15 Μαΐου 2018


ΔΕΝ ΞΟΦΛΗΣΑΜΕ ΑΚΟΜΑ! ΟΙ ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΟΝ              ΔΡΟΜΟ!  ΣΤΗΝ ΚΑΛΠΗ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΣΤΟΥΣ ,ΑΓΩΝΕΣ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ ΜΙΑ ΖΩΗ !
 Από το Νοέμβρη  μέχρι και  σήμερα έπειτα από δεκάδες κινητοποιήσεις στο τμήμα, στον πρόεδρο, στην πρυτανεία, γύρω στις 5 μαζικότατες συνελεύσεις των φοιτητών, 2 εβδομάδες κατάληψης ( και συνεχίζοντας σε 3η εβδομάδα κατάληψης) η απόφαση του τμήματος γύρω από τη διπλή εξεταστική για τους επί πτυχίω  είναι ίδια και απαράλλακτη – μια σκέτη κοροϊδία  για το «καλό μας»  - διπλή εξεταστική για όσους  χρωστούν έως 5 μαθήματα συνολικά, που δεν  μπορεί να καλύψει τις ανάγκες μας ! Τις ανάγκες ενός νεολαίου που σπουδάζει μακριά από το σπίτι του σε μία περίοδο όπου το τηλέφωνο από την οικογένεια χτυπά καθημερινά και η καθιερωμένη κουβέντα περιλαμβάνει πάντα την ερώτηση « πότε τελειώνεις παιδί μου? Άντε γιατί τα λεφτά λιγοστεύουν»
 Σε μια περίοδο που η κρίση που περιγράφουμε,συζητάμε και ακούμε , ολοένα φαίνεται  πως διογκώνεται και  βαθαίνει. Και τι σημαίνει αυτό? Μειώνεται το οικογενειακό εισόδημα, πετσοκόβονται οι μισθοί, οι σπουδές αρχίζουν και μετατρέπονται σιγά σιγά  σε πολυτέλεια  για λίγους και εκλεκτούς και πάει ως έχει. Σε αυτό το φόντο λοιπόν , μάλλον το «καλό» του φοιτητή δεν μπορεί να είναι άλλο από το να μπορεί να σπουδάζει ανθρώπινα και με αξιοπρέπεια. Να μπορεί να ξέρει πως όταν τελειώσει αυτό που θα αντιμετωπίσει δεν θα είναι η ανεργία, η επισφάλεια ή η μετανάστευση αλλά μια μόνιμη δουλειά με αξιοπρεπή μισθό και δικαιώματα.

Το συγκριμένο ζήτημα  βέβαια της διπλής εξεταστικής  δεν μπορεί να θεωρηθεί ως κάτι μεμονωμένο που έρχεται από την παραξενιά των καθηγητών και ενός αυταρχικού προέδρου αλλά μάλλον συνδέεται με τη συνολική μετάλλαξη σε όλα τα επίπεδα του Πανεπιστημίου

Ήδη από το καλοκαίρι του 2017 , ψηφίστηκε ο Νόμος Γαβρόγλου ο οποίος αποτέλεσε αιχμή του δόρατος στην επίθεση στην εκπαίδευση συνολικά . Αποτέλεσε τομή στην επιχειρηματικοποίηση του Πανεπιστημίου, έβαλε στο τραπέζι την κουβέντα για την θεσμοθέτηση διδάκτρων στα μεταπτυχιακά, την απόσπαση της διδακτικής επάρκειας για τις καθηγητικές σχολές και μια σειρά ακόμα καταστροφικές τομές για το Πανεπιστήμιο. Η ολοένα λοιπόν εντεινόμενη επίθεση στον χώρο της παιδείας από πλευράς κυβέρνησης, Ε.Ε και κεφαλαίου είναι αιτία που θα γεννά τέτοια φαινόμενα και καταστάσεις στο Πανεπιστήμιο σήμερα. Ένα πανεπιστήμιο πλήρως αντιδραστικοποιημένο, όπου κουμάντο θα κάνουν οι επιχειρήσεις οι οποίες θα εισχωρούν όχι μόνο στις διοικήσεις αλλά και  μέσα στα εργαστήρια των τμημάτων για να κερδοφορούν μέσα από την παραγόμενη έρευνα. Πανεπιστήμιο που σε τελική ανάγνωση η πρόσβαση και περάτωση του  θα είναι προνόμιο λίγους και εκλεκτούς που μπορούν να ανταπεξέλθουν οικονομικά.
 Τη στιγμή  αυτή λοιπόν ο φοιτητικός σύλλογος των Πολιτικών Μηχανικών, αψηφώντας τις απειλές του προέδρου για χάσιμο της εξεταστικής και του εξαμήνου, συνέχισε τον αγώνα του  πραγματοποιώντας μία από τις μαζικότερες συνελεύσεις των τελευταίων χρόνων και στέλνοντας ένα μήνυμα πως ο αγώνας συνεχίζεται και θα πάει μέχρι τέλους ,πως δεν θα του διαλύσουν  το αυτονόητο δικαίωμα να σπουδάζει ανθρώπινα.

Η φετινή χρονιά λοιπόν πέραν από τη συνέχιση της λυσσαλέας επίθεσης σε όλα τα επίπεδα σε λαό και νεολαία φανέρωσε και συγκεκριμένες δυνατότητες για το ξέσπασμα και την ανάπτυξη των αγώνων του φοιτητικού και ευρύτερα λαϊκού κινήματος. Από τις κινητοποιήσεις για την κατάργηση του δικαιώματος στην απεργία μέχρι το κατειλημμένο υπουργείου  από μαθητές ,  φοιτητές και εκπαιδευτικούς που βροντοφώναζαν για μόνιμη και σταθερή δουλειά και διορισμούς.
Μέσα σε αυτό το φόντο αυτή τη χρονιά, ίσως πιο έντονα από κάθε άλλη, τίθεται το ερώτημα του αν έχει νόημα να γίνουν φοιτητικές εκλογές ή να έρθει κάποιος να ψηφίσει σε αυτές- και στην τελική τι θα αλλάξει την επόμενη μέρα των φοιτητικών εκλογών, στο Φοιτητικό Σύλλογο. Αυτό το ερώτημα κρύβει μέσα του ένα πιο συνολικό, βαθύ ερώτημα, το αν έχει νόημα κάποιος να παλέψει συλλογικά, δίνοντας συλλογικά και τη μάχη των φοιτητικών εκλογών, ή στη τελική: Αν εν τέλει μπορεί όντως να αλλάξει κάτι μέσα από το δρόμο του διαρκούς αγώνα ή αν είμαστε καταδικασμένοι να ζήσουμε την υπόλοιπη ζωή μας υπό το βάρος της λιτότητας και της εξαθλίωσης που μας επιβάλλουν κυβέρνηση – ΕΕ. 

Η απάντηση που πρέπει να δώσουμε περνά μέσα από τους συλλόγους και τις συλλογικές μας διαδικασίες!  Κομμάτι αυτών είναι και οι φοιτητικές εκλογές, όχι ως διαδικασία μέσα από την οποία θα εκλέγουμε «ικανούς» και «πεφωτισμένους» αντιπροσώπους να διαχειρίζονται τα προβλήματά μας, αλλά ως μια πολιτική μάχη μέσα από την οποία θα αποτυπώνεται ένα ρεύμα αμφισβήτησης της υπάρχουσας κατάστασης και σύγκρουσης  με τις πολιτικές  Κεφαλαίου-Ε.Ε-Κυβερνήσεων. Μια πολιτική μάχη που θα τη διαπερνά η επιλογή του συλλογικού αγώνα ως τρόπου για να αντιπαλέψουμε τα πράγματα, χωρίς να ενσωματώνουμε λογικές ήττας, πηγαίνοντας τους αγώνες μέχρι τέλους και επιβάλλοντας τις ανάγκες μας. Να στείλουμε με το πιο εκκωφαντικό τρόπο το μήνυμα «ΩΣ ΕΔΩ!» Η νεολαία, όχι απλά δε συναινεί, αλλά και παλεύει και καταδικάζει την διάλυση της εργασιακής της προοπτικής, του παρόντος και του μέλλοντος της.

Στην περίοδο λοιπόν που κάθε αγώνας  ακόμη και ο πιο μικρός οικονομικού τύπου , έρχεται αντιμέτωπος με τις βαθύτερες αιτίες αυτής της κατάστασης και απαιτεί σύγκρουση με ανώτερα πολιτικά χαρακτηριστικά – την περίοδο της κρίσης και του «δεν υπάρχει εναλλακτική» η απάντηση από την δική μας πλευράς θα είναι πως υπάρχει. Εναλλακτική η οποία θα είναι συνολική και ολοκληρωμένη, θα έχει στον πυρήνα της τις ανάγκες της εργατικής τάξης και της νεολαίας ως αντίπαλο δέος στον καπιταλισμό που σαπίζει και επιτίθεται με τους χειρότερους όρους σήμερα. Για να μπορέσει στην τελική ο λαός και η νεολαία να ζήσει ελεύθερα και με αξιοπρέπεια.
ΣΤΙΣ 16 ΜΑΗ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΑΝ.Α.ΚΙΝΗΣΗ –Ε.Α.Α.Κ ! ΣΤΙΣ 16 ΜΑΗ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΟΠΩΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ !