Ενιαία Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση , χωρίς κανένα κάθετο και οριζόντιο διαχωρισμό , που ως μόνο στόχο έχει την ένταση ενός πλαστού ανταγωνισμού μεταξύ των φοιτητών ως αυριανών εργαζομένων και την περεταίρω εκμετάλλευση τους από την εργοδοσία .
Η «ΠΑΙΔΕΙΑ», που θέλουμε, δεν χωρά στην πολιτική της διαγραφής των φοιτητών, της απαξίωσης του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης, στην ανυπαρξία φοιτητικής μέριμνας (σίτιση, στέγαση, μετακίνηση), της απουσίας ασύλου, του κατακερματισμού των πτυχίων, της ενίσχυσης της σύνδεσης μεταξύ έρευνας και αγοράς, του νέου νομοσχεδίου για τα ΤΕΙ. Δεν χωρά στη λογική της κατηγοριοποίησης των σχολών, στην εξατομίκευση των πτυχίων, με λίγα λόγια στην «αξιολόγηση» που φέρνει η νέα κυβέρνηση. Το αίτημα για παιδεία στο τόπο μας ζει πρώτα και κύρια στους νικηφόρους αγώνες του φοιτητικού και νεολαιίστικου κινήματος. Και το πολυτεχνείο ζει και θα ζει όσο η νεολαία θα οργανώνεται με μαζικές διαδικασίες, όσο θα παλεύει για την υπεράσπιση των συμφερόντων και των διεκδικήσεων του νεολαιίστικου κινήματος , όσο θα τολμάει να ανατρέπει τους αντεκπαιδευτικούς σχεδιασμούς των κυβερνήσεων. 

Για εμάς σήμερα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» σημαίνει:

Πάλη για την ανατροπή της πολιτικής που καταστρατηγεί δημοκρατικά δικαιώματα και απαντάει με ωμή καταστολή και προβοκάτσια σε κάθε έκφραση της λαϊκής οργής . Συμπυκνώνεται γύρω από τον στόχο του να ανατραπεί η κυβέρνηση και κάθε επίδοξος διαχειριστής αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής . Σημαίνει αποδέσμευση της χώρας από τη σφαίρα επιρροής του ιμπεριαλιστικού σχηματισμού της ΕΕ , ακριβώς γιατί το ευρώ και η συνεχής τρομοκρατία από μεριάς της αστικής πολιτικής για το πόσο αναγκαία είναι η παραμονή μας στο μηχανισμό της ευρωζώνη, αποτελεί τον πιο ισχυρό μηχανισμό επιβολής και εμπέδωσης των μέτρων . Το αίτημα για ελευθερία είναι ισχυρό όσο γίνεται απεργία ή κατάληψη, όσο ο λαός οργανώνεται σε συλλογικότητες, παίρνει την κατάσταση στα χέρια του, όσο παλεύουμε για τα δημοκρατικά μας δικαιώματα. Απέναντι σε αυτούς που καταλύουν κάθε έννοια δημοκρατίας ώστε να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Σημαίνει πάλη ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, να φύγει τώρα το ΔΝΤ από την Ελλάδα, ανυπακοή στις προσταγές της ΕΕ, καμία συμμετοχή των ελληνικών στρατευμάτων σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, στο διττό ρόλο του στρατού, όπου από τη μια τον χρησιμοποιούν για να ξαναμοιράσουν τις ζώνες επιρροής τους και από την άλλη για να καταστείλουν οποιαδήποτε αγωνιστική διάθεση από πλευράς του κόσμου.

1973-2011: οι αγώνες συνεχίζονται ακόμα πιο δυναμικά

Η σύγχρονη «χούντα» κυβέρνησης-ΕΕ- ΔΝΤ, δοκιμάζει τα όρια και τις αντοχές της. Θέλουν να διατηρηθούν στην εξουσία και να συνεχιστεί αυτή η πολιτική με κάθε τρόπο (βλ. προσπάθεια για συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ-Ντόρα). Για να αποσπάσουν συναίνεση για την ψήφιση της δανειακής σύμβασης που θα μας ρίξει στα τάρταρα κατέφυγαν στο χειρισμό του δημοψηφίσματος. Φοβήθηκαν όμως την προοπτική να πάρουν ένα τεράστιο ΟΧΙ από τον κόσμο, που με τη μαχητικότητά του και τους αγώνες του δείχνει να μην εκβιάζεται. Αυτοί που ξεπουλούν τους εργαζόμενους και τη νεολαία θέλουν να υπογραφτεί πρώτα η νέα δανειακή σύμβαση, υποθηκεύοντας την Ελλάδα για τα επόμενα 20 χρόνια και ολοκληρώνοντας έτσι την «αποστολή» τους- δηλαδή την καταστροφή της χώρας και του λαού να προχωρήσουν σε εκλογές. Σε κάθε περίπτωση η απάντηση του λαού να είναι μία: ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΤΩΡΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ-ΕΕ-ΔΝΤ. Η τριήμερη κατάληψη του Παραρτήματος του Πανεπιστημίου 15-16-17 Νοέμβρη(από όπου ξεκίνησε η εξέγερση στην Πάτρα το ’73) να αποτελέσει ένα εκ νέου ραντεβού για την ανασυγκρότηση του πανεκπαιδευτικού μετώπου και του νεολαιίστικου κινήματος απέναντι στην επίθεση που πραγματοποιείται στη νέα γενιά, ένα εκ νέου ραντεβού για κοινό αγώνα με τον κόσμο της εργασίας. 
Να πιάσουμε το νήμα των σύγχρονων κοινωνικών αγώνων, από το Πολυτεχνείο του ’73, τις μαθητικές καταλήψεις του ’90-΄91 με την πολιτική δολοφονία του καθηγητή Ν.Τεμπονέρα, το νικηφόρο φοιτητικό κίνημα του 2006-2007, το πρόσφατο κίνημα των φοιτητών απέναντι στο νόμο Διαμαντοπούλου, τις πρόσφατες απεργιακές κινητοποιήσεις της 19-20 Οκτώβρη απέναντι στην πολιτική του μνημονίου, τελικά, την τεράστια έκρηξη του λαού που βρήκε έκφραση μέσα από το κίνημα των πλατειών. Είναι φέτος που πρέπει να αποτελέσει κόμβο που θα σημάνει τον τελικό γύρο αντιπαράθεσης με την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης- ΔΝΤ-ΕΕ. Το νήμα που μας συνδέει πίσω με τους αγώνες και τις καταλήψεις του ’90 – ’91 οι οποίες και τότε απέτρεψαν το σύνολο του σχεδιασμού της ΝΔ για την παιδεία και στη διάρκεια των οποίων συνέβη ένα γεγονός που συγκλόνισε όλη την Ελλάδα: Η δολοφονία του καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα στην Πάτρα, από τους τραμπούκους της ΟΝΝΕΔ. Η δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα είναι μια υπόθεση ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ άμεσα συνυφασμένη με τη δυνατότητα των εργαζομένων και της νεολαίας να υπερασπίζονται το δικαίωμα όχι μόνο της ελευθερίας του λόγου αλλά και της αντίστασης σε όποιες αποφάσεις απειλούν τα συμφέροντά της. 

Το πολυτεχνείο μας δείχνει το δρόμο για ένα ταξικό εργατικό κίνημα που θα παλεύει για γενικές συνελεύσεις, στα σωματεία και στους χώρους δουλειάς, για ανυποχώρητους αγώνες στο δρόμο. Κόντρα στον γραφειοκρατικοποιημένο και υποταγμένο συνδικαλισμό που επιχειρεί να εκτονώσει και να ενσωματώσει τις αναπτυσσόμενες τάσεις για αγώνες, που συνθηκολογεί με την εργοδοσία, στραγγαλίζει εργατικά δικαιώματα και μισθούς στο όνομα της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας. Για ένα μαχητικό κίνημα νεολαίας που θα προτάσσει τα κοινά της συμφέροντα. Μίας νεολαίας που καλείται να εργαστεί με μισθούς πείνας, ανασφάλιστη, ελαστική, περιπλανώμενη από την ανεργία στην υποαπασχόληση και την επανακατάρτιση.

Απέναντι σε κάθε λογική που θα θελήσει να δει την κομματική επιβεβαίωση της και θα θελήσει να κατασκευάσει τεχνητούς διαχωρισμούς(επιτροπές αγώνα, χωροταξική διαφοροποίηση) εμείς αντιπροτείνουμε την σημασία της συσπείρωσης του φοιτητικού κινήματος γύρω από τις μάχες που έχει να δώσει. Στη λογική αυτή εμείς προτείνουμε μια ενιαία πορεία για όλο το λαό της Πάτρας και ένα πολιτικό πλαίσιο διεκδίκησης στη βάση των αναγκών και των δικαιωμάτων μας, που θεωρούμε ότι είναι αναγκαίο σήμερα, και επομένως εναντίωσης στον πυρήνα της κυβερνητικής πολιτικής. 


Το πολυτεχνείο ήταν η αρχή…
Εμπρός για τα Πολυτεχνεία της νέας εποχής.

Το πολυτεχνείο ΖΕΙ στους αγώνες του λαού και της νεολαίας ενάντια:
  • Στην πολιτική της κυβέρνησης, του ΔΝΤ και της ΕΕ και όσων συναινούν σε αυτή
  • Στο αντιλαϊκό μνημόνιο του ΔΝΤ και τις δανειακές συμβάσεις- νέα συμβόλαια κοινωνικής καταστροφής.
  • Στην αντιδραστική αναδιάρθρωση σε εκπαίδευση, εργασία και δημοκρατικά δικαιώματα. Να καταργηθεί εδώ και τώρα ο αντιεκπαιδευτικός νόμος της Διαμαντοπούλου. Καμία αναθεώρηση του αρ. 16 και του Συντάγματος συνολικά, καμία αναγνώριση των ΚΕΣ, να κλείσουν όσα ΚΕΣ υπάρχουν και καμία εφαρμογή της οδηγίας 36/05, Να αποσυρθούν οι νόμοι για ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ, ΙΔΒΕ, ΔΟΑΤΑΠ. Να μην κλείσει καμία σχολή στο όνομα της κερδοφορίας.
  • Σε όλες τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Κανένας στρατιώτης έξω από τα σύνορα. Έξω οι βάσεις. Νίκη στην Ιντιφάντα. Λευτεριά σε Ιράκ και Παλαιστίνη. Όχι στην υποχρεωτική στράτευση στα 18
Παλεύουμε για:

  • Ενιαία Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση Δημόσια και Δωρεάν χωρίς κανέναν οριζόντιο και κάθετο διαχωρισμό – ένα πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα σε αυτό. Το πτυχίο μόνη προϋπόθεση για δουλειά. 
  • Λιγότερη δουλειά – δουλειά για όλους μόνιμη και σταθερή με ασφάλιση και αύξηση των αποδοχών στη βάση των αναγκών μας . 
  • Ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών-Καμία Ανταποδοτική και Επιχειρηματική Λειτουργία
  • Κάτω τα χέρια από το Άσυλο – Διεύρυνση σε χώρους εργασίας και σχολεία – διεύρυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων

Ο ΝΕΟΣ ΝΟΜΟΣ ΠΛΑΙΣΙΟ ΘΑ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ… ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΤΟΥ ΟΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ!


Ο τρόπος με τον οποίο έχει αρχίζει να εφαρμόζεται ο εκτρωματικός νόμος Διαμαντοπούλου όπως όλα δείχνουν θα είναι ανάλογος με τον τρόπο ψήφισης του, και με κάθε άλλο νόμος της σύγχρονης χούντας-Ε.Ε.-ΔΝΤ,δηλαδή πραξικοπηματικός. «Ναι» στο κάλεσμα της Διαμαντοπούλου είπαν συνταξιούχοι καθηγητές, τέως πρυτάνεις και αντιπρυτάνεις, γνωστοί για τις θέσεις τους υπέρ της εφαρμογής του νόμου και καθηγητές που συμφωνούν με τις κυβερνητικές επιδιώξεις. Η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας έχει ανακοινώσει πως σύντομα θα ολοκληρωθεί η διαδικασία και στα υπόλοιπα Ιδρύματα που έδειξαν «ανυπακοή» (από όλα τα Πανεπιστήμια, μόνο τέσσερα ανταποκρίθηκαν) καθώς οι προθεσμίες έχουν γίνει ασφυκτικές. Αυτές οι επιτροπές θα έχουν ως σκοπό την εκλογή των οκτώ εσωτερικών μελών των 15μελών Συμβουλίων μέχρι τις 15 Νοεμβρίου.
Τι είναι τα συμβούλια διοίκησης;


Η διοίκηση του πανεπιστημίου με το νέο νόμο-πλαίσιο περνάει στο Συμβούλιο Διοίκησης το οποίο απαρτίζεται από μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας (8 μέλη), και από εξωτερικούς παράγοντες. Οι εξωτερικοί παράγοντες προφανώς δεν θα είναι γενικά εργαζόμενοι, νεολαίοι ή…νοικοκυρές αλλά εκπρόσωποι του επιχειρηματικού κόσμου, των καλλικρατικών δήμων κ.α. Στο συμβούλιο θα συμμετέχει και ένας εκπρόσωπος των φοιτητών εκλεγμένος από ενιαίο ψηφοδέλτιο, κάτι που δείχνει και το μέλλον που ετοιμάζουν για την πολιτική υπόσταση των φοιτητών, αυτή της «γλάστρας» στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς. Αυτή Το Συμβούλιο Διοίκησης θα έχει όλες τις βασικές αρμοδιότητες σύμφωνα με το νομοσχέδιο μεταξύ των οποίων: 
  1. το στρατηγικό πλαίσιο ανάπτυξης και διαμόρφωσης της ιδιαίτερης φυσιογνωμίας του Ιδρύματος (συνεργασίες με επιχειρήσεις, προσέλκυση επενδύσεων) 
  2. η έγκριση του προϋπολογισμού και του απολογισμού 
  3. η εκλογή πρύτανη και προέδρου και κοσμητόρων και manager(το ΝΠΙΔ). Έτσι λοιπόν η επιχειρηματική λειτουργία του πανεπιστημίου και η παρέμβαση παραγόντων του κεφαλαίου αποκτά θεσμική κατοχύρωση. 
Μέσα στους πρώην πρυτάνεις και καθηγητές που απαρτίζουν τις επιτροπές βρίσκεται και ο καθηγητής του τμήματος μας, Χατζηθεοδώρου πρώην πρύτανης του Παν. Πάτρας, γνωστός άλλωστε για την ακαδημαϊκή του εμβέλεια με τις σπουδές στο Puerto Rico… Το καθηγητικό μπλοκ των Π/Μ αποδεικνύει ότι βρίσκεται πάντα στην πρωτοπορία της αντίδρασης είτε με ανακοινώσεις καταδίκης των καταλήψεων και υπεράσπισής του νόμου είτε ως εφαρμοστές της αντιλαϊκής πολιτικής. Σαν το μακρυ χέρι του υπουργείου και σαν κυβερνητικός εγκάθετος ο κ. Χατζηθεοδώρου έρχεται να εφαρμόσει τον νέο νόμο κόντρα στις ανάγκες και στην θέληση των φοιτητών.
Είναι ξεκάθαρο πως η ομαλότητα που τόσο σθεναρά προασπίζονται οι καθεστωτικές παρατάξεις(ΠΑΣΠ,ΔΑΠ), τον μόνο που ευνοεί είναι το Υπουργείο να εφαρμόσει τον πιο αντιδραστικό νόμο της μεταπολίτευσης στην Παιδεία. Με τον αναβαθμισμένο ρόλο που καλείται να έχει σήμερα το φοιτητικό κίνημα είναι πιο αναγκαίο από ποτέ να οξύνει τις δράσεις τόσο για την μη εφαρμογή του νόμου, (συμβούλια διοίκησης, πληρωμή βιβλίων) όσο και και για την αναζωπύρωση και αναβάθμιση του ίδιου του μετώπου των καταλήψεων ως μέσο πίεσης και πολιτικής ζύμωσης και ανώτερης πολιτικής συγκρότησης του κινήματος για την ανατροπή.
Εμείς από την πλευρά μας θεωρούμε ότι το φοιτητικό κίνημα μέσα από τις πολιτικές του διαδικασίες θα μπλοκάρουν έμπρακτα κάθε προσπάθεια εφαρμογής του νόμου όπως και τα συμβούλια διοίκησης και με συλλογικούς και ανυποχώρητους αγώνες οι φοιτητές μαζί με το μαχόμενο εργατικό κίνημα με καταλήψεις διαρκείας και απεργίες θα καταφέρουν να συγκρουστούν για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής της Κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ.
ΣΤΗΝ ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ ΘΑ ΒΓΟΥΜΕ ΝΙΚΗΤΕΣ

2 Νοεμβρίου 2011

ΕΚΛΟΓΕΣ, ΚΟΜΜΑΤΑ ΜΕ ΦΡΟΥ ΦΡΟΥ ΚΑΙ ΑΡΩΜΑΤΑ… ΣΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΑ ΕΔΡΑΝΑ ΑΧ ΚΑΙ ΕΓΩ ΝΑ ΕΚΛΑΝΑ

Τζ.Πανούσης

Οι πολιτικές εξελίξεις είναι τόσο ραγδαίες που δεν αποκλείεται το αμέσως επόμενο διάστημα να έχουμε προκήρυξη πρόωρων εκλογών. Το σχέδιο είναι χιλιοπαιγμένο. Η εναλλαγή του κυβερνητικού θίασου, που θα προσπαθήσει να οδηγήσει στην εκτόνωση της εργατικής τάξης και της νεολαίας και στη διαώνιση της πολιτικής που μας έχει γονατίσει. Το πυροτέχνημα του δημοψηφίσματος ήταν καταδικασμένο να αποτύχει απο την πρώτη στιγμη που ακούστηκε. Ο λαός δεν αφήνει περιθώρια σε τέτοιες λογικές, και αγωνιά να καθορίσει ο ίδιος την τύχη του.
Το δημοψήφισμα για την δανειακή σύμβαση αποτελεί (πέρα απο το κύκνειο άσμα) ενα ακόμα εκβιαστικό μέσο της κυβέρνησης, θέτοντας το ψευτοδίπολο : δάνειο η χρεωκοπία. Επί της ουσίας ετοιμάζουν για το λαό το ρόλο του κομπάρσου σε προηλλειμένες αποφάσεις, φορτώνοντας του στη συνέχεια το βάρος της ευθύνης για ενδεχόμενη χρεωκοπία. Ήδη λίγες ώρες μετα την ανακοίνωση του απο τον πρωθυπουργό, η ΕΕ με εκφραστή τον Juncker (πρόεδρο της Eurogroup), αναφέρει ότι σε περίπτωση που οι Έλληνες πουν όχι, τότε δεν αποκλείεται η χρεωκοπία. Ο εκβιασμός της ΕΕ συνεχίζεται μέσω της Μερκελ και του Σαρκοζί, οι οπόιοι απογοητευμένοι απο την στάση του προωθυπουργού, δηλώνουν αποφασισμένοι να υλοποιήσουν το σχέδιο «εθνικής σωτηρίας».
Το δημοψήφισμα είναι η αρχή. Αερολογίες, φήμες αλλά και κύκλοι του αστικού συνασπισμού εξουσίας (ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΛΑΟΣ), συζητάνε για κυβέρνηση εθνικής αποδοχής, αλλά και δυνάμεις της καθεστωτικής αριστεράς είτε προτείνουν αριστερή συγκυβέρνηση συνεργασίας είτε ζητάνε επίμονα εκλογές για να αποτυπώσουν τους συσχετισμούς και την οργή της λαϊκής τάξης. Αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τα πράγματα θα τις είχαν κάνει παράνομες έλεγε ο Μαρξ. Από αυτή τη σκοπιά όσο αυτονότη είναι από την πλευρά μας η πολιτική παρέμβαση σε αυτές, άλλο τόσο αυτονόητο είναι ότι η αριστερά δεν θα πρέπει να εγκλωβίζεται σε τέτοια μονοπάτια. Είναι επομένως τραγικό η επίσημη αρίστερα και στις δύο της εκδοχές(ΣΥΡΙΖΑ-ΚΚΕ) να εξαντλεί την πολιτική της πρόταση στο αίτημα για εκλογές, αγνοώντας την αγωνία και το άγχος του λαού, να περάσει απο την λογική της ανάθεσης στην δράση,και αγνωόντας ότι τόσα χρόνια η διεξαγωγή εκλογών ήταν το όπλο του αντιπάλου για να ανσωματώσει τη λαική οργή(π.χ. Μάης 68) ακριβώς επειδή το παιχνίδι παίζεται με τους δικούς του όρους.
Ευρύτερα θεωρούμε ότι καμία κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού, δεν μπορεί να προασπιστεί τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και της νεολαίας. Ακόμα και μια αριστερή όπως επικαλούνται πολλοί κυβέρνηση, εκτιμούμε ότι είτε θα απορροφηθεί απο το «μαύρο μέτωπο» ΕΕ – ΔΝΤ-κεφαλαίου (π.χ. κυβέρνηση Αλιέντε στη Χιλή), είτε θα συμπαρασυρθεί απο την όργη και τον ξεσηκωμο του λαού, τα οποία θα έχουν αποκτήσει στοχευμένα επαναστατικά χαρακτηριστικά ενάντια σε κυβέρνηση - ΕΕ - ΔΝΤ.
Καμία κυβέρνηση και κανένα δημοψήφισμα ή εκλογές λοιπόν. Η απάντηση σε αυτά τα ψευτοδίπολα ακούει στο όνομα ανατροπή. Ανατροπή της κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ,και της πολιτικής τους από τους μαζικούς αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας, έξοδος απο τους δυνάστες της ΕΕ και του ευρώ. Διαγραφή του χρέους εθνικοποίηση των τραπεζών και μεγάλων επιχειρήσεων υπό τον έλεγχο της εργατικής τάξης και της νεολαίας. Όλα τα παραπάνω, θα υλοποιηθούν με όρους αντικαπιταλιστικούς, με γνώμονα το συμφέρον του λαού και της νεολαίας, και υπό την δύναμη των αγώνων τους και όχι με τους όρους του κεφαλαίου. Έτσι και αλλιώς είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι μόνο μέσα από ένα τέτοιο δρόμο οι «από κάτω» κατάφεραν να επιβάλλουν τα δικαιώματα και τις ανάγκες τους. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, και να καθορίσουμε οι ίδιοι το μέλλον μας, αποδευσμένοι απο τον καπιταλιστικό βιασμό που δεχόμαστε απο την κυβέρνηση- Τρόικα.

Εμπρός λαέ μην σκύβεις το κεφάλι, ο μόνος δρόμος είναι αντίσταση και πάλη

1 Νοεμβρίου 2011

ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΧΟΥΝΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΟ 73


  Οι παρελάσεις της επετείου της 28ης Οκτωβρίου μετατράπηκαν σε μαζικές διαδηλώσεις. Οι μαθητές έστρεψαν το πρόσωπό τους αντίθετα απ΄την υπουργό παιδείας και από όλους τους «επισήμους» ενώ οι εργαζόμενοι που είχαν συγκεντρώθει σε όλη τη χώρα ενώθηκαν με τον κόσμο της παρέλασης μετατρέποντάς τη σε ξέσπασμα οργής κατά της κυβέρνησης που με τη συμφωνία-κούρεμα της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής της ΕΕ λεηλατεί τα εργασιακά δικαιώματα, τους μισθούς και τις συντάξεις, συνεχίζει το ξεπούλημα της παιδείας, της υγείας και του δημόσιου πλούτου. Στη Θεσσαλονίκη οι διαδηλωτές απαίτησαν και κατάφεραν να αποχωρήσει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας απ’ την εξέδρα των επισήμων κάτι που συνέβη και με όλους τους κυβερνητικούς εκπροσωπους που εμφανίστηκαν στις παρελάσεις. Αντίστοιχα και στην Πάτρα, η παρέλαση μετατράπηκε σε πορεία με την μπάντα του δήμου να τη χρωματίζει με τραγούδια που έχουν συνδεθεί με τους αγώνες του λαού και της νεολαίας.

  Οι θριαμβολογίες του πρωθυπουργού για το περίφημο ‘’κουρεμα’’ θυμίζουν τις αντίστοιχες της συμφωνίας της 21 Ιούλη. Μια συμφωνία που κωδικοποιήθηκε στο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα το οποίο κατέρρευσε και έτσι οδήγηθήκαμε στο κούρεμα και στις νέες μεταρυθμίσεις δείχνοντας ότι στόχος αυτής της πολιτικής είναι η βύθιση του λαού σε ένα καθεστώς «μνημονίου-διαρκείας».Το λεγόμενο κούρεμα, αποτελεί επιλογή διασφάλισης των δανειστών - ιδιαίτερα των Ευρωπαίων - και έχει σαν αποτέλεσμα τη μακρόχρονη ελεγχόμενη χρεωκοπία για τον λαό. Σημαίνει καταλήστευση των ασφαλιστικών ταμείων και του δημόσιου πλούτου, επιβολή ακόμα πιο σκληρών αντεργατικών μέτρων, εμπέδωση ενός απολυταρχικού-δεσποτικού καθεστώτος. Και σαν να μην φτάνουν όλα αυτά, με τις νέες εξαγγελίες της κυβέρνησης για δημοψήφισμα, γίνεται προσπάθεια να δημιουργηθεί η ψευδαίσθηση συμμετοχής του λαού στη «δημοκρατία». Κάτι τέτοιο είναι φανερό ότι γίνεται για τα μάτια του κόσμου αφού η υπογραφή της δανειακής σύμβασης θα έχει προηγηθεί του δημοψηφίσματος. Για εμάς η απάντηση δεν μπορεί να δωθεί μέσα από εκβιαστικά και αποπροσανατολιστικά ερωτήματα, αλλά μόνο μέσα από τους αγώνες του λαού και της νεολαίας για να μην πληρώσουν ένα χρέος που δεν δημιούργησαν, και για την ολική διαγραφή του. Ήδη το αστικό μπλοκ εξουσίας ετοιμάζει νέα πιο σκληρά μέτρα, αντεργατικές και αντιλαικές τομές (εφεδρείες, μειώσεις μισθών και συντάξεων, απολύσεις στο Δημόσιο) που γονατίζουν τους εργαζόμενους. Οι χυδαίες επιθέσεις κατά των διαδηλωτών, των εργαζόμενων που χάνουν τις δουλειές τους και τους μισθούς τους, των εκπαιδευτικών, και των μαθητών δείχνουν πόσο αποφασισμένη είναι η κυβέρνηση να περάσει κάθε αντιλαικό μέτρο που επιτάσσει η τρόικα και το κεφάλαιο ανεξαρτήτου πολιτικού κόστους. Καθόλου τυχαία η στήριξη που της έδωσαν η ΝΔ και οι βουλευτές του ΛΑ.Ο.Σ που έφτασαν να υμνούν ανοιχτά τον φασίστα Μεταξά και να ζητάνε την παραίτηση Παπουτσή …διότι δεν αιματοκύλισε τους διαδηλωτές σε ολόκληρη την χώρα.
  Οι εργαζόμενοι και η νεολαία οφείλουν να δείξουν ανυπακοή στις καινούργιες επιταγές της αντιδραστικής πολιτικής του κεφαλαίου. Έχοντας ως οδηγό και αφετηρία την εμπειρία της μεγαλειώδης διήμερης απεργίας 19 – 20 Οκτώβρη, και με κόμβο το Πολυτεχνείο πρέπει να κλιμακώσουν τις κινητοποιήσεις τους και να πλησιάσουν ακόμα περισσότερο το πιστόλι στον κρόταφο της πολιτικής αυτής για τη διεκδίκηση του σύγχρονου ¨ψωμι-παιδεία-ελευθερία¨. Έτσι και εμείς από την πλευρά μας πρέπει να πιάσουμε το νήμα των κινητοποιήσεων του προηγούμενου διαστήματος. Είναι ξεκάθαρο πως η ομαλότητα που τόσο σθεναρά προασπίζονται η ΠΑΣΠ, ΔΑΠ, τον μόνο που ευνοεί είναι το Υπουργείο να εφαρμόσει τον πιο αντιδραστικό νόμο της μεταπολίτευσης στην Παιδεία. Με τον αναβαθμισμένο ρόλο που καλείται να έχει σήμερα το φοιτητικό κίνημα είναι πιο αναγκαίο από ποτέ να οξύνει τις δράσεις τόσο για την μη εφαρμογή του νόμου, (συμβούλια διοίκησης, πληρωμή βιβλίων) όσο και και για την αναζωπύρωση και αναβάθμιση του ίδιου του μετώπου των καταλήψεων ως μέσο πίεσης και πολιτικής ζύμωσης και ανώτερης πολιτικής συγκρότησης του κινήματος για την ανατροπή. 
Η προσπάθεια του κεφαλαίου να υπερβεί την κρίση εις βάρος των εργατών και νεολαίας μεταφράζεται στην καταιγιστική επίθεση που ασκεί με εκφραστές την κυβέρνηση, ΕΕ και το ΔΝΤ. Είναι πιο ξεκάθαρο απο ποτέ ότι οι συλλογικοί και ανυποχώρητοι αγώνες αποτελούν μονόδρομο. Με γνώμονα την ιστορία η οποία μας μαθαίνει ότι δεν πρέπει να υποκλινόμαστε στην πολιτική, στρατιωτική και εκκλησιαστική ηγεσία-στους επίσημους της αντεργατικής επίθεσης- αλλά μας μαθαίνει ότι όταν ο λαός είναι κάτω από τη φτώχεια και την εξαθλίωση, επιλέγει τον αγώνα ενάντια σε ντόπιους και ξένους δυνάστες διεκδικώντας όσα του ανήκουν . Αντίστοιχα το φοιτητικό κίνημα οφείλει, όχι σαν ξεχωριστό κοινωνικό κομμάτι αλλά μαζι με τους χιλιάδες εργαζόμενους που δεν σκύβουν το κεφάλι, και συνάμα με καταλήψεις διαρκείας και απεργίες να παλέψουν και να συγκρουστούν για την ανατροπή.

ΑΥΤΗ Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ ΔΕΥΤΕΡΕΣ

Αυτή τη Δευτέρα δεν θα ξυπνήσω στις 5:00 τα χαράματα, δεν θα μαζέψω τα τάπερ με τα φαγητά της βδομάδας, δεν θα κάνω 100 χιλιόμετρα για να φτάσω στην δουλειά μου. Γιατί δεν έχω πλέον δουλειά.

Η εταιρία μου αποφάσισε πως δεν υπάρχει πλέον θέση για μένα, με αποζημίωσε και με έστειλε στο ταμείο ανεργίας.
Θα περιμένει κανείς από έναν πρόεδρο Σωματείου όπως εγώ να πει πως τίποτα δεν πάει χαμένο, ψηλά το κεφάλι συνάδελφοι, θα βρεθούμε στους δρόμους και πως όλοι ενωμένοι μπορούμε να τα καταφέρουμε.

Ωραία είναι όλα αυτά αλλά εγώ θα μιλήσω για συναισθήματα, για φόβους, για συμπεράσματα. Τα άλλα θα τα γράψω σε κάποια ανακοίνωση, μπας και την διαβάσει κανείς και αποφασίσει να σηκώσει τον κώλο του και βγει στους δρόμους.

Αυτή η Δευτέρα λοιπόν δεν θα είναι σαν τις άλλες Δευτέρες. Αυτή την Δευτέρα δεν θα είμαι εργαζόμενος εργάτης, αλλά άνεργος εργάτης.

Αλλά τελικά γιατί κάποιος γίνεται εργάτης?

Είναι εύκολη η απάντηση. Γιατί δεν μπόρεσε να γίνει κάτι άλλο. Ήταν η λογική κατάληξη για κάποιον που δεν τα πήγαινε καλά στο σχολείο ή επειδή ακολούθησε την δουλειά του πατέρα του, ή και για τα δύο μαζί.

Εκτός κι αν είσαι από μικρός μαλάκας και νομίζεις όπως εγώ, πως μόνο όποιος ζει μες την μουντζούρα μπορεί να λέει με περηφάνια πως είναι εργαζόμενος. Αν έχεις και για πρότυπο έναν πατέρα μουντζούρη που πάντα έβριζε το «Δημόσιο» δεν θες και πολύ για να το πιστέψεις. Η αλήθεια είναι πως ο μπαμπάς έπαψε να βρίζει όλο το «Δημόσιο» από τότε που η αδερφή μου μπήκε στο «Δημόσιο».

Έτσι με άποψη και περηφάνια δήλωνα εργάτης στα 18 μου, έχοντας ως αφεντικό τον πατέρα μου και αγόραζα βιβλία του Μάρξ στα φεστιβάλ της ΚΝΕ, με επίτηδες μουτζουρωμένα χέρια για να δείχνω συνειδητοποιημένος εργάτης που μπορεί να μελετά και να καταλαβαίνει τον Μάρξ, καλύτερα από κάποιον διανοούμενο του κώλου..

Φυσικά τα βιβλία έμειναν στα ράφια αδιάβαστα γιατί και υπομονή δεν είχα αλλά ούτε και την ικανότητα να τα καταλάβω. Ίσως τώρα που θα έχω χρόνο να τα καταφέρω καλύτερα.

Εργάτης βέβαια παρέμεινα και στα 41 μου μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα γιατί από δω και μπρος κανείς δεν ξέρει.

Αυτό που κέρδισα από την τελευταία μου δουλειά, εκτός της πίεσης και της αναγκαστικής χρήσης δύο χαπιών την ημέρα για να μην υπερβεί τα όρια και δεν προλάβω να δω τον Άρη πρωταθλητή, είναι η πλήρης επιβεβαίωση των όσων υποψιαζόμουν για μερικά δείγματα εργατών, αλλά πάντα ντρεπόμουν να τα εκστομίσω, γιατί η εργατική τάξη είναι και περήφανη και αθάνατη.

Επιβεβαιώθηκα λοιπόν για το τυπικότερο δείγμα εργάτη. Τυπικό, τυπικότατο δείγμα εργάτη είναι αυτός που χορεύει όπως και δήποτε με τσιγάρο στο στόμα την μεγαλύτερη μελοποιημένη απάτη όλων των εποχών, -από τον «τραγουδιστή του λαού»- «Το μερτικό μου απ’ τη χαρά μου το ‘χουν πάρει άλλοι γιατί είχα χέρια καθαρά και μια καρδιά μεγάλη». Τι απάτη θεέ μου. Να ξέρεις πως ο άλλος είναι ο ρουφιάνος του αφεντικού, λουφάρει μόνιμα και προκλητικά, έχει σκοτωθεί με τα αδέρφια του για την κληρονομιά του πατρικού του, κάθεται στο τραπέζι μόνο αν θα τον κεράσεις, σε τρελαίνει στην τράκα και παρ’ όλα αυτά διαρρηγνύει τα ιμάτια του χορεύοντας ή μάλλον χοροπηδώντας σαν κατσίκι ταυτιζόμενος με τα καθαρά χέρια και την μεγάλη καρδιά.

Χειρότερος όμως εργάτης όλων είναι εκείνος που αναλαμβάνει χρέη εργοδηγού. Εδώ μιλάμε για περίπτωση που χρήζει ψυχιατρικής ανάλυσης. Καταρχάς το δέχεται ως αποτέλεσμα της ικανότητας του στη δουλειά και ως φυσική εξέλιξη που δικαιώνει τους κόπους ετών. Συνήθως είναι ανίκανος να γράψει σωστά ακόμα και το όνομα του και όμως κρατά με μεγάλη υπευθυνότητα και κύρος τις καταστάσεις των εργαζόμενων. Αναλαμβάνει να πιέσει, να εκβιάσει και να απειλήσει όσους αντιδρούν για τις συνθήκες και επιδεικνύουν διάθεση για συνδικαλισμό. Φυσικά οι εργάτες τους μισούν και θεωρούν τους εαυτούς τους ικανότερους από δαύτους για την θέση του εργοδηγού. Βέβαια δεν ξεχνούν να γελούν με κάθε κρύο αστείο τους, να τους κερνούν καφέ ή να τους τροφοδοτούν με αυγά ή κότες από το χωριό. Αφού δεν μπόρεσαν να γίνουν το σκυλί του αφεντικού ας γίνουν τουλάχιστον το τσιμπούρι του σκύλου του αφεντικού. Και πετυχημένος σκύλος αφεντικού είναι εκείνος με τα περισσότερα τσιμπούρια. Τελικά αφεντικά χωρίς εργάτες θα υπήρχαν. Χωρίς εργοδηγούς όχι.

Έμαθα όμως και τα βασικά προσόντα ανώτερου υπαλλήλου που χειρίζεται υποθέσεις που αφορούν εργάτες και εργασιακά θέματα. Τα προσόντα αυτά είναι μόνο ένα. «Πρώην Αριστερός». Το προσόν που ανοίγει όλες τις πόρτες.

Ξέρει καλύτερα από τον καθένα την ψυχολογία των εργατών, εκβιάζει και πιέζει με τον καλύτερο τρόπο και πάντα βγαίνει κερδισμένος. Ας το πάρουν υπόψιν τους οι νυν αριστεροί πως κέρδος έχεις αν είσαι «πρώην» αριστερός και όχι «νυν». Μια σοβαρή εταιρία πάντα προσέχει να προσλαμβάνει ένα τέτοιο χρήσιμο υπάλληλο στους κόλπους της.

Το άλλο που προσέχει πολύ, είναι η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ταύτιση της με τον στρατό.

Πρώτα απ’ όλα περνάς εξετάσεις όπως και στον στρατό. Έπειτα σου κάνουν εμβόλια όπως και στο στρατό. Μετά σου παρέχουν ομοιόμορφες φόρμες, άρβυλα και κράνη, όπως και στο στρατό. Ορκίζεσαι υπακοή υπογράφοντας σύμβαση που σου απαγορεύει να διαρρεύσεις οποιαδήποτε μυστικά της εταιρείας, δικαιούσαι άδεια όπως και στο στρατό και επιβιώνεις έχοντας βύσμα και ρουφιανεύοντας όπως και στο στρατό.

Τελικά αυτή η Δευτέρα δεν θα είναι σαν τις άλλες Δευτέρες. Ο φίλος μου ο Γιώργος θα πάει μόνος του για δουλειά και γω θα τρέχω στο ΙΚΑ και στον ΟΑΕΔ.

Μόνο σας παρακαλώ αν με δει κάποιος συνάδελφος απολυμένος στον δρόμο, ας μην με ξαναρωτήσει τι θα κάνουμε από δω και μπρος. Είμαι το ίδιο χεσμένος και πελαγωμένος που δεν θα μπορώ να του πω θα το παλέψουμε.
Το μόνο που θα του πω είναι πως έχουν κολλήσει στον εγκέφαλο μου οι στοίχοι του Αγγελάκα από το «ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΡΟΜΟΣ», το «Δεν είμαι μόνος, Δεν είμαι ο μόνος Όλα είναι δρόμος.»

Καιρός συνάδελφοι να αρχίσετε να ακούτε Τρύπες (φτάνει πια ο Καζαντζίδης και τα λερωμένα χέρια) και να βγείτε στους δρόμους. Πιαστείτε με κάποιον από το χέρι και μπείτε στην πορεία που θα περνά από δίπλα σας. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο όμορφοι είναι οι δρόμοι όταν τους περπατάς παρέα φωνάζοντας συνθήματα ενάντια σε όσους κατέστρεψαν τις Δευτέρες μας.

Αυτή η Δευτέρα δεν θα είναι σαν τις άλλες Δευτέρες.
Αλλά από δω και πέρα καμιά Δευτέρα δεν θα είναι σαν τις άλλες Δευτέρες.
Μέχρι να έρθει το Σαββατόβραδο που θα μοσχοβολά βασιλικό κι ασβέστη.

Τσελεπής Θεόδωρος
Ηλεκτροσυγκολλητής
Πρόεδρος Σωματείου «Η ΓΑΛΑΡΙΑ»
ΑΝΕΡΓΟΣ