Αποτέλεσμα Γεν. Συνέλευσης (Β' Γύρος):
ΑΝ.Α.ΚΙΝΗΣΗ Ε.Α.Α.Κ.: 122
ΕΠ.ΑΓΩΝΑ: 43
ΛΕΥΚΑ: 29
• Τρίτη 6/11 στις 10:00 προσυγκέντρωση των φοιτητικών συλλόγων στο Παράρτημα και πορεία με τους εργαζομένους.
• Τετάρτη 7/11 στις 18:00 πανπατραϊκό συλλαλητήριο στην πλατεία Γεωργίου.
• Κατάληψη σχολής Τρίτη Τετάρτη 6-7/11 ημέρες της 48ρης απεργίας.
• Κατάληψη Πρυτανείας κ του Κέντρου Δικτύων στην Βιβλιοθήκη Δευτέρα Τρίτη Τετάρτη 6-7-8/11 για το μπλοκάρισμα της ηλεκτρονικής ψήφισης των Συμβουλίων Διοίκησης.
• Μπλοκάρισμα με κάθε τρόπο της διαδικασίας συγκρότησης των Συμβουλίων Διοίκησης.
Τα τελευταία χρόνια βιώνουμε καθημερινά την βίαιη επίθεση του κεφαλαίου, το οποίο προσπαθεί να ξεπεράσει την κρίση του σε βάρος των εργαζομένων και της νεολαίας. Όπως οι προηγούμενες κυβερνήσεις, έτσι και η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ ακολουθεί την ίδια τακτική εκβιασμού ώστε τα μέτρα που συνοδεύουν κάθε δόση να πλασάρονται ως η απαραίτητη σανίδα σωτηρίας της χώρας για την παραμονή της στην Ευρωζώνη,ενώ ο λαός βυθίζεται ολοένα στην ανεργία και τη φτώχεια.
Παρ’όλα αυτά, οι αγώνες των πληττόμενων κομματιών της κοινωνίας έρχονται για να δείξουν πως αυτή η πολιτική που προσπαθούν να μας επιβάλλουν δεν έχει καμία νομιμοποίηση στις συνειδήσεις του κόσμου.Η μαζική και δυναμική εμφάνιση του κινήματος στις απεργίες του τελευταίου διαστήματος,όπως αυτή της 18/10(μια απεργία-«τουφεκιά» που έγινε με τους όρους των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ) δείχνει τη διάθεση του κόσμου για ρήξη και ανατροπή. Είναι σαφές για εμάς το ότι υπάρχει η αναγκαιότητα να αποκτήσει το κίνημα χαρακτηριστικά διαρκείας και ριζοσπαστικά αιτήματα πραγματικά επικίνδυνα για την κυρίαρχη πολιτική. Η 48ωρη απεργία της Τρίτης και Τετάρτης είναι μεγάλη ευκαιρία για το ίδιο το κίνημα να ξεπεράσει τα στοιχεία που δεν το έκαναν επικίνδυνο. Η έξοδος απο ΕΕ, ευρώ και η διαγραφή του χρέους αποτελούν το εχέγγυο για ενα κίνημα που θα τρίξει συθέμελα το σύστημα. Αντίστοιχα και στα Πανεπιστήμια, η προσπάθεια εφαρμογής του νόμου Αρβανιτόπουλου (επί της ουσίας ίδιος με το νόμο Διαμαντοπούλου) και συγκεκριμένα της πτυχής των Συμβουλίων Διοίκησης δεν επιτεύχθηκε, λόγω της συντονισμένης προσπάθειας του φοιτητικού κινήματος, που μέσα από τις Γενικές Συνελεύσεις και τις κινητοποιήσεις του κατάφερε να μπλοκάρει δύο φορές την εκλογή των Συμβουλίων μέσα στην προηγούμενη εβδομάδα. Το γεγονός αυτό οδήγησε τους καλοθελητές της Τροικα να προχωρήσουν σε προκύρηξη ηλεκτρονικών εκλογών για τα συμβούλια της Πάτρας την Τετάρτη 7/11. Είναι ξεκάθαρο ότι στην ανάγκη τους να εφαρμόσουν το μνημόνιο στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ δεν θα διστάσουν να το κάνουν με τον πιο αυταρχικό τρόπο. Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο από την δικιά μας πλευρά. Καμία σκέψη για την εκλογή των Συμβουλιών Διοίκησης.
Με αυτή λοιπόν την αγωνιστική διάθεση καλούμαστε να απαντήσουμε και στη νέα επίθεση του κεφαλαίου μέσα από τα νέα μέτρα του μνημονίου 3. Συγκεκριμένα τα μέτρα που προωθούνται είναι: η κατάργηση του 8ωρου και της 5ημερης εργασίας, η νέα μείωση μισθών και συντάξεων, η απελευθέρωση των απολύσεων, η αύξηση ορίων συνταξιοδότησης, το ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας(μέχρι και νησιά θα ενοικιαστούν), διάλυση-Ιδιωτικοποίηση Υγείας-Παιδείας, θέσπιση νέων φόρων χαρατσιών. Πρόκειται ξανά για μέτρα που αφορούν στην καρδιά της εκμετάλλευσης και που υποτάσσουν καθολικά και ολοκληρωτικά την εργασία στην καπιταλιστική κερδοφορία. Ταυτόχρονα, τα νέα μέτρα καθώς επίσης και η εξαίρεση των υπαλλήλων των κατασταλτικών μηχανισμών (ΜΑΤ,ΔΙΑΣ κτλ) από αυτά φανερώνουν τον βαθύ ταξικό χαρακτήρα της επίθεσης που έχει ως βασικό στόχο το τσάκισμα της εργατικής δύναμης με σκοπό την ανάκαμψη των κερδών των καπιταλιστών.
Φυσικά με φόντο την οικονομική κρίση και την προσπάθεια του κεφαλαίου για την υπέρβαση αυτής, ήταν αναμενόμενη και η αναβάθμιση της επίθεσης απέναντι στα Πανεπιστήμια. Άλλωστε είναι ένας χώρος οργανικά συνδεμένος με την υπόλοιπη κοινωνία και ειδικά με τη παραγωγή. Έτσι, κατ’ αντιστοιχία των Μνημονίων, η πολιτική του κεφαλαίου στην εκπαίδευση εξειδικεύεται μέσα από τα «Μνημόνια της Παιδείας», δηλαδή τους νόμους 4009 της Διαμαντοπούλου και 4076 του Αρβανιτόπουλου. Και οι δύο εκδοχές, έχουν φυσικά τον ίδιο στόχο: να εμβαθύνουν περεταίρω την επιχειρηματική λειτουργία του πανεπιστημίου
Ο νόμος 4076, όπως ακριβώς και ο προηγούμενος(4009), έρχεται να διαμορφώσει ένα πανεπιστήμιο για λίγους, ένα πανεπιστήμιο στο οποίο θα σπουδάζει κυρίαρχα αυτός που θα μπορεί να πληρώνει καθώς πουθενά δεν θεσμοθετείται ο δημόσιος και δωρεάν χαρακτήρας του. Ένα πανεπιστήμιο με ελλειμματικά προγράμματα σπουδών (2ετή, 3ετή), πλήρως εντατικοποιημένο (διαγραφές στα ν+2 χρόνια), που δεν θα εξασφαλίζει κανένα συλλογικό δικαίωμα στους αποφοίτους του, μιας και τα πτυχία αντικαθιστώνται από τον ατομικό φάκελο προσόντων, αλλά που ως στόχο θα έχει τη δημιουργία φτηνών και ευέλικτων μελλοντικών εργαζόμενων, υπερεξειδικευμένων, χωρίς καμία εποπτεία επί του τι παράγουν. Προφανώς για τη στελέχωση ενός τέτοιου πανεπιστημίου χρειάζονται και φοιτητές οι οποίοι θα έχουν στρατευθεί πλήρως με τον ατομικό δρόμο και θα αναλώνονται στο μεταξύ τους ανταγωνισμό. Φοιτητές οι οποίοι, δεδομένης και της προωθούμενης από την κυβέρνηση κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, θα έχουν «μάθει» στην ατομική διαπραγμάτευση των δικαιωμάτων τους με τον αυριανό τους εργοδότη. Γι’αυτό και ο νόμος καταργεί κάθε έννοια συλλογικότητας και συλλογικής διαδικασίας και ποινικοποιεί κάθε αγωνιστική δράση μέσα στο χώρο του πανεπιστημίου καταργώντας το άσυλο.
Μαζί με την υποχρηματοδότηση στο χώρο της παιδείας έρχεται και η μείωση της φοιτητικής μέριμνας. Μέχρι τώρα το κομμάτι της συντήρησης των εστιών (βλ. σίτιση- στέγαση) ήταν υπόθεση του υπουργείου «παιδείας». Πλέον, που η συντήρηση των εστιών περνάει στα χέρια των ιδρυμάτων (τα οποία με πετσοκομμένους προϋπολογισμούς της τάξης του 80%, αναλαμβάνουν και την συντήρησή τους) η σίτιση και η στέγαση των φοιτητών βρίσκεται στον αέρα. Άμεσα θα βρεθούμε μπροστά στο δίλημμα είτε του κλεισίματος των εστιών, είτε της μερικής ή ολικής ιδιωτικοποίησής τους. Ταυτόχρονα από το εαρινό εξάμηνο προετοιμάζεται το έδαφος για την περικοπή των δωρεάν συγγραμμάτων. Δηλαδή βλέπουμε άμεσα να εκτυλίσσεται το μεθοδευμένο σχέδιο για κατάργηση κάθε έννοιας φοιτητικής μέριμνας, που σε συνδυασμό με τα ποσά που πρέπει να διαθέσουν οι φοιτητές για μετακίνηση από και προς το πανεπιστήμιο, κάνουν τις σπουδές ασήκωτες για τη μέση λαϊκή οικογένεια. Φαίνεται ξεκάθαρα ότι πλέον θέλουν οι σπουδές να είναι υπόθεση μόνο όσων έχουν αυτή τη στιγμή τη δυνατότητα να διαθέσουν ολοένα και περισσότερα για να ανταπεξέλθουν στα νέα δεδομένα. Θέλουν ένα πανεπιστήμιο που θα απευθύνεται σε λίγους και θα είναι υπόθεση ακόμα λιγότερων.
Αντιμέτωπο με τη συγκεκριμένη κατάσταση, το φοιτητικό κίνημα είναι ώρα να ορθώσει ξανά το ανάστημά του σε όσους το θέλουν ηττημένο και υποταγμένο. Πιάνοντας το νήμα των καλύτερων παραδόσεών του να γίνει «σώμα απ’ το σώμα» του ανασυγκροτημένου ταξικά εργατικού κινήματος. Με τα δικά του όργανα πολιτικής και μαχητικές, πολύμορφες δράσεις να ανατρέψει τους νόμους που διαλύουν το πανεπιστήμιο και τσακίζουν τα δικαιώματα της νεολαίας και να ενωθεί, από τη σκοπιά του σημερινού και μελλοντικού εργαζόμενου, με τον αγώνα της υπόλοιπης κοινωνίας ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης, της ΕΕ και του κεφαλαίου. Ως κομμάτι του ευρύτερου λαϊκού κινήματος πρέπει να παλέψει μαχητικά για την ανατροπή των Μνημονίων και όλων των αντιλαϊκών νόμων που το συνοδεύουν, για τη διαγραφή του χρέους (δεν είναι του λαού – δεν το αναγνωρίζουμε – δεν το πληρώνουμε) και την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Ένωση που αποτελεί το βασικό στρατηγό του κοινωνικού πολέμου που μας έχουν κηρύξει.
Μέσα από διαδικασίες βάσης ( συνελεύσεις, συντονισμός) , απεργίες, καταλήψεις, διαδηλώσεις, φοιτητικοί σύλλογοι και σωματεία, φοιτητικό και εργατικό κίνημα, πρέπει να κλιμακώσουν την πάλη τους απέναντι στα νέα μέτρα αλλά και για την ανατροπή όλων των προηγούμενων. Σ αυτό εντάσσεται και το μπλοκάρισμα των συμβουλίων διοίκησης, μάχη που θα δώσουμε είτε η συγκρότησή τους γίνει «παραδοσιακά» με κάλπες, είτε ηλεκτρονικά.Επειδή όμως ο νόμος καλύπτει όλα τα πιθανά παραθυράκια και τελικά η συγκρότηση των συμβουλίων μπορεί να γίνει με απευθείας ανάθεση, είναι αναγκαίο στο μυαλό των φοιτητών και των υπόλοιπων εργαζόμενων στο Πανεπιστήμιο να απονομιμοποιηθούν οι οποιεσδήποτε αποφάσεις των συμβουλίων αυτών. Πιστεύουμε πως αυτοί που θα πρέπει να διοικούν το πανεπιστήμιο είναι όσοι φοιτούν και εργάζονται σ αυτό,μέσα από τις διαδικασίες βάσης τους, με κριτήριο τις ανάγκες τους και όχι τα κέρδη κάποιου τρίτου.
Αυτά τα μέτρα δεν πρέπει να περάσουν και η διαμαρτυρία δεν αρκεί. Για να μη ζήσουμε μια τέτοια ζωή, για να μην γίνουμε οι σύγχρονοι δούλοι του 21ου αιώνα, αξίζει να αγωνιστούμε!
Τα ψέματα τέλειωσαν. Τα βήματα σημειωτόν, οι σκόρπιες απεργιακές κινητοποιήσεις, μια εδώ και μια εκεί, που οργανώνουν μέχρι σήμερα οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ είναι εντελώς αναντίστοιχες της επίθεσης, ανίκανες να βάλουν φραγμό και να την ανατρέψουν. Είναι ανάγκη να σαλπίσουμε συνολικό και πολιτικό αγώνα με όλα τα μέσα, με μαχητικότητα, αποφασιστικότητα και διάρκεια, αγώνα ανατροπής!
Η εφιαλτική κατάσταση που δημιουργείται στο χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης μπορεί να ανατραπεί μόνο από ένα κοινό, μαχητικό αγώνα των φοιτητών, των εργαζόμενων στα πανεπιστήμια και της πλειοψηφίας των καθηγητών που πλήττονται από τη βάρβαρη πολιτική Κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ. Για να μην γίνουμε η γενιά των χαμένων δικαιωμάτων, της ανεργίας και της μετανάστευσης αλλά να αγωνιστούμε για το πανεπιστήμιο των αναγκών μας και όχι του ρουσφετιού ,του κεφαλαίου και των επιχειρήσεων. Για να έχουμε δικαίωμα στις σπουδές, στην εργασία και στις ελευθερίες.
Απαιτούμε:
• Ανατροπή του νόμου-εκτρώματος, των Συμβουλίων Διοίκησης, καμία σκέψη για εφαρμογή τους.
• Ανατροπή του ΜΑΥΡΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΔΗΜΑΡ-ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ, των Μνημονίων, του Μεσοπρόθεσμου και κάθε αντιλαϊκού νομοσχεδίου.
• Έξω η Τρόϊκα και το ΔΝΤ-Ρήξη-Ανυπακοή-Έξοδος από την ΕΕ. Διαγραφή του χρέους.
• Κατάργηση των Κολλεγίων και κάθε μορφής ιδιωτικής εκπαίδευσης. Ανατροπή του Εθνικού Πλαισίου Προσόντων. Απόσυρση των νόμων για Αξιολόγηση, ΙΔΒΕ, ΔΟΑΤΑΠ.
• Ούτε ένα ευρώ για τις σπουδές μας- Καμία σκέψη για δίδακτρα και κατάργηση συγγραμμάτων.
• Να καταργηθεί το επαίσχυντο Σύμφωνο πρώτης Απασχόλησης για τη νεολαία.
• Κάτω τα χέρια από το άσυλο, απαιτούμε την πλήρη κατοχύρωσή του, το άσυλο ανήκει σε όλο το λαό.
• Έξω οι εταιρίες από τις σχολές- Δωρεάν σίτιση για όλους τους φοιτητές.
• Άμεση απελευθέρωση όλων των συλληφθέντων από φοιτητικές και εργατικές κινητοποιήσεις. Κάτω ο τρομονόμος.
• Υπεράσπιση και διεύρυνση των δημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων του λαού κόντρα στην τρομοκρατία Κράτους – Κεφαλαίου – Κυβέρνησης και της φασιστικής νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής
Διεκδικούμε:
• Αποκλειστική κρατική χρηματοδότηση. Ενιαία Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση, Δημόσια Δωρεάν Παιδεία για όλους χωρίς ταξικούς φραγμούς.
• Αύξηση της χρηματοδότησης για την Παιδεία, την Υγεία, τις κοινωνικές παροχές, όχι για τις τράπεζες, τους επιχειρηματίες και τις στρατιωτικές επιδρομές.
• Ένα ενιαίο και αδιάσπαστο πτυχίο με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα σε αυτό.
• Δωρεάν σίτιση, στέγαση, συγγράμματα, πάσο και συγκοινωνίες για όλους. Να δοθούν κανονικά και άμεσα τα πάσο από τις γραμματείες κι όχι από τις εταιρείες. Αύξηση των δαπανών για όλες τις φοιτητικές παροχές.
• Μόνιμο εκπαιδευτικό προσωπικό-Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις.
• Καμία συγχώνευση-κλείσιμο ΑΕΙ-ΤΕΙ- σχολείων- νοσοκομείων.