Με αφορμή την κατάληψη του κεντρικού δελτίου ειδήσεων της ΝΕΤ από μέλη του Συντονιστικού Γενικών Συνελέσευων και Καταλήψεων Αθήνας, οι οποίοι προσπάθησαν να σπάσουν το τείχος της σιωπής που είχαν δημιουργήσει τα παπαγαλάκια της κυβέρνησης κόντρα στους αγωνιζόμενους φοιτητές τίθεται το ερώτημα: Ποιό είναι το φοιτητικό κίνημα; Είναι αυτοί που τους παρουσιάζει ο Πρωτοσάλτε ως η άνοιξη των ελληνικών πανεπιστημίων μέσω facebook και twitter; Οι «αγανακτισμένοι» ΔΑΠίτες, ή οι «ανεξάρτητοι» ΟΝΝΕΔίτες (π.χ. Κέλλας) οι οποίοι παρουσιάζονται ως ακομμάτιστοι και αντιπαρατίθενται στο νόμο, αλλά μιλούν για ανοιχτό πανεπιστήμιο; Ή είναι το μαζικό κύμα καταλήψεων (με τις οξύνσεις και τις υφέσεις του), τα μαζικά μπλοκ αγώνα στις γενικές συνελεύσεις, οι δεκάδες χιλιάδες φοιτητές στα πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια που εναντιώνονται στην εκπαιδευτική πολιτική των επιταγών της ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου;
Τα έχουμε ξαναδεί όλα αυτά. Έχουμε ξαναδεί τα μπλοκ αντικατάληψης του 06-07 που προσπαθούσαν να σταθούν εμπόδιο στο μαζικό ρεύμα που μπλόκαρε ολόκληρη συνταγματική αναθεώρηση και με την μετέπειτα δράση του, απέτρεψε την εφαρμογή του νόμου Γιαννάκου. Τους έχουμε ξαναδεί και τους βλέπουμε και σήμερα να μιλούν πάλι για απουσία κινήματος, να ξέρουν όμως ότι ο αγώνας ξεκίνησε, θα είναι μαζικός, ανυποχώρητος και θα φτάσει μέχρι την ανατροπή της πολιτικής αυτής. Καλούμε όλους τους φοιτητές να απεμπλακούν από τα ψευτοδίπολα ανοιχτών-κλειστών σχολών, όπως επίσης και να ξεπεράσουν τις ηττοπαθείς αυτές γραμμές. Δυστυχώς, ακόμα και παρατάξεις της επίσημης αριστεράς (Μ.Α.Σ.) μη έχοντας πίστη στη δυναμική του φοιτητικού κινήματος και τη νίκη αυτού, ενίσχυσαν τις παραπάνω λογικές και λειτούργησαν σε ένα βαθμό ως εκτονωτές.
Απέναντι σ’αυτήν την πολιτική που γκρεμιίζει και ισοπεδώνει κατακτήσεις στο χώρο της εργασίας (χαράτσια, ανασφάλεια, ανεργία) και της εκπαίδευσης με το νέο νόμο πλαίσιο, είναι μονόδρομος η ανατροπή της. Τα πλαίσια ανοιχτής σχολής το μόνο που έχουν να πουν πάνω σ’αυτό είναι η επιστροφή στην ομαλότητα και την καθημερινότητα των μαθημάτων. Κάτι το οποίο ούτε κατα διάνοια προκαλεί ρωγμές στην πολιτική αυτή αντιθέτως την ισχυροποιεί, καθώς αποτελεί επί της ουσίας λευκή επιταγή στα χέρια της κυβέρνησης για την εφαρμογή της Συνεπώς αυτή την στιγμή οι φοιτητές μαζί με το μαχόμενο εργατικό κίνημα, πρέπει μέσα απο ριζοσπαστικές διαδικασίες και δράσεις να βγουν στην αντεπίθεση και να διεκδικήσουν το δικαίωμα σε μια αξιοπρεπή ζωή. Η κατάληψη είναι η μορφή πάλης που ιστορικά αποτέλεσε τη βάση για να ξεσπάσουν συλλογικοί αγώνες και δεν είναι φετίχ κάποιων πεφωτισμένων πρωτοποριών.Μόνο μέσα απο αυτή σταματά η ερευνητική και εκπαιδευτική λειτουργία του πανεπιστημίου, μπλοκάροντας έτσι και την λειτουργία του πανεπιστημίου ως επιχείρηση αλλά και την παραγωγή πειθήνιων και υποταγμένων εργαζομένων. Παράλληλα οι καταλήψεις αποτελούν ζωτικό κύτταρο του κινήματος, αλλάζουν την καθημερινότητα των φοιτητών ενισχύοντας την ανάπτυξη νέων ριζοσπαστικών μορφών δράσης. Από την κατάληψη του πολυτεχνείου το ’73, την ανατροπή του ν.815 το ’79 μέχρι και το 06-07 οι φοιτητές μέσα από συλλογικές διαδικασίες και καταλήψεις βγήκαν στους δρόμους διεκδικώντας και πετυχαίνοντας νίκες αφήνοντας παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές. Έτσι και σήμερα πρέπει το φοιτητικό κίνημα μαζί με το τσουνάμι των μαθητικών καταλήψεων να ενωθεί με το μαχόμενο εργατικό κίνημα για την ανατροπή αυτής της πολιτικής και των εκφραστών της.
ΟΤΑΝ ΤΑ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΒΟΥΛΗ ΚΑΙ ΜΜΕ ΠΑΡΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ ΛΑΕ!