Ο αστικός συνασπισμός εξουσίας (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ) βαφτίζει κοινοβουλευτική δημοκρατία, την χούντα του κεφαλαίου που βιώνουμε, μία χούντα που έχει φέρει μνημόνια, τρόικα, εφεδρείες, μαζικές απολύσεις, μειώσεις μισθών και ανεργία που βαράει ταβάνι και ένα σωρό απο άλλα αντιλαϊκά μέτρα. Με τρόπο ανάλογο βαφτίζει το καθηγητικό μπλοκ του τμήματος την παράσταση διαμαρτυρίας στο μάθημα του Χατζηθεοδώρου, προπυλακισμό και εξύβριση. Παραμορφώνουν δηλαδή την πραγματικότητα και τις λέξεις κατα πως τους βολέυει! Με απόφαση, της γενικής συνέλευσης του φοιτητικού συλλόγου των πολιτικών μηχανικών και όχι μόνο, δεκάδες φοιτητές ήταν παρόντες στην διαμαρτυρία στον μάθημα του καθηγητή Χατζηθεοδώρου, πρόεδρου της εφορευτικής επιτροπής για την εκλογή των συμβουλίων διοίκησης, για τον κυβερνητικό εγκάθετο δηλαδή, και υλοποιητή της αντιλαϊκής πολιτικής μέσα στα πανεπιστήμια του ν.Διαμαντοπούλου. Ένας νόμος, που σήκωσε θύελλα αντιδράσεων, με αποκορύφωμα τις κινητοποιήσεις του Σεπτέμβρη, όπου 300+ σχολές τελούσαν υπό κατάληψη δείχνοντας την καταδικαστική στάση τους για την πραξικοπηματική εκπαιδευτική αναδιάρθρωση. Την διαμαρτυρία αυτή, την καταδικάσαν οι πρυτανικές αρχές(με ανακοίνωνση του Πρύτανη), καθώς και η παράταξη του ΠΑΣΟΚ των πανεπιστημιακών (ΚΙΠΑΝ), λέγοντας κατάφωρα ψέματα (τραμπουκισμοί, εξύβριση κλπ), συγκαλύπτοντας τους κυβερνητικούς εγκάθετους και βοηθώντας τους στην εφαρμογή του νόμου Διαμαντοπούλου. Σαν να μην έφτανε αυτό, στο τμήμα πολιτικών μηχανικών, οι καθεστωτικές παρατάξεις της ΠΑΣΠ και της ΔΑΠ συνυπέγραψαν μαζί με την πλειοψηφία των καθηγητών ανάλογο κείμενο κάνοντας λόγω για αντιδημοκρατικές πρκτικές, βία και ανομία, δείχνωντας πόσο υποτακτικοί και γλείφτες είναι απέναντι στους καθηγητές.
Οι ίδιοι αυτοί καθηγητές του τμήματος έδειξαν εμμονική στάση άρνησης στο αίτημα του συλλόγου να γίνει η εξεταστική του Σεπτέμβρη για όλους τους φοιτητές. Σε αντίθεση με όλη την υπόλοιπη Ελλάδα και τις υπόλοιπες σχολές του Πανεπιστημίου Πάτρας το τμήμα των Πολιτικών Μηχανικών αρνείται να δώσει το δικαίωμα στους προπτυχιακούς φοιτητές να δώσουν μια εξεταστική της οποίας τα μαθήματα έχουν δειδαχθεί! Με το έτσι θέλω και με την επίφαση της νομιμότητας αποφάσισαν πως δεν έχουμε το δικαίωμα στο αυτονόητο. Αλήθεια, τα μνημόνια, η νέα κυβερνηση που κανείς δεν έχει ψηφίσει το πρόγραμμα και την πολιτική της είναι δημοκρατικά για τους καθηγητές μας? (ακόμα και με τον στρεβλό τρόπο που αντιλαμβάνονται αυτοί την δημοκρατία) Γιατί δεν τους ακούσαμε ποτέ να ωρύονται για όλα αυτά? Αυτή επιλεκτικότητα προφανώς εντάσσεται σε ένα γενικότερο καθεστώς φόβου και τρομοκρατίας που θέλουν να επιβάλλουν στο σύλλογο με σκοπό την καταδίκη και την αδρανοποίηση της αγωνιστικότητας του. Μια ιδιότυπη πειθάρχηση που θυμίζει άλλες εποχές...
Τέλος, η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ (ΔΑΣΠ από εδώ και πέρα) ψήφισαν λευκό στο ψηφισμα που κατέβηκε στο ΔΣ απο την ΑΝ.Α.ΚΙΝΗΣΗ – ΕΑΑΚ, για το ζήτημα μιας απλής καταδίκης των κατάπτυστων ανακοινώσεων που χαρακτήριζαν την κινητοποίηση του συλλόγου μας ως...τρομοκρατική ενέργεια, και η ΠΚΣ ως συνήθως κατέβασε αντιπαραθετικό που έλεγε τα ίδια πράγματα(!!!). Δηλαδή δημοκρατία για την ΔΑΣΠ είναι ο σύλλογος να αποφασίζει μέσα από την αμεσοδημοκρατία των γενικών του συνελεύσεων και αυτοί στη συνέχεια στο ΔΣ με τον πιο γραφειοκρατικό και χοντρόπετσο τρόπο να σφυρίζουν αδιάφορα!
Η στάση όλων των καλοθελητών (ΠΑΣΠ, ΔΑΠ) αποτελεί περίτρανη απόδειξη ότι πίσω απο τις αγωνιστικές φανφάρες (της ΠΑΣΠ), και τον αγώνα για την διατήρηση της ομαλότητας και του νέου πανεπιστημίου της αγοράς (της ΔΑΠ) αποτελούν τον φάρο της αντιλαϊκής επίθεσης στα πανεπιστήμια, και τα τσιράκια του αυταρχικού εξουσιαστικού καθηγητικού μπλοκ και των πρυτανικών αρχών. Οι φοιτητές, οφείλουν να γυρίσουν την πλάτη στις παρατάξεις αυτές, και στα όποια «θελήματα» κάνουν για να κερδίσουν εκλογική εύνοια (πάρτυ, σημειώσεις κλπ.). Ο αγώνας ενάντια στο ν.Διαμαντοπούλου δεν αποτελεί μια συντεχνιακή μάχη επιστροφής στο παλιό αλλά μια μάχη αξιοπρέπειας. Την ώρα που συνολικά ο εργαζόμενος λαός και νεολαία πλήττονται απο την πολιτική τους, την ώρα που όλη αυτή η επίθεση νομιμοποιείται, η αντίσταση αποτελεί καθήκον. Μονόδρομος λοιπόν στην περίοδο που ανοίγεται μπροστά μας είναι αυτός της ανατρόπής. Κόντρα στην υποταγή και το φόβο να ανατρέψουμε τα σχέδια του σφαγείου κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ, να δώσουμε το δικό μας απελευθερωτικό περιεχόμενο σε έννοιες όπως δημοκρατία, αγώνας, αξιοπρέπεια