12 Σεπτεμβρίου 2017

Ανακοίνωση για τα γεγονότα στο τμήμα Διοικηση Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Πατρών


Το τελευταίο διάστημα μια άκρως προβληματική κατάσταση εξελίσσεται στο τμήμα της Διοίκησης επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Πατρών. Συγκεκριμένα η γενική συνέλευση του τμήματος αποφάσισε ομόφωνα τον αποκλεισμό από την εξεταστική του Σεπτεμβρίου 106 φοιτητών επειδή αντέγραφαν ασκήσεις σε ενα συγκεκριμενο μάθημα. Πριν βγάλουμε όμως συμπεράσματα καλό θα ήταν να δώσουμε και μια σημασία στο γιατί εμφανίζονται τέτοια φαινόμενα και ποιοι εμπλέκονται μέσα σε αυτά.
            Τα τελευταία χρόνια η καταστροφική πολιτική που εφαρμόζουν κυβερνήσεις και ΕΕ διαμορφώνει μια ασφυκτική κατάσταση για τους περισσότερους φοιτητές και τις οικογένειες τους. Ακόμη, η μεγάλη ανεργία που επικρατεί, το τσάκισμα της εργασιακής προοπτικής,η ανάγκη για εργαζομένους-λάστιχο,οδηγούν στη πλήρη υποβάθμιση των πτυχίων μας με ένα παράλληλο και αέναο «κυνήγι» δεξιοτήτων – πιστοποιήσεων (δια βίου μάθηση) .Τα παραπάνω έχουν σαν αποτέλεσμα μια «λυκειακή» αντιμετώπιση των φοιτητικών χρόνων αφού η απόκτηση του πτυχίου πρέπει να γίνει όσο πιο γρήγορα γίνεται και με όποιο τρόπο γίνεται. Εδώ εντοπίζεται και ο ρόλος των καθεστωτικών παρατάξεων ΔΑΠ-ΠΑΣΠ που ενώ στηρίζουν ανέκαθεν όλες αυτές τις πολιτικές που μας έφεραν σε αυτή την κατάσταση τώρα έρχονται να την εκμεταλλευτούν και πατώντας σε όλα τα παραπάνω στήνουν κυκλώματα εμπορίας σημειώσεων, ασκήσεων και θεμάτων με αντάλλαγμα ψήφους (άλλωστε δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι συγκεκριμένες ασκήσεις παραδόθηκαν κοντά στην εκλογική περίοδο).
            Για αυτό δεν μπορούμε προφανώς να παραβλέψουμε τη στάση των καθεστωτικών παρατάξεων ΔΑΠ-ΠΑΣΠ που ξαφνικά ξεχνούν όλες τις δήθεν "αξίες" που μέχρι τώρα προέβαλλαν απο κοινού με καθηγητές και πρυτάνεις (πάντα βάση των όσων προβλέπει η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση) όπως "αξιοκρατία", "αριστεία" κλπ κλπ ζητώντας ελάφρυνση της εξοντωτικής ποινής που επιβλήθηκε στους φοιτητές. Συγκεκριμένα σε κεντρική  ανακοίνωση της η ΔΑΠ προφανώς στέκεται αποκλειστικά στην  τιμωρία που επιβλήθηκε από το τμήμα της διοίκησης, αλλά δεν λέει κουβέντα για όλα αυτά που «ο κόσμος έχει τούμπανο». Δηλαδή οτι τόσο η ΔΑΠ όσο και οι ΠΑΣΠ εμπλέκονται σε ένα σκληρό δίκτυο πελατειακών σχέσεων εντός–εκτός πανεπιστημίου που περιλαμβάνει από «δωρεάν» σημειώσεις, σχέσεις με μεγαλοκαθηγητάδες, μάνατζερ και μπράβους, μέχρι και εύρεση εργασίας σε μπαρ και καφετέριες. Κι όμως καμία απο τις κατάπτυστες ανακοινώσεις της ΔΑΠ δεν μπορεί να "την βγάλει καθαρή" όταν οι ψηφοθυρικοί μηχανισμοί που τόσο αυτή όσο και η ΠΑΣΠ έχουν δημιουργήσει σε τμήματα όπως η Διοίκηση βγαίνουν στη φόρα! Σίγουρα δε την γλυτώνει ,ούτε η αμεση παρέμβαση ΟΝΝΕΔ-ΝΔ,στην κατα τα άλλα «ανεξάρτητη» παράταξη που υιοθετεί  χρόνια τώρα στις σχολές την αντιδραστική νεοφιλελέυθερη ατζέντα του πολιτικού της εκφραστή.
            Αυτό είναι που απασχολεί  την ΔΑΠ -ακριβώς επειδή σε τέτοιους μηχανισμούς βασίζεται η «πρωτιά» της στις κάλπες– και όχι βέβαια το εντεινόμενο πλαίσιο εντατικοποίησης και αυταρχικής λειτουργίας του πανεπιστημίου, το οποίο κάθε φορά που τίθεται στην συζήτηση των φοιτητικών συλλόγων η γαλάζια νεολαία  δεν δείχνει να συγκινείται και ιδιαίτερα. Τις περισσότερες φορές μάλιστα συντάσσεται με αυτό το πλαίσιο,όπως επαναλαμβανόμενα αποδεικνύει.(διώξεις φοιτητών στην Ξάνθη από φασίστα καθηγητή,ξυλοδαρμός φοιτητή από καθηγητή στο Πάντειο πανεπιστήμιο,κ.α)
            Πέρα από την εργαλειακή παρουσίαση των γεγονότων, η ΔΑΠ στην ανακοίνωση της θυμήθηκε ότι υπάρχουν και προβλήματα, ότι οι φοιτητές δεν τα βγάζουν πέρα, θυμήθηκε την γενιά μας με λίγα λόγια. Το να μιλά για αυτά η ΔΑΠ ως ένα από τα βασικά στηρίγματα της πολιτικής που μας βυθίζει στην φτώχεια και την ανεργία είναι τραγωδία ή μάλλον καλύτερα φάρσα . «Αδικία είναι να σου γκρεμίζουν τα όνειρα που φτιάχνεις» μας λένε. Τι ειρωνεία! Ας το πούν στα 300.000 παιδιά που κατέφυγαν στην εξωτερικό μήπως και καταφέρουν να ζήσουν με στοιχειώδη αξιοπρέπεια, θύματα της ευρω-μνημονιακής λαίλαπας που τόσο ενεργητικά στηρίζει η γαλάζια νεολαία. Θυμήθηκαν τα «σκληρά έξοδα διαβίωσης» για την πλειοψηφία των φοιτητών, ενώ είναι οι ίδιοι άνθρωποι που προτείνουν και υπερασπίζονται τις ιδιωτικές εστίες, τις επιχειρήσεις μέσα στις σχολές, την ιδιωτική πρωτοβουλία.
            Παράλληλα η απόφαση του τμήματος να μην αφήσει τους φοιτητές να δώσουν εξεταστική δεν λύνει το πρόβλημα.Δεν είναι τυχαίο πως κοινός τόπος των ανακοινώσεων υπουργείου-καθεστωτικών παρατάξεων-τμήματος είναι οτι το «γράμμα το νομου» θα εφαρμοστεί.Το πλαίσιο που προβλέπουν οι εσωτερικοί κανονισμοί των σχολών συντηρεί μια κατάσταση με  πειθαρχικά και ποινές για όποιον φοιτητή-τρια παρεκκλίνει από τα ασφυκτικά πρότυπα λειτουργίας των σχολών,και στοχεύουν στη βαθύτερη καταστολή του φοιτητικού κινήματος και εντατικοποίησης των ρυθμών σπουδών.
Εν τέλει,απάντηση δε θα δωθεί μέσα από ποινές που κάνουν το πανεπιστήμιο ένα αυταρχικό κάτεργο ούτε προφανώς από τις ΠΑΣΠ – ΔΑΠ και κάθε αντιδραστικής δύναμης στις σχολές που προτάσσουν τον κανιβαλισμό και τον ατομικό δρόμο . Αντίθετα, βρίσκεται στο χτίσιμο βαθύτερων δεσμών αλληλεγγύης, στο συλλογικό διάβασμα, στο ζωντάνεμα και στην ανασυγκρότηση των συλλόγων με τρόπο που θα μπορεί καλύπτει το σύνολο των αναγκών της σπουδάζουσας νεολαίας. Η γενιά μας, αν θέλει να ζήσει καλύτερα εντός και εκτός πανεπιστημίου θα πρέπει να παλέψει.Να παλέψει απεναντι στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, στη κυβέρνηση και το νέο νόμο Γαβρόγλου, θέτοντας του δικούς της όρους για το πως θέλει να σπουδάζει,να ζει.
Κόντρα στη διάλυση των πτυχίων και των σπουδών μας, το φοιτητικό κίνημα να βγεί μπροστά,για δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση για όλους, για μόνιμη και σταθερή δουλειά,για ζωή με ελευθερίες.


ΕΑΑΚ Πάτρας σε ΑΕΙ-ΤΕΙ

8 Μαΐου 2017

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΝΙΚΗ

9 ΜΑΪΟΥ: ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗΣ ΝΙΚΗΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ


Στις 30 Ιανουαρίου του 1933 ο Χίτλερ χρίζεται καγκελάριος της Γερμανίας. Στις νέες εκλογές, το Μάρτιο του ίδιου έτους, το Ναζιστικό Κόμμα πέτυχε την απόλυτη πλειοψηφία και με ηγέτη τον Χίτλερ. Αργότερα Συστήνεται η Γκεστάπο, η επίσημη μυστική αστυνομία της ναζιστικής Γερμανίας.  Η Γκεστάπο προέβαινε σε συλλήψεις, βασανισμούς και εγκλεισμούς των αντιδρώντων σε φυλακές και στρατόπεδα συγκέντρωσης.

9 Μαΐου του 1945: οι στρατηγοί του Γ’ Ράιχ παρέδωσαν άνευ όρων το Βερολίνο στους Σοβιετικούς υπό την παρουσία Άγγλων και Αμερικανών. Τουλάχιστον 80 εκατομμύρια νεκροί, πογκρόμ και γενοκτονίες, ανυπολόγιστοι οι τραυματίες, ανυπολόγιστες οι κοινωνικές και ψυχολογικές συνέπειες στους ζωντανούς.

 Δεν υπήρχε άνθρωπος στον πλανήτη που να μην είχε ξεκάθαρο ποιος τσάκισε το φασισμό μέσα στη φωλιά του. Δεν υπήρχε άνθρωπος που να μην έσκυψε το κεφάλι με σεβασμό στους μαχητές του Κόκκινου Στρατού και τους λαούς της Σοβιετικής Ένωσης, που μετέτρεψαν τα όνειρα του ιμπεριαλισμού για εξαφάνιση του πρώτου προλεταριακού κράτους στον κόσμο, σε παραληρηματικό εφιάλτη.

 Όμως στην προκειμένη περίπτωση, η αστική τάξη και το κεφάλαιο θέλουν να ξεχάσει ο λαός την αλήθεια και τη συμβολή του διεθνούς κομμουνιστικού και ευρύτερα αριστερού κινήματος στο τσάκισμα του φασισμού.
 Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν επρόκειτο να αφήσει τέτοιου είδους «φαντάσματα» να «πλανώνται» από πάνω της, όπου με χαρακτηριστική κίνηση «έβγαλε» από το προπαγανδιστικό της «καπέλο» το «λαγό» που θα «μεταμόρφωνε» την 9 Μάη, από ημέρα της Αντιφασιστικής Νίκης… σε «Ημέρα της Ευρώπης».


Σήμερα, 72 χρόνια μετά την Αντιφασιστική Νίκη, με το φασισμό, τον εθνικισμό και το ρατσισμό να «νεκρανασταίνονται» σε μια ακόμη προσπάθεια να κατασταλεί η λαϊκή αντίσταση στις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης, αλλά και για να χρησιμοποιηθεί σαν αιχμή του ματωμένου «δόρατος» του κεφαλαίου (βλ. Ουκρανία), κάποιοι γιορτάζουν την «ένωση» του χάλυβα. Εμείς επιλέγουμε ξεκάθαρα να γιορτάζουμε και να θυμόμαστε αυτή τη μέρα ως τη μέρα που ο λαός κατάφερε να τσακίσει το φασισμό. Οφείλουμε να μην ξεχάσουμε ποτέ την φασιστική και τη ναζιστική βία, το Ολοκαύτωμα και την καταστροφή των εβραϊκών κοινοτήτων της Ευρώπης, την μαζική εξόντωση των ρομά, των κομμουνιστών, των ομοφυλόφιλων, των ασθενών, των «αντικοινωνικών στοιχείων».
«ΠΟΤΕ ΠΙΑ ΠΟΛΕΜΟΣ - ΠΟΤΕ ΠΙΑ ΦΑΣΙΣΜΟΣ»


αν.α.κίνηση – ε.α.α.κ

27 Απριλίου 2017

Σικάγο 1886: Τόσο παλιό και όμως τόσο επίκαιρο

Την ιστορία την γράφουν οι νικητές. Στην σύγχρονη ιστορία γεγονότα και καταστάσεις με τα οποία η αστική πολιτική δεν μπορεί να συγκρουστεί μαζί τους είτε εντέχνως τα απέκρυπτε, είτε προσπαθούσε να αλλάξει την σημασία τους. Χαρακτηριστικό ιστορικό παράδειγμα αποτελεί και η ταξική πρωτομαγιά, η εξέγερση των εργατών στο Σικάγο. Τα σύγχρονα ιστορικά πρότυπα έχουν αναδείξει την εργατική πρωτομαγιά περισσότερο σαν την ημέρα των λουλουδιών, μια αργία που κλείνουν σχολεία και οι εργαζόμενοι δεν δουλεύουν και πάνε εκδρομές παρά σαν μια μέρα σκληρής ταξικής σύγκρουσης και αμφισβήτησης της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων.
Πόσοι άραγε γνωρίζουν ότι πριν από 131 χρόνια, το 1886 στο Σικάγο θυσιάστηκαν εργάτες στην προσπάθεια τους να κάνουν πράξη το αίτημα τους για 8 ώρες δουλειά – 8 ώρες ανάπαυση -8 ώρες ζωή; Προσπαθώντας δηλαδή να βάλουν αυτοί το χρονοδιάγραμμα, και τις ανάγκες τους μπροστά. Στις ΗΠΑ την πρωτομαγιά του 1886 κανονίζεται απεργία για την καθιέρωση του οχτάωρου από πολλά συνδικάτα η οποία ξεκινά στο Σικάγο και φτάνει τους 65.000 απεργούς ενώ δεκάδες χιλιάδες απεργούσαν σε όλη την Αμερική, ως μια κορύφωση ενός μαζικού εργατικού κινήματος όλο το προηγούμενο διάστημα. Αντιμέτωποι με μια εντυπωσιακή απεργία σε όγκο και δύναμη οι μεγάλοι επιχειρηματίες και βιομήχανοι αποφασίζουν να την συντρίψουν. Τη Δευτέρα, λοιπόν, 3 Μάη στο εργοστάσιο McCormick που οι εργάτες απεργούσαν για την απόλυση 1400 εργατών που ζητούσαν να σταματήσει η δίωξη συναδέλφων τους για συνδικαλιστική δράση , ξεσπάνε επεισόδια μεταξύ απεργών και απεργοσπαστών  και η αστυνομία βρίσκει την ευκαιρία να επέμβει σε βάρος των πρώτων. Οι συγκρούσεις και οι ταραχές ήταν ανεξέλεγκτες (χαρακτηριστική είναι η χρήση όπλων και από τις 2 πλευρές) με αποτέλεσμα τον τραυματισμό και τον θάνατο εκατοντάδων εργατών και αστυνομικών.
Αυτά τα γεγονότα κατέστησαν την πρωτομαγιά ημέρα μνήμης και αγώνα για το εργατικό κίνημα, και  στην Ελλάδα η πρωτομαγιά έχει μια ιδιαίτερη  ιστορική σημασία. Το 1892 έγινε η πρώτη πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση στην Ελλάδα, από τον Σοσιαλιστικό Σύλλογο του Καλλέργη και το 1893 όπου 2000 εργάτες διαδήλωσαν ζητώντας οχτάωρο, Κυριακή αργία και κρατική ασφάλιση στα θύματα εργατικών ατυχημάτων. Το 1936 έχουμε τους καπνεργάτες της Θεσσαλονίκης με τις καταλήψεις εργοστασίων όπου η επίθεση της χωροφυλακής οδήγησε σε αρκετούς νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες. Οι δολοφονίες των εργατών, και ιδιαίτερα ο θρήνος μιας μάνας πάνω από το νεκρό κορμί του γιού της αποτέλεσαν την έμπνευση του Γιάννη Ρίτσου για τον "Επιτάφιο". Την Πρωτομαγιά του 1944 ο κατοχικός στρατός των Γερμανών σε αντίποινα για την εξόντωση ενός Γερμανού στρατηγού και του επιτελείου του, εκτέλεσαν στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, 200 Έλληνες κομμουνιστές.
Η Πρωτομαγιά του 1886 έγινε το σύμβολο μιας νέας εποχής στη ζωή και τον αγώνα των εργατών ενάντια στην αστική τάξη, για το δικαίωμα στη δουλειά, την κατάργηση της εκμετάλλευσης, των ιμπεριαλιστικών πολέμων, την κοινωνική απελευθέρωση από τα δεσμά του κεφαλαίου. Έδειξε ότι ο εχθρός δεν είναι ανίκητος. Το εργατικό κίνημα, η νεολαία και οι αγώνες τους μπορούν να αλλάζουν τα πράγματα, να αντιστέκονται, να δημιουργούν ρήγματα στην κυριαρχία τους. Από αυτή την σκοπιά οφείλουμε να δούμε και τα νοήματα που έχει η Πρωτομαγιά στο σήμερα.
Με οδηγό ότι η αστική τάξη δεν είναι ανίκητη πρέπει να πορευόμαστε. Σε μία περίοδο ασύλληπτου κοινωνικού πλούτου αλλά και όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης σε παγκόσμιο επίπεδο, οι κυβερνήσεις αστικής διαχείρισης, και στην χώρα μας, όπου τα τελευταία 8 χρόνια της κρίσης επιτίθεται στη νεολαία, ακολουθούν την ίδια, αντεργατική πολιτική της άγριας λιτότητας της συντριβής των συλλογικών δικαιωμάτων των εργατών - παραγωγών του πλούτου και υπερασπίζονται με κάθε τρόπο τον «ιερό νόμο» της κερδοφορίας και του ανταγωνισμού. Αυτή είναι άλλωστε η προσπάθεια επιβολής ενός «μόνιμου μνημονίου» στους εργαζόμενους, αλλά  και η πολιτική της Ε.Ε., του ΔΝΤ και όλων των υπερεθνικών οργανισμών και οι όποιες διαφοροποιήσεις χρησιμοποιούνται σαν «αναισθητικά» για την ακόμη πιο αποφασιστική λεηλασία των εργατικών δικαιωμάτων.

Απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα βλέπουμε το εργατικό και το φοιτητικό κίνημα ανήμπορα να σηκώσουν το γάντι της αντιπαράθεσης και να διεκδικήσουν το μέλλον που τους αξίζει. Τώρα είναι η ώρα ενός νέου εργατικού κινήματος που θα συγκροτήσει αντίπαλο δέος στα σχέδια εργοδοσίας-ΕΕ-ΔΝΤ. Τώρα είναι η ώρα το φοιτητικό κίνημα και η νεολαία να σταθούν πλάι στο εργατικό και να προβάλουν και να επιβάλουν τα δικαιώματα και τις ανάγκες τους. Τώρα είναι η ώρα να απομονωθεί ο υποταγμένος συνδικαλισμός και η γραφειοκρατία των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Για μια συνολική αντεπίθεση και ένα νέο γύρο αντιπαράθεσης του εργατικού κινήματος. Με μια άλλη αριστερά,  αντικαπιταλιστική και σύγχρονα επαναστατική. Αναμέτρηση παντού!


ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛ. ΤΡΙΩΝ ΣΥΜΜΑΧΩΝ
  ΔΕΥΤΕΡΑ 1/5 ΣΤΙΣ 11:00

Μαζί με την ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ – ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ - ΑΝΕΡΓΩΝ





αν.α.κίνηση – ε.α.α.κ.
ΟΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ!







23 Μαρτίου 2017

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΕΑΑΚ ΣΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΗΣ ΚΝΕ

Την ίδια ώρα που τα πανεπιστήμια βρίσκονται σε μια οριακή κατάσταση, με μια ποιοτικά αναβαθμισμένη εκπαιδευτική αναδιάρθρωση να βρίσκεται στα σκαριά, η ΚΝΕ επιλέγει σαν απάντηση να στοχοποιήσει την αγωνιστική δράση τηςμαχόμενης ριζοσπαστικής αριστεράς. Γιατί δεν τους ενοχλεί η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ αλλά οι φοιτητές και αγωνιστές που βγαίνουνε στους δρόμους, πηγαίνουν στις Γενικές τους Συνελεύσεις και βρίσκονται αριστερά από τη γραμμή του Περισσού και των κομματικών γραφείων. Ορμώμενοι από στείρα μικροπολιτικά συμφέροντα και κομματικές σκοπιμότητες για να καλύψουν τα πολιτικά κενά της κομματικής τους γραμμής, επιτίθεται με βίαιες και τραμπούκικες συμπεριφορές στους αγωνιστές και τα σχήματα της ΕΑΑΚ. Με μεθοδεύσεις που θα ζήλευε κάθε καθεστωτική δύναμη, προσπαθεί να αναδείξει την μαχόμενη ριζοσπαστική αριστερά ως το “μέγιστο κακό” εντός των φοιτητικών συλλόγων. Η βαθιά κομματοκεντρική και ελιτίστικη λογική της ΚΝΕ, σε συνδυασμό με την αδυναμία της να περιγράψει ένα πολιτικό σχέδιο ανάπτυξης και όξυνσης του μαθητικού και φοιτητικού κινήματος, είναι τα βαθύτερα αίτια που μετατρέπουν την ΚΝΕ σε επί της ουσίας τροχοπέδη των αγώνων της σπουδάζουσας νεολαίας, παρά τις διακηρυκτικά αριστερές κορώνες της. Για αυτό και θέλουν προέδρους στις σχολές και στα σχολεία που θα ελέγχουν οι καθοδηγητές που θα κάνουν κουμάντο στους συλλόγους και όχι μαζικές συνελεύσεις.

Το μαφιόζικο καρτέρι σε σύντροφό μας στην Ιατρική, που οδήγησε σε ελαφρύ τραυματισμό του, που κατέληξε σε πιο κεντρική επίθεση της ΚΝΕ Ιατρικής στα μέλη μας, φανερώνουν το μένος και την επιθετικότητα που τρέφει και καλλιεργεί η ΚΝΕ στις τάξεις της για τα μαχόμενα κομμάτια του φοιτητικού κινήματος και ειδικότερα για την αντικαπιταλιστική αριστερά εντός αυτού. Πέρα από την Ιατρική όμως και καθώς δόθηκε η αναγκαία απάντηση εκεί πέρα από τα μέλη μας στις εκφυλισμένες πρακτικές της ΚΝΕ, ανάλογη προσπάθεια στοχοποίησης σημειώθηκε και στο Φυσικό Αθήνας, όπου 30 κνίτες επιτέθηκαν με παρακρατικό τρόπο στα (πολύ λιγότερα) μέλη του σχήματος ΕΑΑΚ που βρίσκονταν στη σχολή. Την ίδια στιγμή με την επίθεση στο Φυσικό, οι δυνάμεις της ΚΝΕ επιτέθηκαν σκληρά και με ακόμα πιο οργανωμένο τρόπο αυτή τη φορά στο ΕΜΠ και στο τμήμα της ΣΕΜΦΕΕκεί τα σχήματα της ΕΑΑΚ και το αγωνιζόμενο κομμάτι των συλλόγων-φοιτητών έδωσαν τις απαντήσεις που αρμόζουν σε τέτοιου είδους πρακτικές, σε αντίθεση με την ΚΝΕ που έφερε εξωπανεπιστημιακό κομματικό στρατό άρτια εξοπλισμένο που δεν δίστασαν μάλιστα να προχωρήσεουν και σε κλέψιμο πορτοφολιών-κλειδιών θυμίζοντας προφίλ ασφαλίτη. Όμως δεν αρκέστηκαν σε αυτήν την επικίνδυνη επίθεση με δυσανάλογους όρους απέναντι στα μέλη ΕΑΑΚ. Τα καθοδηγητικά στελέχη που συντόνιζαν την επίθεση και καμία σχέση δεν έχουν με τους φοιτητικούς χώρους προέτρεψαν τα μέλη της ΚΝΕ να κλέψουν τα προσωπικά αντικείμενα (τσάντες, κινητά, χρήματα κλπ) των μελών της ΕΑΑΚ και να βανδαλίσουν το υλικό των χώρων των σχημάτων.
Τα ταυτόχρονα οργανωμένα χτυπήματα που στοχεύουν στην φίμωση και την καταστολή της ΕΑΑΚ, φανερώνουν πως η ΚΝΕ έχει πάρει πολιτική απόφαση, από τα κεντρικά της κλιμάκια, να οξύνει το κλίμα εντός των Φ.Σ. και εγκαθιδρύσει μια παρακαταθήκη μίσους και οργανωτικής αντιπαράθεσης μεταξύ των αριστερών δυνάμεων όπως έχει δείξει και μέσα στις ίδιες τις γενικές συνελεύσειςΕν όψει φοιτητικών εκλογών και προκειμένου να κρύψει κάτω από το χαλάκι τις δικές της τεράστιες αδυναμίες, επιλέγει να αποπροσανατολίσει τους συλλόγους αλλά και τα μέλη της, με πρακτικές και συμπεριφορές που καμία εναρμόνιση δεν έχουν με τις αξίες και το ήθος της αριστεράς και του κομουνιστικού κινήματος. Οι πολιτικές ανεπάρκειες της ΚΝΕ, η έωλη και γενικόλογη γραμμή της στο φοιτητικό κίνημα που αδυνατεί συστηματικά, να θέσει τον πήχη σε επίπεδα ανάλογα της συγκυρίας και στον αντίποδα σπέρνει ματαιότητα και απαισιοδοξία στον κόσμο των σχολών, δεν κρύβονται πίσω από τραμπουκικούς και μαφιόζικους χειρισμούς. Όπως ακριβά κάνει και το ΠΑΜΕ στο εργατικό κίνημα που ‘’κλιμακώνει’’ τον αγώνα με απεργίες την Πρωτομαγιά, με προτάσεις νόμου του ΚΚΕ στη Βουλή και δηλώσεις του Κουτσούμπα “δεν ήρθε η ώρα να βγούμε από την Ε.Ε και ευρώ γιατί ο λαός και η εργατική τάξη θα πεινάσουν”.

Σαν Ε.Α.Α.Κ., καταγγέλλουμε απερίφραστα τις εκφυλισμένες πρακτικές που ακολουθεί η ΚΝΕ το τελευταίο διάστημα, απέναντί στις δυνάμεις της μαχόμενης ριζοσπαστικής αριστεράς και καλούμε και συνολικά την σπουδάζουσα νεολαία να περιθωριοποιήσει τις πολιτικές λογικές της ΚΝΕ. Εμείς απέναντι στην προσπάθεια της ΚΝΕ να τρομοκρατήσει το πιο αγωνιστικό κομμάτι των συλλόγων ώστε να αναδειχτεί στην νέα “υπεύθυνη δύναμη” μέσα στις σχολές, που θα εγκαθιδρύει την ομαλότητα και θα τα καταστέλλει κάθε αγωνιστικό σκίρτημα δεν θα μείνουμε αμέτοχοι. Εάν η ΚΝΕ θέλει να επιλέξει το ρόλο του κατασταλτικού μηχανισμού κάθε κινήματος και κάθε αγωνιστή εμείς δηλώνουμε ότι δεν έχουμε καμία διάθεση να το ανεχτούμε και θα συνεχίσουμε να βρισκόμαστε πιο μάχιμα από ποτέ στο δρόμο του αγώνα. Με μαζικές γενικές συνελεύσεις, με μαζικές ρηξιακές λαϊκές κινητοποιήσεις και την από τα κάτω μάχιμη πολιτική των φοιτητικών συλλόγων που αρμόζει σε μια γενιά που θέλει ζήσει όπως αυτή ονειρεύεται και όχι όπως της λένε. Καλούμε κάθε αγωνιστή και φοιτητή να τους γυρίσει την πλάτη και να μην πάψει να αγωνίζεται γιατί αυτό τους φοβίζει.



7 Μαρτίου 2017

Η ιστορία της 8ης Μάρτη: Γυναίκες αγωνίζονται και διεκδικούν!


160 χρόνια πριν, στις 8 Μάρτη  του 1857, εργάτριες στην υφαντουργία και στα 
ραφτάδικα της Νέας Υόρκης εξεγέρθηκαν και βγήκαν στο δρόμο απαιτώντας ισότητα μεταξύ των ανδρών συναδέλφων τους. Ήταν διαμαρτυρία απαιτώντας ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, μείωση του ωραρίου σε 10ωρο και μισθούς ίσους με αυτούς των αντρών, χωρίς εκμετάλλευση και διακρίσεις, κάτι που πλέον θεωρείται αυτονόητο όμως κατακτήθηκε μέσα από σκληρούς αγώνες και διαμαρτυρίες. Τις διαδηλώσεις των γυναικών έσπασε με βίαιο τρόπο η αστυνομία η οποία δεν φοβήθηκε να βάψει τους δρόμους με το αίμα τους. Από τότε αυτή η ημέρα καθιερώθηκε ως  «Ημέρα της Γυναίκας», ημέρα μνήμης και απολογισμού της πάλης για την ισοτιμία των εργαζόμενων γυναικών.

160 χρόνια μετά, βλέπουμε πώς ο αγώνας των γυναικών κατά της εκμετάλλευσης και της ανισότητας είναι αναγκαίος καθώς όχι μόνο το νομοθετικό σύστημα αλλά και η ίδια η κουλτούρα χωρών δεν υπολογίζουν την γυναίκα ως αυτόνομο ον, άξιο σεβασμού. Ακολουθώντας πιστά τις εντολές των ΕΕ- ΔΝΤ, οι οποίες καμία σχέση δεν έχουν την υπεράσπιση των λαϊκών απαιτήσεων, η συγκυβέρνηση  ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ καταργεί τα κεκτημένα του λαού, ισοπεδώνοντας εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα προς όφελος της γυναίκας. Συχνά είναι τα φαινόμενα βίας, ρατσισμού και εκμετάλλευσης των γυναικών στις λεγόμενες ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου όπου τέτοιες πράξεις είναι παράνομες και όμως το κράτος τις υποβαθμίζει χωρίς να δίνεται η απαιτούμενη προσοχή και τα μέτρα προφύλαξης. Σε πιο ακραίες περιπτώσεις τα παραπάνω επικροτούνται και θεωρούνται νόμιμη και ηθική συμπεριφορά. Στην Ευρώπη της κρίσης η γυναίκα βιώνει την ανεργία ακόμη πιο έντονα, εφόσον το ποσοστό ανεργίας των γυναικών ανέρχεται στο 28% σε αντίθεση με των αντρών στο 22%, ενώ οι συνεχόμενες απολύσεις τείνουν να επαναφέρουν το χάσμα μεταξύ αμοιβών. Οι πιο ευπαθείς ομάδες γυναικών όπως οι νέες εργαζόμενες κρίνονται για την εμφάνιση τους και αναγκάζονται να στραφούν σε επισφαλείς θέσεις εργασίας χωρίς κοινωνική ασφάλιση, με μισθούς φτώχειας. Ιδιαίτερα κακή μεταχείριση υπόκεινται οι έγκυες εργαζόμενες γυναίκες που δεν παίρνουν την δικαιωματική τους άδεια ή απολύονται από τους εργοδότες τους επειδή απλά είναι έγκυες αλλά και οι μητέρες που εργάζονται χωρίς να έχουν την δυνατότητα εξισορρόπησης εργασιακής, προσωπικής και οικογενειακής ζωής και συχνότερα από ποτέ πλέον,  μεγαλώνουν μόνες τα παιδία τους ή είναι ο μόνος πόρος εισοδήματος της οικογένειας.
Ολοζώντανο παράδειγμα που αντανακλά το πραγματικό πρόσωπο της σημερινής κοινωνίας είναι η γυναίκα πρόσφυγας. Οι γυναίκες αυτές διωγμένες από την πατρίδα τους και χωρίς μόνιμη κατοικία προσπαθούν να μεγαλώσουν τα παιδία τους σε καταυλισμούς, να τα ταΐσουν με ψίχουλα και να φροντίσουν την τραυματισμένη ψυχική τους ισορροπία. Εργάζονται με εξευτελιστικούς μισθούς, σε απαίσιες συνθήκες εργασίας, για απάνθρωπες ώρες και όλα αυτά γιατί είναι άνθρωποι στην ανάγκη. Έχοντας ζήσει την φρίκη του πολέμου οι γυναίκες αυτές διακινδυνεύουν τα πάντα για να βρουν ασφάλεια αφότου όμως ξεκινήσουν το ταξίδι τους πέφτουν θύματα βίας, σεξουαλικής κακοποίησης και εκμετάλλευσης καθ’ όλη την διάρκεια αυτού. Ειδικότερα, οι γυναίκες που ταξιδεύουν μόνες τους ή είναι οι επικεφαλής της οικογένειας είναι αναγκασμένες να ζουν μέσα στην ανασφάλεια και την ανησυχία για την σωματική και ψυχική τους ακεραιότητα. Οι γυναίκες αυτές είναι που πληρώνουν το πιο βαρύ το τίμημα της αστικής απάντησης στην κρίση, η απάντηση      -εκμετάλλευση, αφαίρεση κατακτήσεων, αφαίρεση ανθρώπινων δικαιωμάτων- που δίνει κυβέρνηση και ΕΕ. Γι’ αυτό, είναι αναγκαίο ο Σύλλογός μας να πάρει απόφαση και να συμμετέχει συγκροτημένα και μαχητικά στην παγκόσμια ημέρα κατά του ρατσισμού στις 18 Μάρτη, σε συντονισμό και με άλλους φοιτητικούς συλλόγους, πρωτοβουλίες για το προσφυγικό και σωματεία.

Αυτή η μέρα λοιπόν δεν είναι ημέρα εορτασμού αλλά ημέρα με χαρακτήρα ταξικής πάλης και διεκδίκησης. Για εμάς την «Ημέρα της Γυναίκας» γιορτάζουν όλοι αυτοί που αγωνίστηκαν ενάντια στους καταπιεστές τους και δεν την αντιμετωπίζουμε ως ένα πανηγύρι. Οι πρωτοπόροι αγώνες των γυναικών για τη γυναικεία χειραφέτηση από τη Ροζάβα, μέχρι την Ιταλία, τη Πολωνία, την Τουρκία και τις ΗΠΑ εμπνέουν. Οι γυναίκες πρόσφυγες που βλέπουμε να πρωτοστατούν στη χώρα μας στους αγώνες και τις πορείες των προσφύγων για τις συνθήκες, τα δικαιώματα και τις ελευθερίες τους γεννούν ελπίδες. Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο καλούμαστε όλοι να μην το βάλουμε κάτω, να συνεχίσουμε να παλεύουμε για όσα έχει κατακτήσει ο λαός αλλά και να απαιτήσουμε δικαίωμα στη δουλειά, στη μόρφωση, για μια κοινωνία χωρίς καταπιέσεις και εκμετάλλευση.

ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΕ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ  8/3 ΣΤΙΣ 18:00 ΣΤΗΝ ΠΛ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ


αν.α.κίνηση - ε.α.α.κ


8 Φεβρουαρίου 2017

Για την στάση της ΚΝΕ σχετικά με το ζήτημα της δίωξης 9 συμφοιτητών μας στη Ξάνθη, απο τον Καθηγητή Γ. Παύλο

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Για την στάση της ΚΝΕ σχετικά με το ζήτημα της δίωξης 9 συμφοιτητών μας στη Ξάνθη, απο τον Καθηγητή Γ. Παύλο.

Συγκεκριμένα,ο Γ. Παύλος αυτή την στιγμή, καταγγέλλει στον εισαγγελέα, 9 συναδέλφους μας με ψευδείς κατηγορίες, σε συνεργασία με το φασιστοειδές ψυχοπαίδι του και φοιτητή του τμήματος ΗΜ/ΜΥ. Οι καταγγελίες του Παύλου και οι στοχευμένες μηνύσεις έρχονται σαν αποτέλεσμα της κατάπτυστης στάσης του και τοποθέτησης του(ο ίδιος αναπαρήγαγε ρατσιστική/φασιστική ρητορεία, είχε υπογράψει μια σειρά από κείμενα με αντίστοιχο περιεχόμενο, εκβίαζε για παύση συνδικαλιστικής δράσης).
Ενάντια στις φασιστικές ρητορείες και πρακτικές εντός του χώρου του Πανεπιστημίου, και αντιστεκόμενοι σε μια προσπάθεια ποινικοποίησης του δικαιώματος μας στη διεκδίκηση και τον συνδικαλιστικό αγώνα, παλεύουμε για την στήριξη των αγωνιστών συμφοιτητών μας, για ελευθερία και δημοκρατικά δικαιώματα, για να ξεριζώσουμε κάθε ίχνος φασίζουσα νοοτροπίας στο πανεπιστήμιο και σε όλους τους χώρους.
Σε αυτήν την κατεύθυνση, και μπροστά στην ανάκριση των συμφοιτητών μας που θα γίνει την Πέμπτη 9/2 στην Ξάνθη, κατεβάσαμε στα Διοικητικά Συμβούλια κάθε σχολής ψήφισμα αλληλεγγύης κατά της δίωξης των 9 και  ενάντια στο φασισμό και την καθηγητική αυθαιρεσία του Καθηγητή Γ.Παύλου, με το οποίο πήρε απόφαση και ο Σύλλογος της Ξάνθης. Για τις δυνάμεις του φοιτητικού κινήματος,  ζητήματα ελευθεριών και δικαιωμάτων είναι απαραίτητος όρος για την ανάπτυξη αγώνων για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας, και της φοιτητικής μας καθημερινότητας, ενάντια στην πολιτική κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ που έρχεται να τσακίσει τα πανεπιστήμια καθώς και στους διάφορους υποτακτικούς τους, που βάζουν πλάτες για να περάσει αυτή η επίθεση συμβάλλοντας ολοένα και περισσότερο στην αυταρχικοποίηση του Πανεπιστημίου.
Στις συνεδριάσεις των ΔΣ οι δυνάμεις της ΔΑΠ κινούμενες σε μια λογική κάθαρσης του Γ. Παυλου και της συνεχούς προσπάθειας του ενάντια στους αγώνες των συμφοιτητών μας,ψήφισε λευκό υποστηρίζοντας οτι δεν ήξερε τι είχε συμβεί. Ωστόσο δεν πέσαμε από τα σύννεφα , καθώς αυτή τη στάση υιοθετεί επαναλαμβανόμενα σε περιπτώσεις διώξεων αγωνιστών.Όμως αυτό που μας έκανε εντύπωση είναι η στάση που κράτησαν οι δυνάμεις της ΠΚΣ-ΚΝΕ που κινήθηκαν διασπαστικά σε σχέση με τις υπόλοιπες αριστερές δυνάμεις,και αυτό μόνο στο πανεπιστήμιο της Πάτρας.
Οι δυνάμεις της ΚΝΕ λοιπόν παίρνουν την πολιτική επιλογή να κατεβάσουν αντιπαραθετικό ψήφισμα. Με αυτό τον τρόπο καταφέρνουν να:
·        Μπλοκάρουν αποφάσεις συλλόγων, που εν τέλει δεν παίρνουν καμία απόφαση για το ζήτημα.
·        Εναντιώνονται σε κινητοποίησεις που οργανωνονται στις πόλεις, για τη στήριξη των συμφοιτητών μας, χωρίς κανέναν προφανή πολιτικό λόγο, παρόλο που υποτίθεται πως είναι κατά τις δίωξης των αγωνιστών.
·        Καταργούν, απο την πλευρά τους την απόφαση του συλλόγου της Ξάνθης την οποία οι ίδιοι ΥΠΕΡΨΗΦΙΣΑΝ ΣΤΗΝ ΞΑΝΘΗ ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΠΟΛΕΙΣ.
·        Τέλος ,υπονομεύουν με αυτή τους στάση τη πάλη του φοιτητικού κινήματος που θα απομακρύνει στη πράξη τέτοια στοιχεία απο τις σχολές και θα τσακίζει το φασισμό σε κάθε του εκφραση.
Όλα αυτά κάνουν ξεκάθαρο, οτι μάλλον, όταν δεν πρόκειται για αγωνιστές της ΚΝΕ, δεν έχει σημασία ο αγώνας για τη δικαίωση των συνδικαλιστών, παρα μόνο τα μικροπολιτικά συμφέροντα και ο διαχωρισμός απο τις άλλες πολιτικές δυνάμεις.
Τα μικροπολιτικά συμφέροντα και οι λογικές "μαγαζιού" και αριστερού απομωνοτισμού ΔΕΝ ΧΩΡΑΝΕ στους αγώνες των φοιτητών, και πολύ περισσότερο έχουν στόχο, να διασπάσουν τον αγώνα, για την κατοχύρωση ελευθερίων και δικαιωμάτων μέσα και έξω από το πανεπιστήμιο.
Τη στιγμή που 9 συμφοιτητές μας αντιμετωπίζουν τον ανακριτή με μόνο "ενοχοποιητικό στοιχείο" την συνδικαλιστική ,πολιτική και αντιφασιστικη τους δράση, εμείς οφείλουμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας, να αγωνιστούμε για να παραμείνει το Πανεπιστήμιο χώρος ανοιχτός, ελεύθερος, που θα χωράει τους συλλογικούς μας αγώνες και διεκδικήσεις ενάντια στις πολιτικές που καταστρέφουν το μέλλον μας, ενάντια σε αντιδραστικές στάσεις και σε κάθε μορφή φασισμού εντός του.
Σε αυτή τη λογική, θα συνεχίσουμε να δρούμε ενωτικά και να δυναμώνουμε τον αγώνα, καλώντας τις δυνάμεις τις ΚΝΕ έστω και καθυστερημένα, να μη συνεχίσουν τη διασπαστική λογική τους, και να συνδιαμορφώσουμε ψήφισμα εν όψει της ανάκρισης των φοιτητών την ερχόμενη Πέμπτη 9/2, καθώς η στάση της δεν ωφελεί κανέναν εκτός απ τους υποστηρικτές στου φασισμού και της υπονόμευσης των δικαιωμάτων μας.
Θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για τα δικαιώματα μας, ενάντια στο φασισμό και την αυταρχική θωράκιση του Πανεπιστημίου.
ΕΑΑΚ ΠΑΤΡΑΣ

ΑΕΙ-ΤΕΙ