26 Απριλίου 2012

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΔΕΥΤΕΡΑ 30/04, 13:00 ΣΤΟ ΑΠΜ4

Στην εποχή όπου τα εργατικά δικαιώματα συνθλίβονται, και τα ποσοστά ανεργίας εκτινάσσονται η Πρωτομαγιά φαίνεται πιο επίκαιρη από ποτέ. Μία νίκη που δείχνει τον δρόμο για τους αγώνες του σήμερα. Αγώνες που προσπαθεί να καταστείλει και να ποινικοποιήσει η αστική πολιτική. Οι εκφραστές της, ( ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ), και τα πιστά της δεκανίκια (ΔΗΜΑΡ, Ανεξάρτητοι Έλληνες κλπ.) προσπαθούν μέσω των εκλογών να φέρουν νέο γύρο αντεργατικών και βάρβαρων μετρων (μειώσεις μισθών, απολύσεις, εφεδρείες κλπ.) μια κυριολεκτικά δολοφονική πολιτική που πέρα από την οικονομική εξαθλίωση εργαζομένων και νεολαίας, το ξεπούλημα δημοσίου πλούτου, και την επιβολή ενός αυταρχικού αντιδημοκρατικού καθεστώτος έρχεται να αυξήσει τη συλλογική κατάθλιψη αλλά και να ωθήσει κόσμο στην αυτοκτονία.(δεν είναι καθόλου τυχαία ή ασύνδετη με την κανιβαλική μνημονιακή πολιτική η αύξηση των ποσοστών αυτοκτονιών σε όλες τις λεγόμενες χώρες P.I.G.S.) Τα πανεπιστήμια, ως αναπόστατο κομμάτι της κοινωνίας, δεν θα μπορούσαν να αποτελέσουν εξαίρεση. Ο νέος νόμος πλαισίο με τα συμβούλια διοίκησης, ωθεί στην περεταίρω λειτουγία τους, με αγοραίους όρους σύμφωνα πάντα με τις επιταγές της ΕΕ (Συνθήκη Μπολόνια). Πρόσφατα παραδείγματα της επίθεσης, αποτελούν το επερχόμενο κλείσιμο της εστίας και η μη διανομή δωρεάν συγγραμμάτων. Επίσης παρέα με τα νοσοκομεία αλλά και άλλους δημόσιους φορείς «κουρευτήκαν με την ψιλή» τα αποθεματικά τους στο όνομα της αποπληρωμής του χρέους. Αντιμέτωποι με την επίθεση αυτή, οι φοιτητές οφείλουν μαζί με τους εργαζομένους, να αποτελέσουν δυναμικό ανάχωμα ρήξης και ανατροπή της. Απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση απαντάμε με: ’’Όλη η εξουσία στις γενικές συνελέυσεις’’. Καθώς, αποτελούν το όργανο εκείνο, μέσω του οποίου εκφράζονται όλοι οι φοιτητές με όρους πραγματικής αμεσοδημοκρατίας. Μακρία απο την γραφειοκρατία των ΔΣ, οι συνελεύσεις αποτελούν κύτταρο παραγωγής πολιτικής του κάθε συλλόγου. Μέσω αυτών, έχουν παρθεί αγωνιστικές αποφάσεις, και ανάδειξη φοιτητικών κινημάτων όπως αυτό του 06-07 και του Σεπτέμβρη. Ανάλογο κίνημα οφείλει να ξεσηκωθεί και τώρα ενάντια στην αντιλαική πολιτική και πάντα κόντρα στα κελεύσματα υποταγής απο τις καθεστωτικές παρατάξεις ΠΑΣΠ-ΔΑΠ. Τα παραπάνω κρίνουν επιτακτική την ανάγκη για μια μαζική και ισχυρή γενική συνέλευση την Δευτέρα 30/4, 13.00 στο ΑΠΜ4. Ο φοιτητικός συλλόγος των Πολιτικών Μηχανικών, σε συντονισμό με τους υπόλοιπους φοιτητικούς συλλόγους, οφείλουν να δώσουν ηχηρή την απάντηση και εν όψει εκλογών στους επίδοξους διαχειριστές της αστικής πολιτικής και μέσα και έξω απο τα πανεπιστήμια. Ας αποτελέσει εν όψει Πρωτομαγιάς η γενική συνέλευση το εναρκτήριο λάκτισμα για νέους αγώνες. Αγώνες στα χέρια των φοιτητών, στο πλευρό των εργαζομένων ενάντια στο βάρβαρο μέλλον που μας ετοιμάζουν. ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΓΕΝΙΑ ΘΥΣΙΑ ΣΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ! 

‘Ελπίζω στους σεισμούς που μέλλονται νά ‘ρθουν’ 
 Μ. Μπρεχτ

24 Απριλίου 2012

ΠΡΩΤΟΠΟΡΑ ΕΡΓΑΤΙΑ, ΚΟΚΚΙΝΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

Αν κάτι χαρακτηρίζει την εποχή μας είναι η εκρηκτική αντίθεση ανάμεσα στην δυνατότητα για μια ριζικά διαφορετική ζωή με λιγότερη, μόνιμη και σταθερή εργασία λόγω και της αλματώδη ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας από την μια, και στην βάρβαρη πραγματικότητα της καπιταλιστικής τάξης πραγμάτων από την άλλη. Σε μία περίοδο ασύλληπτου κοινωνικού πλούτου αλλά και όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης σε παγκόσμιο επίπεδο, οι αστικές κυβερνήσεις, και στην χώρα μας, είτε είναι «δεξιές», κεντροδεξιές ή «κεντροαριστερές»» ακολουθούν την ίδια, αντεργατική πολιτική της άγριας λιτότητας της συντριβής των συλλογικών δικαιωμάτων των εργατών - παραγωγών του πλούτου και υπερασπίζονται με κάθε τρόπο τον «ιερό νόμο» της κερδοφορίας και του ανταγωνισμού. Αυτή είναι άλλωστε η προσπάθεια επιβολής ενός «μόνιμου μνημονίου» στους εργαζόμενους, αλλά και η πολιτική της Ε.Ε., του ΔΝΤ και όλων των υπερεθνικών καπιταλιστικών οργανισμών και οι όποιες διαφοροποιήσεις χρησιμοποιούνται σαν «αναισθητικά» για την ακόμη πιο αποφασιστική λεηλασία των εργατικών δικαιωμάτων. Σε αυτό το πλαίσιο έρχεται και η φετινή Πρωτομαγιά μια ημερομηνία που από απεργία ορόσημο για το εργατικό κίνημα έχει εκφυλιστεί σε μια απλή αργία και ευκαιρία για εκδρομές και μάζεμα λουλουδιών. Πόσοι άραγε γνωρίζουν ότι πριν από 125 χρόνια, το 1886 στο Σικάγο θυσιάστηκαν εργάτες στην προσπάθεια τους να κάνουν πράξη το αίτημα τους για 8 ώρες δουλειά – 8 ώρες ανάπαυση -8 ώρες ζωή; Προσπαθώντας δηλαδή να βάλουν αυτοί το χρονοδιάγραμμα, και τις ανάγκες τους μπροστά. Στις ΗΠΑ την πρωτομαγιά του 1886 κανονίζεται απεργία για την καθιέρωση του οχτάωρου από πολλά συνδικάτα η οποία ξεκινά στο Σικάγο και φτάνει τις 65.000 απεργούς ενώ δεκάδες χιλιάδες απεργούσαν σε όλη την Αμερική, ως μια κορύφωση ενός μαζικού εργατικού κινήματος όλο το προηγούμενο διάστημα. Αντιμέτωποι με μια εντυπωσιακή απεργία σε όγκο και δύναμη οι μεγάλοι επιχειρηματίες και βιομήχανοι αποφασίζουν να την συντρίψουν. Τη Δευτέρα, λοιπόν, 3 Μάη στο εργοστάσιο McCormick που οι εργάτες απεργούσαν για την απόλυση 1400 εργατών που ζητούσαν να σταματήσει η δίωξη συναδέλφων τους για συνδικαλιστική δράση , ξεσπάνε επεισόδια μεταξύ απεργών και απεργοσπαστών και η αστυνομία βρίσκει την ευκαιρία να επέμβει σε βάρος των πρώτων .Οι συγκρούσεις και οι ταραχές ήταν ανεξέλεγκτες (χαρακτηριστική είναι η χρήση όπλων και από τις 2 πλευρές) με αποτέλεσμα τον τραυματισμό και τον θάνατο εκατοντάδων εργατών και αστυνομικών. Αυτά τα γεγονότα κατέστησαν την πρωτομαγιά ημέρα μνήμης και αγώνα για το εργατικό κίνημα, και στην Ελλάδα η πρωτομαγιά έχει μια ιδιαίτερη ιστορική σημασία. Το 1892 έγινε η πρώτη πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση στην Ελλάδα, από τον Σοσιαλιστικό Σύλλογο του Καλλέργη και το 1893, 2000 εργάτες διαδήλωσαν ζητώντας οχτάωρο, Κυριακή αργία και κρατική ασφάλιση στα θύματα εργατικών ατυχημάτων. Το 1936 έχουμε τους καπνεργάτες της Θεσσαλονίκης με τις καταλήψεις εργοστασίων όπου η επίθεση της χωροφυλακής οδήγησε σε αρκετούς νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες. Οι δολοφονίες των εργατών, και ιδιαίτερα ο θρήνος μιας μάνας πάνω από το νεκρό κορμί του γιού της αποτέλεσαν την έμπνευση του Γιάννη Ρίτσου για τον "Επιτάφιο". Την Πρωτομαγιά του 1944 ο κατοχικός στρατός των Γερμανών σε αντίποινα για την εξόντωση ενός Γερμανού στρατηγού και του επιτελείου του, εκτέλεσαν στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, 200 Έλληνες κομμουνιστές. Η Πρωτομαγιά του 1886 έγινε το σύμβολο μιας νέας εποχής στη ζωή και τον αγώνα των εργατών ενάντια στην αστική τάξη, για το δικαίωμα στη δουλειά, την κατάργηση της εκμετάλλευσης, των ιμπεριαλιστικών πολέμων, την κοινωνική απελευθέρωση από τα δεσμά του κεφαλαίου. Έτσι και σήμερα απέναντι σε μια νέα ομοβροντία αντεργατικών μέτρων υπέρ του κεφαλαίου, στο όνομα της σωτηρίας του Ευρώ-ΕΕ και των μνημονίων ο αγώνας του τότε εργατικού κινήματος που κατέκτησε μια σειρά δικαιωμάτων γίνεται πιο επίκαιρος από ποτέ τόσο για την ανάκτηση όσο και για την επέκταση τους.. Είναι αναγκαία όσο ποτέ η συμβολή σε ένα κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής της πολιτικής αυτής, που θα μπορεί να αποκρούει μέτρα, να σπάει καίριους κρίκους της αντεργατικής επίθεσης, να πετυχαίνει υλικές κατακτήσεις υπέρ των εργαζομένων και της νεολαίας και να διαμορφώσει συνθήκες για μια συνολική αντεπίθεση του εργατικού κινήματος. Η ίδια η νεολαία προσπαθώντας να πάρει πίσω τη ζωή που της κλέβουν οφείλει να αποκρούσει ένα μέλλον ανεργίας ή μισής δουλειάς και μισής ζωής τελικά. Με ένα ισχυρό φοιτητικό κίνημα κόντρα σε όλα τα αντιεκπαιδευτικά και αντιλαϊκά μέτρα που θα παλεύει μαζί με το εργατικό και ευρύτερα λαϊκό κίνημα. Ακόμα περισσότερο και στις επερχόμενες εκλογές πρέπει να δοθεί ισχυρή εργατική και νεολαίστικη απάντηση. Έτσι θα τιμήσουμε με τον καλύτερο τρόπο τους εξεγερμένους του Σικάγο, κάνοντας τον επίκαιρο και νικηφόρο τους αγώνα τους οδηγό και ελπίδα για το σήμερα. Με μια άλλη αριστερά, αντικαπιταλιστική και σύγχρονα επαναστατική, και με μια ταξική αναγέννηση του εργατικού κινήματος που θα υπερβαίνει την συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ και το αδιέξοδο της λογικής του ΠΑΜΕ και θα ακολουθεί το ηρωικό σύνθημα του ΕΑΜ τον Δεκέμβρη του 44 : όταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα!

9 Απριλίου 2012

ΑΥΤΗ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ!

Αν μέχρι τώρα λέγαμε ότι η πολιτική αυτής της κυβέρνησης οδηγεί το λαό στην εξαθλίωση και τη φτώχεια πλέον δε φτάνουν και τα πιο μελανά χρώματα για να περιγράψει κανείς τα αποτελέσματά της. Η πολιτική της κοινωνικής καταστροφής καθημερινά ωθεί τα εργαζόμενα στρώματα στην αβεβαιότητα και την απόγνωση στερώντας τους το δικαίωμα στη ζωή και την αξιοπρέπεια. Η αυτοκτονία ενός ηλικιωμένου συνανθρώπου μας στο κέντρο της Αθήνας προκαλεί οδύνη και οργή και αποτελεί εικόνα μιας πραγματικότητας που χτίζεται μέρα με τη μέρα. Έξω από το κοινοβούλιο, εκεί που αποφασίζεται η καταδίκη ενός ολόκληρου λαού στην εξαθλίωση, ο θάνατος ενός ανθρώπου συμβολίζει τη δολοφονική πολιτική που βιώνουμε, αποτυπώνει με τον πιο ανάγλυφο τρόπο ένα σύστημα που είναι ακόρεστο για κέρδη και αδιάφορο για τη ζωή! Αυτή η πολιτική στην κυριολεξία δολοφονεί είτε κυριολεκτικά(όπως σε αυτή την περίπτωση) είτε μεταφορικά τσακίζοντας έναν ολόκληρο λαό! Περισσότερο όμως συγκλονίζει το γράμμα που βρέθηκε στον τόπο του θανάτου, όπου κατηγορεί ως υπεύθυνη την «κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου» που «εκμηδένισε κάθε ίχνος επιβίωσης μου. «Δεν μπορώ να βρω άλλο τρόπο αντίδρασης εκτός από ένα αξιοπρεπές τέλος πριν αρχίσω να ψάχνω στα σκουπίδια για να επιβιώσω και γίνω βάρος στο παιδί μου» και τελειώνει πως «Στην πλατεία Συντάγματος οι νέοι χωρίς μέλλον κάποια μέρα θα πάρουν τα όπλα…»
Το περιστατικό αυτό αποτελεί ενδεικτική εικόνα από τη σημερινή κατάσταση της χώρας. Η κυβέρνηση του τραπεζίτη Παπαδήμου μαζί με την ΕΕ και το ΔΝΤ επιβάλλουν ένα καθεστώς που στο βωμό της κερδοφορίας του κεφαλαίου δεν υπολογίζει ανθρώπινες ζωές. Είναι εξάλλου χαρακτηριστικό το πώς η διέξοδος από την κρίση και η «ανάπτυξη» πηγαίνουν παράλληλα με την αύξηση της ανεργίας ,τις μειώσεις μισθών και συντάξεων και το τσάκισμα κάθε εργασιακού κεκτημένου. Την ώρα που τα κυβερνητικά επιτελεία μιλάνε για ανάπτυξη και ανταγωνιστικότητα ο λαός και η νεολαία βιώνει τις συνέπειες των βάρβαρων μέτρων
Οι αγώνες όμως του προηγούμενου διαστήματος, από τις μεγαλειώδεις απεργίες, τις φοιτητικές κινητοποιήσεις μέχρι των ηρωικό αγώνα των Χαλυβουργών δείχνουν ότι ο λαός και η νεολαία δε συμβιβάζονται με την καταστροφή που ετοιμάζεται για αυτούς.  Σε αυτές τις στιγμές είναι που χρειάζεται η οργή και η αγανάκτηση όλων των πληττόμενων κομματιών της κοινωνίας να συναντηθούν σε ένα ποτάμι ανατροπής. Όταν αυτό που προκρίνεται σαν μονόδρομος είναι η διάλυση της ζωής και του μέλλοντος μας εμείς επιμένουμε στον άλλο δρόμο του ανυποχώρητου αγώνα! Δεν θα μας πεθάνει αυτή η πολιτική θα παλέψουμε για μια ζωή που θα είναι αξιοβίωτη και όχι αβίωτη!

ΕΑΑΚ ΠΑΤΡΑΣ ΣΕ ΑΕΙ-ΤΕΙ

2 Απριλίου 2012

ΚΟΥΡΕΥΟΥΝ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ!

PSI – ΜΝΗΜΟΝΙΟ 2 ΚΛΕΒΟΥΝ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ 150 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΕΥΡΩ

Φαίνεται πλέον καθαρά η «σωτήρια» δράση του PSI και τα αποτελέσματα του νέου μνημονίου που λιβανίζουν εδώ και μια εβδομάδα τα παπαγαλάκια της κυβέρνησης και των ΜΜΕ. Με το κούρεμα των ομολόγων των ταμείων, των νοσοκομείων και των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων αφήνουν πίσω τους κοινωνική καταστροφή τεραστίων διαστάσεων. Πιο συγκεκριμένα ΑΕΙ και ΤΕΙ έχασαν συνολικά 150 εκατομμύρια ευρώ από καταθέσεις χρημάτων σε τράπεζες μετά από την αυθαίρετη μετατροπή τους σε ομόλογα και τη συμμετοχή τους στο λεγόμενο κούρεμα. Ενδεικτικά το Πανεπιστήμιο Πατρών χάνει 4 εκατομμύρια ευρώ, το ΕΜΠ 22 ενώ πολλά ιδρύματα και ΤΕΙ μένουν με μηδενικούς προϋπολογισμούς. Την ίδια στιγμή ανακεφαλοποιούν με 30 δισεκατομμύρια (χαρίζουν πρακτικά) τις τράπεζες που υπέστησαν κούρεμα στα ομόλογα τους.
Με το κούρεμα των αποθεματικών των ταμείων ολοκληρώνεται το άθλιο έργο κυβέρνησης-τρόικας-υπουργείου που ξεκίνησε με την ψήφιση του νόμου Διαμαντοπούλου και συνεχίστηκε με τον προϋπολογισμό του 2012 που ισοπεδώνει τη χρηματοδότηση για τα πανεπιστημιακά ιδρύματα. Μέσα στο τοπίο της κρίσης και στη σκληρή επίθεση σε μισθούς και συντάξεις, στερούν από τη νεολαία θεμελιώδεις ανάγκες και δικαιώματα. Ολοκληρώνοντας το ξεπούλημα του πανεπιστημίου και τη διάλυση της δημόσιας παιδείας, καταργούν στην πράξη τη φοιτητική μέριμνα (σίτιση, στέγαση, μεταφορές), περικόπτουν συγγράμματα και οδηγούν στο κλείσιμο δεκάδες ιδρύματα που πλέον αδυνατούν να πληρώσουν καθηγητές. Το αποτέλεσμα είναι προφανές : παράδοση των παροχών στα χέρια επιχειρήσεων που θα θησαυρίσουν από τους φοιτητές και τις οικογένειες τους που θα υποχρεώνονται να πληρώσουν τα πιο βασικά πράγματα. Χέρι-χέρι με αυτό, πάει η επιβολή διδάκτρων στους φοιτητές για να τους επιτρέπεται να συνεχίσουν τις σπουδές τους. Αφού έφεραν τους μισθούς στα 500 ευρώ, θα μας ζητάνε να δώσουμε τα 300 για να καταφέρνουν να επιβιώνουν τα διαλυμένα ιδρύματα. Καταχαρείς οι σοφοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα μπορούν πλέον να υπερηφανεύονται ότι επέβαλαν τις κατευθύνσεις της Μπολόνια και στους «απείθαρχους» Έλληνες και ότι εκσυγχρόνισαν τα «απαρχαιωμένα πανεπιστήμια» τους.
Σε αυτές τις συνθήκες, δύο δρόμοι ανοίγονται για τη σπουδάζουσα νεολαία σε όλη τη χώρα. Ή θα σκύψουμε το κεφάλι, θα αφήσουμε να μας λιώσει το πανεπιστήμιο του μνημονίου και της Τρόικας και θα βιαστούμε να φύγουμε από αυτό για να βγούμε στο μέλλον της ανεργίας και του εργασιακού μεσαίωνα των 400 ευρώ. Ή θα ξεσηκωθούμε για να επιβάλλουμε τις ανάγκες μας και να τσακίσουμε όσους ξεπουλάνε το πανεπιστήμιο μας και μας θέλουν δούλους στον 21ο αιώνα. Για την ΕΑΑΚ, η επιλογή αυτή είναι μονόδρομος για τη νεολαία συνολικά για να διεκδικήσει όσα της αξίζουν. Χρειάζεται εδώ και τώρα να παλέψουμε ενάντια στο νέο μνημόνιο και τους εκφραστές τους, συγκυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ, να ακυρώσουμε στην πράξη το PSI που ληστεύει τα ιδρύματα και τη νέα δανειακή σύμβαση-υποδούλωση. Καλούμε όλους τους φοιτητικούς συλλόγους σε έκτακτες Γενικές Συνελεύσεις για να οργανώσουν την πάλη τους σε αυτές τις συνθήκες, να συντονίσουν τον αγώνα τους και να απευθύνουν στην πληττόμενη κοινωνική πλειοψηφία κάλεσμα ανυποχώρητου αγώνα. Καμία εκλογική αναμονή, καμία αυταπάτη για συνδιαλλαγή με το υπουργείο και δήθεν «ευνοϊκή» ρύθμιση, καμία εμπιστοσύνη στους ξεπουλημένους Πρυτάνεις.

ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ-ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΠΟΥΔΕΣ ΜΑΣ.

ΑΡΝΗΣΗ –ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ! ΌΧΙ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ!