11 Νοεμβρίου 2015

ΟΙ ΧΟΥΝΤΕΣ ΠΕΦΤΟΥΝ ΜΟΝΟ ΜΕ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ

Αγωνιστική απόφαση πήρε σήμερα μέσω της γενικής συνέλευσης ο σύλλογος πολιτικών μηχανικών υπερψηφίζοντας το πλαίσιο της ΕΑΑΚ με 101 ψήφους έναντι 40 της Επιτροπής Αγώνα και 16 λευκών. Συνεχίζουμε μαχητικά με τις εξής δράσεις τις επόμενες ημέρες:

- Κατάληψη της σχολής από την Πέμπτη 12/11 μέχρι την Τρίτη 17/11



-Πορεία   στις 12/11 εν όψει της πανεργατικής πανελλαδικής απεργίας στις 10 από το παράρτημα

-Συντονιστικό φοιτητικών συλλόγων την Παρασκευή 13/11 στο παράρτημα

- Τριήμερος εορτασμός για το Πολυτεχνείο (εκδηλώσεις,δράσεις,συζητήσεις) στον χώρο του παραρτήματος


-Πορεία στις 17/11 στις 18:00 από το παράρτημα

Τους αγώνες και τους νεκρούς  εκείνου του Νοέμβρη τους τιμάμε μόνο με τους δικούς μας αγώνες στο σήμερα. Κόντρα στην σύγχρονη βαρβαρότητα, στην λυσσαλέα επίθεση κυβέρνησης-κεφαλαίου- Ευρωπαϊκής Ένωσης η απάντηση μας είναι ότι "Οι χούντες πέφτουν μόνο με εξεγέρσεις".
Εμπρός στο δρόμο του αγώνα, στον δρόμο που χάραξαν οι αγωνιστές εκείνου του Νοέμβρη!

ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ ΤΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΑ.


27 Σεπτεμβρίου 2015

Βοήθεια! Ήρθαν οι άνθρωποι!


Ανέκαθεν, το ζήτημα του μεταναστευτικού βρισκόταν στην ατζέντα της εκάστοτε κυβέρνησης καθώς διάφοροι μηχανισμοί στήθηκαν για την αντιμετώπισή του (βλ. Frontex, στρατόπεδα συγκέντρωσης κ.ο.κ.). Τους τελευταίους όμως τρεις μήνες η κατάσταση έφτασε στο απροχώ
ρητο, με τα Μ.Μ.Ε. να έχουν κατακλυστεί από ειδήσεις που έχουν να κάνουν με το μεταναστευτικό ζήτημα στην Ελλάδα, και πολύ συγκεκριμένα με την καθημερινή σχεδόν απόβαση μεγάλου αριθμού μεταναστών στα νησιά του Β. Αιγαίου και σε άλλες περιοχές κοντά στα σύνορα. Μία απόβαση όμως που πολλές φορές εξελίσσεται μοιραία για τους ίδιους τους μετανάστες, οι οποίοι χάνουν τη ζωή τους κατά τη διαδικασία αναζήτησης καλύτερων συνθηκών διαβίωσης. Αναζήτηση στην προσπάθεια να ξεφύγουν από την τραγική κατάσταση που έχουν δημιουργήσει οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις ΕΕ, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ σε μια σειρά από χώρες στην Ασία και την Αφρική, κάτι για το οποίο τα ΜΜΕ και η ελληνική κυβέρνηση δε βγάζουν άχνα.

 
  Μόνο τον τελευταίο χρόνο, χιλιάδες είναι οι μετανάστες που έχουν χάσει τη ζωή τους στην προσπάθεια τους να φτάσουν σε Ελλάδα και Ιταλία. Και στη συνέχεια αν είναι τυχεροί να βρουν μπροστά τους τα οπλοπολυβόλα που εχει στήσει στα σύνορα η ακροδεξιά ουγγρική κυβέρνηση με εντολές ο στρατός να πυροβολεί στο ψαχνό. Την ίδια στιγμή που η Ε.Ε. πιστή στο ρόλο της δίνει ένα ακόμη κρεσέντο μίσους και απανθρωπιάς με τις γελοίες ποσοστόσεις της που αντιμετωπίζουν τους μετανάστες σαν αόριστα νούμερα και φτηνά χέρια για όπου υπάρχει ανάγκη.  Το τελευταίο τραγικό παράδειγμα είναι η δολοφονία του 17χρονου κοντά στη Σύμη, από « προειδοποιητικά πυρά» της Frontex, που μάλιστα την παρουσίασε ως «θάνατο από ασφυξία». Αυτό, δεν είναι το μόνο παράδειγμα και μάλιστα αν η δολοφονική πολιτική για το μεταναστευτικό συνεχιστεί, τα παραδείγματα δυστυχώς θα πολλαπλασιαστούν. Ταυτόχρονα, τα συστημικά Μ.Μ.Ε. προβάλλουν «το τεράστιο πλήγμα» στον τουρισμό ενώ αποκρύπτουν τις άθλιες συνθήκες υποδοχής και διαβίωσης των μεταναστών, καθώς και την εκμετάλλευση που υφίστανται από τους ντόπιους μεγαλοεπιχειρηματίες. Μια εκμετάλλευση που έχει να κάνει με την πώληση πανάκριβων ακτοπλοϊκών, τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης.
   
Η πολιτική της τωρινής κυβέρνησης αδυνατεί να δώσει λύση στο αέναο πρόβλημα του μεταναστευτικού, αναδεικνύοντας τα όρια της υποταγής στην ΕΕ και τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς. Έτσι, εξακολουθεί να στοιβάζει μετανάστες σε άθλιους χώρους υποδοχής, εξακολουθεί να κάνει γαργάρα το ζήτημα των αδειών παραμονής τους στη χώρα, να καταστέλλει με τον πιο βίαιο τρόπο διαμαρτυρίες και φυσικά ακόμα και σε επίπεδο ρητορείας και μόνο, εξακολουθεί να τους αποκαλεί ‘’λαθρομετανάστες’’. Ακολουθεί λοιπόν τυφλά την κοινή ευρωπαϊκή πολιτική όσον αφορά στο ζήτημα των μεταναστών (βλ. συνθήκη Δουβλίνου 2),κατά την οποία τους αναγκάζει να παραμείνουν στην χώρα εισόδου, εγκλωβίζοντας τους σε κελιά και στρατόπεδα συγκέντρωσης, και φυσικά δεν εκδίδει χαρτιά ώστε να μπορέσουν να μεταβούν στη χώρα που επιθυμούν. Μια συνολική προσπάθεια «οχύρωσης» λοιπόν τίθεται σε εφαρμογή. Επιχειρήσεις Ξένιος Δίας, ο φράχτης στον Έβρο και μιας και τα λεφτά μας περισσεύουν, η περαιτέρω στελέχωση της FRONTEX στο Αιγαίο. Είναι λοιπόν ξεκάθαρο το πόσο μηδαμινή αξία έχει για το κράτος και την ΕΕ η ανθρώπινη ζωή και ακριβως μεσα απο αυτό το ευαίσθητο ζήτημα, αναδεικνύεται το πραγματικό τους πρόσωπο. Όσοι τελικά δεν πνιγούν στη Μεσόγειο, τους περιμένει ο μαύρος εργασιακός μεσαίωνας και η πιο σκληρή εκμετάλλευση.
   
Οφείλουμε να έχουμε ξεκάθαρη θέση απέναντι σε αυτή την πολιτική και να παλέψουμε ώστε αυτοί οι άνθρωποι να μπορέσουν να ζήσουν όπως τους αξίζει. Λύση δεν πρόκειται να δοθεί μέσα στα πλαίσια ΕΕ και ΝΑΤΟ. Η μόνη λύση μπορεί να δοθεί μέσα από το συλλογικό ανυποχώρητο αγώνα του οργανωμένου λαού και της νεολαίας, μέσα από την ταξική αλληλεγγύη και το διεθνιστικό και αντιιμπεριαλιστικό στίγμα. Είναι η ώρα να παλέψουμε μαζί με αυτούς τους ανθρώπους, πέρα από σύνορα και εθνικές ταυτότητες , για την ανατροπή του συστήματος που παράγει μόνο εξαθλίωση, δυστυχία, κοινωνικό κανιβαλισμό και καταστρέφει τις ζωές μας.
Και εμείς οι ίδιοι καλούμαστε από μεριάς μας να δείξουμε έμπρακτα την ανατρεπτική μας αλληλεγγύη. Ο ίδιος ο σύλλογος μας καλείται μέσα από την επόμενη γενική συνέλευση να αποφασίσει την δημιουργία πρωτοβουλίας που θα συγκεντρώσει τρόφιμα, ρούχα και φάρμακα για τους πρόσφυγες. Όποιος θέλει να μας βρει, ήδη έχουμε ξεκινήσει αυτή την προσπάθεια και καθημερινά συλλέγουμε αυτά τα είδη στο τραπεζάκι μας.


Το μαζικό κίνημα πρέπει να απαιτήσει:      
Απειθαρχία στις αντιμεταναστευτικές συνθήκες της Ε.Ε (“Δουβλίνο 1” και “Δουβλίνο 2”, συνθήκη Σέγκεν) που παραβιάζουν στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Ρήξη και αποδέσμευση από Ε.Ε. και ΝΑΤΟ
     
  Να σταματήσει η βάναυση αντιμετώπιση μεταναστών και προσφύγων από τις δυνάμεις καταστολής
    
Να σταματήσει η εκμετάλλευση τους από το κράτος, τους εφοπλιστές, το κεφάλαιο και τα κυκλώματα
         
Νομιμοποίηση όλων των μεταναστών. Πλήρη και ίσα δικαιώματα σε όλους τους μετανάστες που ζουν κι εργάζονται στη χώρα μας.
      
  Άσυλο σε όλους τους πρόσφυγες και χορήγηση ταξιδιωτικών εγγράφων για να ταξιδέψουν όπου θέλουν.



27 Απριλίου 2015

Σικάγο 1886: Τόσο παλιό και όμως τόσο επίκαιρo



Την ιστορία την γράφουν οι νικητές. Στην σύγχρονη ιστορία γεγονότα και καταστάσεις με τα οποία η αστική πολιτική δεν μπορεί να συγκρουστεί μαζί τους είτε εντέχνως τα απέκρυπτε, είτε προσπαθούσε να αλλάξει την σημασία τους. Χαρακτηριστικό ιστορικό παράδειγμα αποτελεί και η ταξική πρωτομαγιά, η εξέγερση των εργατών στο Σικάγο. Τα σύγχρονα ιστορικά πρότυπα έχουν αναδείξει την εργατική πρωτομαγιά περισσότερο σαν την ημέρα των λουλουδιών, μια αργία που κλείνουν σχολεία και οι εργαζόμενοι δεν δουλεύουν και πάνε εκδρομές παρά σαν μια μέρα σκληρής ταξικής σύγκρουσης και αμφισβήτησης της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων.

Πόσοι άραγε γνωρίζουν ότι πριν από 125 χρόνια, το 1886 στο Σικάγο θυσιάστηκαν εργάτες στην προσπάθεια τους να κάνουν πράξη το αίτημα τους για 8 ώρες δουλειά – 8 ώρες ανάπαυση -8 ώρες ζωή; Προσπαθώντας δηλαδή να βάλουν αυτοί το χρονοδιάγραμμα, και τις ανάγκες τους μπροστά. Στις ΗΠΑ την πρωτομαγιά του 1886 κανονίζεται απεργία για την καθιέρωση του οχτάωρου από πολλά συνδικάτα η οποία ξεκινά στο Σικάγο και φτάνει τις 65.000 απεργούς ενώ δεκάδες χιλιάδες απεργούσαν σε όλη την Αμερική, ως μια κορύφωση ενός μαζικού εργατικού κινήματος όλο το προηγούμενο διάστημα. Αντιμέτωποι με μια εντυπωσιακή απεργία σε όγκο και δύναμη οι μεγάλοι επιχειρηματίες και βιομήχανοι αποφασίζουν να την συντρίψουν. Τη Δευτέρα, λοιπόν, 3 Μάη στο εργοστάσιο McCormick που οι εργάτες απεργούσαν για την απόλυση 1400 εργατών που ζητούσαν να σταματήσει η δίωξη συναδέλφων τους για συνδικαλιστική δράση , ξεσπάνε επεισόδια μεταξύ απεργών και απεργοσπαστών  και η αστυνομία βρίσκει την ευκαιρία να επέμβει σε βάρος των πρώτων. Οι συγκρούσεις και οι ταραχές ήταν ανεξέλεγκτες (χαρακτηριστική είναι η χρήση όπλων και από τις 2 πλευρές) με αποτέλεσμα τον τραυματισμό και τον θάνατο εκατοντάδων εργατών και αστυνομικών.

 Αυτά τα γεγονότα κατέστησαν την πρωτομαγιά ημέρα μνήμης και αγώνα για το εργατικό κίνημα, και  στην Ελλάδα η πρωτομαγιά έχει μια ιδιαίτερη  ιστορική σημασία. Το 1892 έγινε η πρώτη πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση στην Ελλάδα, από τον Σοσιαλιστικό Σύλλογο του Καλλέργη και το 1893, 2000 εργάτες διαδήλωσαν ζητώντας οχτάωρο, Κυριακή αργία και κρατική ασφάλιση στα θύματα εργατικών ατυχημάτων. Το 1936 έχουμε τους καπνεργάτες της Θεσσαλονίκης με τις καταλήψεις εργοστασίων όπου η επίθεση της χωροφυλακής οδήγησε σε αρκετούς νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες. Οι δολοφονίες των εργατών, και ιδιαίτερα ο θρήνος μιας μάνας πάνω από το νεκρό κορμί του γιού της αποτέλεσαν την έμπνευση του Γιάννη Ρίτσου για τον "Επιτάφιο". Την Πρωτομαγιά του 1944 ο κατοχικός στρατός των Γερμανών σε αντίποινα για την εξόντωση ενός Γερμανού στρατηγού και του επιτελείου του, εκτέλεσαν στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, 200 Έλληνες κομμουνιστές.
 
Η Πρωτομαγιά του 1886 έγινε το σύμβολο μιας νέας εποχής στη ζωή και τον αγώνα των εργατών ενάντια στην αστική τάξη, για το δικαίωμα στη δουλειά, την κατάργηση της εκμετάλλευσης, των ιμπεριαλιστικών πολέμων, την κοινωνική απελευθέρωση από τα δεσμά του κεφαλαίου. Έδειξε ότι ο εχθρός δεν είναι ανίκητος. Το εργατικό κίνημα, η νεολαία και οι αγώνες τους μπορούν να αλλάζουν τα πράγματα, να αντιστέκονται, να δημιουργούν ρήγματα στην κυριαρχία τους. Από αυτή την σκοπιά οφείλουμε να δούμε και τα νοήματα που έχει η Πρωτομαγιά στο σήμερα.

Με οδηγό ότι η αστική τάξη δεν είναι ανίκητη πρέπει να πορευόμαστε. Σε μία περίοδο ασύλληπτου κοινωνικού πλούτου αλλά και όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης σε παγκόσμιο επίπεδο, οι κυβερνήσεις αστικής διαχείρισης, και στην χώρα μας, είτε είναι «δεξιές», «κεντροδεξιές» ή «κεντροαριστερές»» ακολουθούν την ίδια, αντεργατική πολιτική της άγριας λιτότητας της συντριβής των συλλογικών δικαιωμάτων των εργατών - παραγωγών του πλούτου και υπερασπίζονται με κάθε τρόπο τον «ιερό νόμο» της κερδοφορίας και του ανταγωνισμού. Αυτή είναι άλλωστε η προσπάθεια επιβολής ενός «μόνιμου μνημονίου» στους εργαζόμενους, αλλά  και η πολιτική της Ε.Ε., του ΔΝΤ και όλων των υπερεθνικών οργανισμών και οι όποιες διαφοροποιήσεις χρησιμοποιούνται σαν «αναισθητικά» για την ακόμη πιο αποφασιστική λεηλασία των εργατικών δικαιωμάτων.
 
Τώρα είναι η ώρα ενός νέου εργατικού κινήματος που θα συγκροτήσει αντίπαλο δέος στα σχέδια εργοδοσίας-ΕΕ-ΔΝΤ. Τώρα είναι η ώρα το φοιτητικό κίνημα και η νεολαία να σταθούν πλάι στο εργατικό και να προβάλουν και να επιβάλουν τα δικαιώματα και τις ανάγκες τους. Τώρα είναι η ώρα να απομονωθεί ο υποταγμένος συνδικαλισμός και η γραφειοκρατία των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Για μια συνολική αντεπίθεση και ένα νέο γύρο αντιπαράθεσης του εργατικού κινήματος. Με μια άλλη αριστερά,  αντικαπιταλιστική και σύγχρονα επαναστατική. Αναμέτρηση παντού!

                                                      ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ 
                                                                             ΠΟΡΕΙΑ

    ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛ. ΤΡΙΩΝ 
        ΣΥΜΜΑΧΩΝ 1/5 ΣΤΙΣ 10:30



αν.α.κινηση – ε.α.α.κ.
ΟΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ

15 Μαρτίου 2015

ΚΑΛΕΣΜΑ ΑΓΩΝΑ ΕΑΑΚ ΠΑΤΡΑΣ


Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ


Το τέλος της βωβής και μακράς προεκλογικής περιόδου ήρθε με την ανάδειξη της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Μια συγκυβέρνηση που βρίθει αντιφάσεων και ανεπαρκειών, μια κυβέρνηση που έρχεται μετά από εκλογές όπου οι εκφραστές της πολιτικής των μνημονίων (ΝΔ – ΠΑΣΟΚ) καταποντίστηκαν. Σε αυτήν την κατεύθυνση συνέβαλλαν καθοριστικά οι κινηματικές αντιστάσεις που αναπτύχθηκαν στα κυρίαρχα μέτωπα όπου εκτυλισσόταν αυτή η πολιτική. Όμως δεν είναι αυτό το τέλος του δρόμου και των μνημονίων.

Όσο και αν η συγκυβέρνηση προσπάθησε προεκλογικά και μετεκλογικά να μας δείξει ότι μπορεί να δώσει απάντηση στις μειωμένες λαϊκές προσδοκίες, η αλήθεια δυστυχώς είναι διαφορετική. Μετά την υπογραφή της δανειακής σύμβασης η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ όχι μόνο δεν έσκισε τα μνημόνια όπως αρχικά διακήρυσσε, αλλά τα αποδέχτηκε άνευ όρων. Με πρόσφατο παράδειγμα την τελευταία συμφωνία στο Eurogroup ο ΣΥΡΙΖΑ εμμένοντας στην πολιτική του επιλογή να κινηθεί εντός των μηχανισμών του Ευρώ και της Ε.Ε., αναγνώρισε το χρέος, αποδέχτηκε τα ασφυκτικά πλαίσια που θέτουν οι μηχανισμοί και συμφώνησε σε μία σειρά μέτρων που δεν αποκλίνουν από πτυχές της μνημονιακής πολιτικής. Στα παραπάνω όρια αποδείχτηκε με τον πιο βίαιο τρόπο, ότι στο έδαφος της κρίσης και των ορίων που θέτει οποιαδήποτε διαπραγμάτευση και διαχείριση πέφτει στο κενό.

Το ρήγμα του λαϊκού κινήματος είναι ακόμα ανοιχτό!

Ένα ποιοτικό στοιχείο που φέρνει η νέα συγκυβέρνηση είναι αυτό της εθνικής συναίνεσης και του συμβιβασμού, καθώς δεν εκφράζει τα συμφέροντα του λαού και της νεολαίας, αλλά προσπαθεί να πείσει ότι εκφράζει τα συμφέροντα του συνόλου της κοινωνίας. Η ανακούφιση και αισιοδοξία που άντλησε ο λαός από την ανατροπή ΝΔ-ΠΑΣΟΚ πρέπει να μετασχηματιστεί σε δύναμη ανατροπής μέσω της περαιτέρω ριζοσπαστικοποίησης υπό το πρίσμα των λαϊκών αναγκών. Κανένας σωτήρας δεν υπάρχει η δεν θα υπάρξει παρά μόνο ο ίδιος ο λαός όταν πάρει την τύχη στα χέρια του, αναιρώντας το μνημονιακό κεκτημένο.

Το φοιτητικό κίνημα δεν εφησυχάζεται και δεν αναμένει!

Οι πρώτες εξαγγελίες της νέας κυβέρνησης για κατάργηση των διαγραφών και των Συμβουλίων Ιδρύματος ήταν κομμάτι της πολυετούς δράσης και αιτηματολογίας του φοιτητικού κινήματος. Παρόλ’ αυτά, οι κατευθύνσεις που τίθενται, τόσο από την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση όσο και από τις στρατηγικές επιδιώξεις και οδηγίες της Ε.Ε. για την ανώτατη εκπαίδευση, παραμένουν  ακόμα σε ισχύ.
                                                 
                                    Με ποια χάρτα αιτημάτων? Με ποιο περιεχόμενο?
  • ·       Δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση για όλους χωρίς κανένα αποκλεισμό.

Τα τελευταία χρόνια στο όνομα της κρίσης και με όχημα το χρέος, τα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα βίωσαν την υποχρηματοδότηση και με δικαιολογία το τελευταίο αναζήτησαν ιδιωτικές χρηματοδοτήσεις. Η κίνηση αυτή είχε σαν αποτέλεσμα την προσπάθεια ελέγχου δραστηριοτήτων των σχολών, όπως του γνωστικού αντικειμένου και της έρευνας, σύμφωνα με τις ανάγκες της αγοράς. Δε θα δεχτούμε καμία περικοπή στο όνομα της νέας ¨δανειακής σύμβασης¨ και καμία επιβολή διδάκτρων, αλλά απαιτούμε πλήρη δωρεάν σίτιση, στέγαση, μετακίνηση για όλους και πλήρη κρατική χρηματοδότηση για όλες τις δραστηριότητες του πανεπιστημίου.
  • ·        Πλήρης κατάργηση του νόμου Διαμαντοπούλου – Αρβανιτόπουλου και όποιων νόμων συμπυκνώνουν το σύνολο της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης.

Οι κατευθύνσεις αυτές συμπυκνώνονται στην προσπάθεια διαμόρφωσης ενός νέου μοντέλου εργαζομένου, ευέλικτου, φθηνού, ημικαταρτισμένου, χωρίς συλλογικές αναπαραστάσεις, άμεσα εκμεταλλεύσιμου, την ένταση της επιχειρηματικής λειτουργίας και των ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων και την προσπάθεια ιδεολογικής πειθάρχησης των φοιτητών μέσω της εντατικοποίησης.
  • ·        Καμιά σκέψη για διαγραφές.
  • ·        Ενιαία Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση. Ενάντια στην συνέχιση της πολυδιάσπασης των γνωστικών αντικειμένων και κατακερμάτισης των πτυχίων.

Ένα πτυχίο αναγνωστικό αντικείμενο με όλα τα εργασιακά και επαγγελματικά δικαιώματα σε αυτό.
  • ·        Δουλειά με αξιοπρέπεια, μόνιμη και σταθερή για όλους.

Παράλληλα με τα παραπάνω, απαιτείται σήμερα επιθετικό στίγμα διεκδίκησης για δουλειά για όλους, για ζωή με αξιοπρέπεια. Με αιτηματολογία που θα πιάνει το νήμα των κλαδικών ζητημάτων (π.χ. κατάργηση πολυνομοσχεδίου, ΑΣΕΠ και εξετάσεων πιστοποίησης) και θα δίνει απαντήσεις στην κατεύθυνση της άρσης του συμφώνου πρώτης απασχόλησης, των ελαστικών σχέσεων εργασίας, των πεντάμηνων voucher, της ανεργίας και της επιστημονικής μετανάστευσης.
  • ·        Επανακατοχύρωση και διεύρυνση του ασύλου στο πανεπιστήμιο και στους χώρους δουλειάς.

Η κατοχύρωση του ασύλου ειδικά σε μια χρονιά που το φοιτητικό κίνημα χτυπήθηκε στο δρόμο και οι συλλογικές του διαδικασίες εμποδίστηκαν ακόμα και από τις δυνάμεις καταστολής με εντολή του πλέον βουλευτή επικρατείας της ΝΔ, Φορτσάκη, η επανακατοχύρωση και διεύρυνση του ασύλου είναι το πρώτο αναγκαίο βήμα για την προάσπιση των συλλογικών διαδικασιών του ευρύτερου λαϊκού κινήματος.
  • ·        Συμμετοχή στα όργανα συνδιοίκησης απ’ τη σκοπιά του ελέγχου και της επιβολής των φοιτητικών και εργατικών αναγκών και διεκδικήσεων.

Ταυτόχρονα, χρειάζεται ρήξη με το πλαίσιο του χρέους, της Ε.Ε και του Δ.Ν.Τ, ρήξη με τη λογική του ευρωμονόδρομου. Έτσι, το φοιτητικό κίνημα μέσα από τη δημοκρατία των Γενικών του Συνελεύσεων και το συντονισμό τους, πρέπει να βγει με ξεκάθαρο στίγμα απέναντι στη νέα συμφωνία κυβέρνησης – ΕΕ, που θα κινείται σε κατεύθυνση αντίρροπη στα συμφέροντα του λαού και της νεολαίας. Τα αιτήματα του φοιτητικού  κινήματος δε διαπραγματεύονται στο βωμό της κρίσης και δε θα μπουν στο καλούπι συναίνεσης και διαλόγου. Το πλαίσιο του φοιτητικού κινήματος πρέπει να βάζει τη λογική ενός άλλου δρόμου, ενός θετικού προτάγματος για το μέλλον της νεολαίας!

Όλα αυτά επιτάσσουν την απάντηση του φοιτητικού κινήματος. Από τη μία, μέσω του μπλοκαρίσματος πτυχών της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης ανά ίδρυμα και ανά σχολή και από την άλλη, στοχοθεσία για πανελλαδική πορεία- κινητοποίηση με στόχο την ικανοποίηση των αιτημάτων του φοιτητικού κινήματος. Στην προσπάθεια να βάλουμε φρένο στα σχέδια τους απαιτείται η ευρύτερη δυνατή συμμαχία. Χρειάζεται να συγκροτηθεί ένα μέτωπο των φοιτητών, των μεταπτυχιακών, των διοικητικών, των καθαριστριών, των εργαζομένων, των διδακτορικών και χαμηλόβαθμων ΔΕΠ. Ταυτόχρονα, είναι αναγκαία η σύνδεση της πάλης του φοιτητικού κινήματος με το εργατικό και ευρύτερο λαϊκό κίνημα.

Στα πλαίσια αυτά θεωρούμε αναγκαία στη βάση του πολιτικού περιεχομένου που αναφέρθηκε στην κατεύθυνση οικοδόμησης ενός φοιτητικού κινήματος μάχιμου, ριζοσπαστικού, σε κατεύθυνση ανατρεπτική και όχι απλής συντήρησης κεκτημένων, σε ρήξη και κόντρα με τη γραφειοκρατική παρωδία που προκρίνουν οι καθεστωτικές δυνάμεις. Στη βάση του παραπάνω πολιτικού σχεδίου που περιγράψαμε, απευθυνόμαστε στον κάθε φοιτητή που

αναγνωρίζει ότι η αναγκαιότητα ρήξης και ανατροπής περνάει μέσα από κάθε κινηματική διαδικασία, μικρή και μεγάλη. Απευθυνόμαστε, επίσης, σε αριστερά σχήματα και συλλογικότητες που αντιλαμβάνονται την αναγκαιότητα στράτευσης στο δρόμο της ρήξης και της ανατροπής, ανεξάρτητα από το μετερίζι που προέρχονται και τις πολιτικές επιλογές που πήραν στο παρελθόν.

Με τα σχήματα της ΕΑΑΚ!

Σε όλα τα παραπάνω θα προσπαθήσουν να συμβάλουν τα σχήματα της ΕΑΑΚ. Αναγνωρίζοντας τις σύγχρονες απαιτήσεις της εποχής, θα προσπαθήσουν να συμβάλουν  στην υπόθεση της συνολικής ανατροπής. Τα σχήματα της ΕΑΑΚ που θα πρεσβεύουν μια αριστερά:

Ανεξάρτητη από την αστική πολιτική και την κυρίαρχη ιδεολογία.

Ασυμβίβαστη, καθώς δεν αρκείται στο ελάχιστο που μπορεί να προσφέρει ο κάθε διαχειριστής, αλλά είναι ανυποχώρητη στο σύνολο των διεκδικήσεών της!

Επαναστατική, γιατί θα συνεχίσει με επιμονή και υπομονή να συγκρούεται και να έρχεται σε ρήξη με το ευρώ, την ΕΕ, το χρέος.

Μετωπική, γιατί θα προσπαθήσει να εκφράσει όλες εκείνες τις φωνές αμφισβήτησης στο εσωτερικό των πανεπιστημίων, στην προσπάθεια οικοδόμησης μια άλλης αριστεράς!

Για να γκρεμίσουμε τα σχέδιά τους, για να οικοδομήσουμε το μέλλον που οραματιζόμαστε!
Ε.Α.Α.Κ. ΠΑΤΡΑΣ ΣΕ ΑΕΙ - ΤΕΙ

9 Μαρτίου 2015

ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥΣ


Ρώσικη Επανάσταση ( Albert Rhys Williams)
Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας έχει καθιερωθεί να γιορτάζεται στις 8 Μαρτίου, υπενθυμίζοντας την πρώτη κινητοποίηση από γυναίκες εργαζόμενες σε εργοστάσια υφαντουργίας το 1857. Ήταν διαμαρτυρία απαιτώντας ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, μείωση του ωραρίου σε 10ωρο και μισθούς ίσους με αυτούς των αντρών, χωρίς εκμετάλλευση και διακρίσεις, κάτι που πλέον θεωρείται αυτονόητο όμως κατακτήθηκε μέσα από σκληρούς αγώνες και διαμαρτυρίες. Οι αγώνες συνεχίστηκαν και τα επόμενα χρόνια με διαδηλώσεις που χτυπήθηκαν άσχημα από την αστυνομία αλλά η γυναικεία πρωτοπορία διεκδίκησε την ισότητα των δύο φύλων και την αποδοχή της γυναίκας στην κοινωνία έτσι ώστε να έχει τα ίδια προνόμια με τον άντρα, δηλαδή την ελευθερία της. 



Κομπανί
Μετά από τόσα χρόνια συνεχίζεται η καταπίεση που υφίστανται εκατομμύρια γυναίκες με παραβίαση βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων, όπως εξαναγκασμός σε σκληρή εργασία χωρίς ανταμοιβή, στέρηση της εκπαίδευσης και της φροντίδας για τη μητρότητα. Μέσα από τις διαπραγματεύσεις με ΕΕ-ΔΝΤ, οι οποίες δεν γίνονται με αρχή την υπεράσπιση των λαϊκών απαιτήσεων, η συγκυβέρνηση  ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ καταργεί τα κεκτημένα του λαού, ισοπεδώνοντας εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα προς όφελος της γυναίκας, όπως για παράδειγμα όταν αυξάνεται το όριο συνταξιοδότησης, κατάργηση πολλών επιδομάτων που έπαιρναν οι εργαζόμενες μητέρες και η ανεργία, ιδιαίτερα στο γυναικείο πληθυσμό, να έχει φτάσει σε υψηλά ποσοστά οδηγώντας σε μαύρη εργασία και ωράρια εξουθενωτικά. Οι παροχές της κοινωνικής προστασίας όλο μειώνονται, αποσκοπώντας στις περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις  και προφανώς όλα αυτά για την εξυπηρέτηση συμφερόντων του κεφαλαίου.
   Αυτή η μέρα λοιπόν δεν είναι ημέρα εορτασμού αλλά ημέρα με χαρακτήρα ταξικής πάλης και διεκδίκησης. Δεν θα μας δεις να δίνουμε τριαντάφυλλα σαν τους ΔΑΠίτες προσπαθώντας να σε κάνουμε να συμμετέχεις στο πανηγύρι. Για εμάς την «Ημέρα της Γυναίκας» γιορτάζουν όλοι αυτοί που αγωνίστηκαν ενάντια στους καταπιεστές τους.  Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο καλούμαστε όλοι να μην το βάλουμε κάτω, να συνεχίσουμε να παλεύουμε για όσα έχει κατακτήσει ο λαός αλλά και να απαιτήσουμε δικαίωμα στη δουλειά, στη μόρφωση, για μια κοινωνία χωρίς καταπιέσεις και εκμετάλλευση. 
                             

                      αν.α.κίνηση – ε.α.α.κ.

                     όλη η εξουσία στις γενικές συνελεύσεις
               

17 Φεβρουαρίου 2015

Και μετά τις εκλογές...όλα καλά;Μπορούμε να συγκρουστούμε και να νικήσουμε!

 Τις τελευταίες βδομάδες η ελληνική κοινωνία παρακολουθεί με αγωνία τις διαπραγματευτικές ικανότητες της νέας κυβέρνησης (εθνικής σωτηρίας κατά τα λεγόμενα Τσίπρα). Η πρώτη αίσθηση χαράς από τον εκλογικό καταποντισμό της θλιβερής συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και η αίσθηση αισιοδοξίας από τις πρώτες δηλώσεις των υπουργών του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται κάπως να κοπάζει μετά και τα πρώτα απότομα πισωγυρίσματα του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και την επιθετική διάθεση των λεγόμενων "εταίρων" μας. 

Η λογική της διαπραγμάτευσης εντός των πλαισίων τρώει το πρώτο της χαστούκι. Η αντίληψη ότι μπορούμε να ζήσουμε αλλιώς χωρίς να συγκρουστούμε με την ΕΕ, το χρέος, το κεφάλαιο βρίσκει πολύ σύντομα τα όρια της. Εμάς όμως δε μας αρμόζει ο ρόλος του γκρινιάρη, όπως δε θα μας άρμοζε ο ρόλος του πανιγυρτζή ή ο ρόλος του φωτεινού παντογνώστη. Χαιρόμαστε σε κάθε στιγμή που το λαϊκό κίνημα κερδίζει χώρο (και τέτοια νίκη ήταν ο καταποντισμός ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) αναγνωρίζουμε όμως κάθε στιγμή τα όρια της περιόδου και στοχεύουμε στο να σπάσουμε αυτά τα όρια. Η χαρά την Κυριακή των εκλογών όταν βλέπαμε τη φάτσα των Πρετεντέρηδων κλπ συνοδευόταν με μια γνώση ότι ο κοινωνικός πόλεμος δε σταματάει, το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να μας δώσει βαθιά ανάσα αξιοπρέπειας και ζωής ολόκληρης και αυτή η στρατηγική του επιλογή να επιδέχεται το ασφυχτικό πλαίσιο της ΕΕ και του ευρώ θα οδηγήσει σε νέες εκπτώσεις.   

Περί διαγραφών…

«[…]Εδώ μπαίνει το μεγάλο «ψευδοπρόβλημα» των αιωνίων. Είναι ψευδοπρόβλημα ότι κάποιοι έχουν αποβιώσει, ότι από τους αιωνίους κάποιοι έχουν μεταναστεύσει , ότι από τους αιωνίους κάποιοι έχουν κάνει τελείως διαφορετικές δουλειές, πρέπει όμως να βρούμε ποιοι έχει νόημα αν θελήσουν να μπορούν να επιστρέψουν.[…]» 

Βλέπουμε ότι στις προγραμματικές δηλώσεις του νέου υπουργού Παιδείας γίνεται διαχωρισμός μεταξύ ενεργών και ανενεργών φοιτητών, κάτι το οποίο αντιτίθεται στα αιτήματα του φοιτητικού κινήματος το προηγούμενο διάστημα. Το ζήτημα είναι αφενός ότι οι «αιώνιοι» δεν κοστίζουν τίποτα για το πανεπιστήμιο, και αφετέρου ότι πολλοί είναι οι φοιτητές που προερχόμενοι από φτωχές λαϊκές οικογένειες, δουλεύουν «μαύρα» για να συντηρήσουν τους εαυτούς τους ή ακόμα και τις οικογένειές τους. Οι εξαγγελίες Μπαλτά, ουσιαστικά νομιμοποιούν μια λογική του προηγούμενου διαστήματος που καλλιεργούσε η ΚΝΕ αλλά και η ΔΑΠ, με τον επι της ουσίας διαχωρισμό σε ενεργούς ανενεργούς. Η μόνη δύναμη που έλεγε καμία διαγραφή, για λόγους πολιτικούς, ιδεολογικούς και ταξικούς ήταν η ΕΑΑΚ.

Στον ταξικό αυτό διαχωρισμό, εμείς απαντάμε κανένας μόνος του στην κρίση! Όπως σε ένα προηγούμενο διάστημα απαιτούσαμε να μη διαγραφεί κανένας φοιτητής, τώρα απαιτούμε την επαναφορά όλων των φοιτητών που διεγράφησαν, καθώς το δικαίωμα στις σπουδές είναι αναφαίρετο!
Γίνεται σαφές ότι το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και η ευρύτερη λογική του δημιουργεί ένα κλίμα ότι έστω και κάτι από όλα όσα  προτείνει να κάνει καλά θα είμαστε. Δίνει παραχωρήσεις στα πιο μαχητικά κομμάτια του κινήματος των τελευταίων ετών και στην ακραία φτώχια. Στο  φοιτητικό και ευρύτερα λαϊκό κίνημα πάνω από όλα δεν αρμόζει ο ρόλος της αναμονής, του χειροκροτητή, του αριστερού άκρου, της υποταγής σε μια κυβέρνηση και της επιλογές της. Το λαϊκό κίνημα πρέπει να επιβάλει τις διαθέσεις και τις ανάγκες του σε κάθε κυβέρνηση. Πρέπει να δημιουργήσει χώρο και δομές ώστε οι αποφάσεις του να ξεπερνούν την κυβέρνηση. Έτσι το λαϊκό κίνημα που έχει ματώσει τόσα χρόνια δεν μπορεί να έχει αυταπάτες πως με όρους διαπραγμάτευσης και υποταγής μπορούν να δωθούν λύσεις στο αστικό πλαίσιο που θέτει η Ε.Ε. και το χρέος.
 Είναι ανάγκη λοιπόν το φοιτητικό κίνημα, πλάι στο εργατικό και ευρύτερα λαϊκό  να δώσει νέα πνοή στα αιτήματα που πάλευε το προηγούμενο διάστημα, γνωρίζοντας ότι συνεχίζει να έχει απέναντι του ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο, για την κάλυψη κάθε ανάγκης, και για μια αξιοπρεπή ζωή!Αυτή την στιγμή πρέπει να σπάσει το ταβάνι των προσδοκιών και να αυξηθεί η λαική απαίτηση και αγωνιστικότητα εντός και εκτός των σχολών!

ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΦΗΣΥΧΑΣΜΟΣ-ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΜΟΝΗ-          ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΟΧΗ