Η ενασχόληση του ανθρώπου με την αριστερά, δεν είναι μια στείρα εναντίωση σε νόμους και πολιτικές, δεν είναι μόνο πορείες, σημαίες, και πώληση κουπονιών οικονομικής ενίσχυσης. Είναι και όλα αυτά, αλλά προϋποθέτει και μια άλλη ηθική. Μια ηθική που συγκροτεί ένα σύστημα αξιών ανταγωνιστικό με τον κόσμο του κεφαλαίου και σκιαγραφούν τον κόσμο που θέλουμε να δημιουργήσουμε. Έννοιες όπως συντροφικότητα, αλληλεγγύη, «το δίκαιο του εργάτη» είναι χαρακτηριστικές αυτού που περιγράφουμε, και δίνουν στην αριστερά το πλεονέκτημα της ηθικής υπεροχής, της επιτρέπουν να αποτελεί φάρο για τον αγωνιζόμενο κόσμο, να σηματοδοτεί την πάλη του λαού για αξιοπρέπεια. Δεν είναι τυχαίο που αρκετοί σπουδαίοι καλλιτέχνες, επιστήμονες, ποιητές αλλά και κάθε ανήσυχο πνεύμα ήταν αριστεροί και υπόδειγμα για το κίνημα.
Η παραπάνω εισαγωγή (δυστυχώς) παραπέμπει στην ΚΝΕ. Ποια ηθική, και ποια ειλικρίνεια; Καμιά! Φοβούμενοι την πολιτική αντιπαράθεση με άλλες δυνάμεις του κινήματος, μην μπορώντας το κάθε μέλος να χαράξει πολιτική γραμμή παρα μόνο να ακολουθήσει αυτήν που του επιβάλλει το αλάθητο κόμμα, και ελλείψει εν καιρώ κρίσης επαναστατικής πολιτικής γραμμής απ’το ΚΚΕ, καταφεύγουν στο πλέον εύκολο. Λασπολογίες, ψέματα και επίθεση χωρίς αιτία, σε αριστερές δυνάμεις όπως είναι η ΕΑΑΚ, αποφεύγοντας να συμπορευτεί μαζί τους για να μην δηλητηριαστεί από τις θέσεις τους. Θέσεις που δεν διεκδικούν το αλάθητο, αλλά μπορούν να συνυπάρξουν και να συντεθούν στο καμίνι του κινήματος, ώστε να ενισχύσουμε το εργατικό και φοιτητικό κίνημα βάζοντας το σε τροχιά ρήξης και ανατροπής κόντρα στην κυρίαρχη πολιτική.
Μετά την «βεβήλωση» του μνημείου της ηρωίδας φοιτήτριας Βασιλακοπούλου (φανταστική ιστορία που δημιούργησαν οι ίδιοι οι κνίτες, για να οξύνουν την αντιπαράθεση με την ΕΑΑΚ), μετά την παρουσίαση μας ως «πρόθυμους σε μια αντιμνημονιακή κυβέρνηση», έρχεται η κατακεραύνωση μας ως… μνημονιακούς με αφορμή την καταψήφιση ενός ψηφίσματος – τούβλο απο τα γραφείου του Περισσού. Γελάνε και οι πέτρες… Όταν θεωρείς ότι το μνημόνιο μπορεί να ανατραπεί μέσα από μια απλή πρόταση νόμου στην βουλή ενισχύεις την λογική της ανάθεσης και βάζεις σε δεύτερη μοίρα τον καθοριστικό ρόλο που πρέπει να έχει το εργατικό και ευρύτερα το λαϊκό κίνημα. Το ξαναλέμε μπας και το χωνέψουν: δεν θεωρούμε ότι πιέζοντας τα αστικά κόμματα εντος κοινοβουλίου μπορεί να αποφέρει τίποτα. Ίσα ίσα ο διαχωρισμός μόνο με βάση το μνημόνιο, όπως έδειξαν και οι πρόσφατες εκλογές, είναι ρηχός και παραπλανητικός. Το κατά πόσο θα εφαρμοστεί το μνημόνιο και αν σε τελική ανάλυση θα ανατραπεί είναι υπόθεση του ίδιου του λαού και των αγώνων του. Ως πότε θα οξύνουν την πάλη στις αριστερές δυνάμεις, και όχι στον πραγματό εχθρό: τους εκφραστές της αστικής πολιτικής;
Η πτώση της επιρροής του ΚΚΕ στις εκλογές, δεν οφείλεται μόνο στην επίθεση απο τα αστικά επιτελεία, και το μοίρασμα περίσσιας ελπίδας και εγκλωβισμό του κόσμου με αυταπάτες απο το ρεφορμιστικό ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στο ίδιο. Η γραμμή της απαξίωσης της αριστεράς, της αποφυγής της ανατρεπτικής ενότητας στη δράση, της αποφυγής παραγωγής πολιτικής γραμμής από κάτω, της ανάθεσης στο κόμμα και του κοινοβουλευτισμού. Ας το βάλουν στο μυαλό τους οι συνάδελφοι από την ΚΝΕ. Οι λασπολογίες τους μα κάνουν μόνο να γελάμε αλλα και να στεναχωρίομαστε. Με την κατάντια τους. Εμείς θα εμμένουμε στις προτάσεις για ανατρεπτική ενότητα στη δράση, θα εμμένουμε στην συντροφική μα πάνω απο όλα τίμια και αληθινή κριτική. Έχουμε υπομονή και επιμονή και ουδέποτε θα βάλουμε το ΚΚΕ απέναντι μας (εκτός και αν αλλάξει στρατόπεδο). Το θέλουμε δίπλα μας, τον κόσμο του, σε ανατρεπτική κοινή δράση σε συλλογικές διαδικασίες (όπως το ’07 με τα κοινά πλαίσια στο κίνημα) στο φοιτητικό και ευρύτερα λαϊκό κίνημα που θα συμβάλλει στην συγκρότηση ενός αναγκαίου μετώπου ρήξης και ανατροπής. Που θα διεκδικεί δημόσια και δωρεάν παιδεία, θα σταθεί απέναντι στις αυταπάτες κομματιών του ΣΥΡΙΖΑ, θα αγκαλίασει την εργατική τάξη και νεολαία, θα θέσει τριγμούς στην αντιλαική πολιτική με ριζοσπαστικά αιτήματα (διαγραφή του χρέους, εξοδος απο εε,ευρω) και θα σταθεί απέναντι στην επέλαση του καπιταλισμού.
Δεν νομίζω ότι είμαστε στενοί συγγενέις, αλλά αν τρέμετε απο αγανάκτηση για την κάθε αδικία που γίνεται στον κόσμο τότε είμαστε σύντροφοι. Che Guevara