ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΕΑΑΚ ΠΑΤΡΑΣ

Καλούμαστε να συζητήσουμε σε μια περίοδο «εξόδου από τα μνημόνια» κάτι που όμως δεν έχει επιφέρει κάποια αλλαγή στην πράξη και αποτελεί ένα ακόμα επικοινωνιακό τρικ της κυβέρνησης, ενόψει και των εκλογών του 2019. Παρά τις όποιες εξαγγελίες για το τέλος της λιτότητας,  οι πλειστηριασμοί, οι ιδιωτικοποιήσεις, ο ΕΝΦΙΑ, οι απώλειες σε μισθούς, συντάξεις και παροχές είναι ακόμα εδώ και σε αυτό συμφωνεί όλο το πολιτικό προσωπικό του συστήματος (ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ, Χρυσή Αυγή).

 Παράλληλα, βλέπουμε τον ρόλο της Ελληνικής κυβέρνησης στην ασταθή περιοχή των Βαλκανίων και της ΝΑ Μεσογείου να αποκτά αναβαθμισμένα χαρακτηριστικά. Από τη μία οι 4 νέες βάσεις για την εξυπηρέτηση ΗΠΑ και ΝΑΤΟ και οι 3 ελληνικές φρεγάτες που επιχειρούν υπέρ του ΝΑΤΟ εκτός των συνόρων, ενώ από την άλλη το ξαναμοίρασα των Βαλκανίων με την συμφωνία των Πρεσπών και η αντιπαράθεση με την Τουρκία, όχι για τα σύνορα και τις βραχονησίδες, αλλά για τη «μερίδα του λέοντος» στα πετρέλαια των ΑΟΖ, δείχνουν την προσπάθεια του Ελληνικού κράτους να παίξει το ρόλο του εγγυητή των Ευρω-νατοικών συμφερόντων στην περιοχή, με σκοπό να προσπαθήσει να αποκτήσει μεγαλύτερο «κομμάτι απ’ την πίτα». Φαίνεται λοιπόν, πως μόνο η διεκδικητικότητα και οι αγώνες της νεολαίας και της εργατικής τάξης συνολικότερα, μπορούν να ανατρέψουν αυτήν την επίθεση.
Όσο αφορά την κατάσταση στην παιδεία, η νέα χρονιά ξεκίνησε πιάνοντας το νήμα απο εκεί που το είχε αφήσει το αστικό μπλοκ πριν το καλοκαίρι.. Ο νόμος Γαβρόγλου προχωρά γοργά , προσπαθώντας να περάσει σε μια φάση ολοκλήρωσης με μιά σειρά ζητήματα να οξύνονται (συγχωνεύσεις,υποχρηματοδότηση, δίδακτρα στα μεταπτυχιακά, άσυλο), στοιχεία που φανερώνουν το βάθεμα της επίθεσης στην εκπαίδευση.

Ήδη απο τον πρώτο γύρο συνελεύσεων στις σχολές εμφανίστηκαν δυνατότητες, με αρκετό κόσμο (νέο ηλικιακά) να συμμετέχει σε αυτές και να δείχνει αγωνιστικές διαθέσεις.Οι πρώτες καταλήψεις πανελλαδικά : Bόλος, Γεωπονική, Φυσικό Αθήνας αλλα και η 3βδόμαδη καταληψη στην αρχιτεκτονική Πάτρας, φανερώνουν πως το φοιτητικό κίνημα αρχίζει να ξεπερνά το μούδιασμα μιας προηγούμενης περιόδου, γεγονός που αποτελεί διακύβευμα και αναβαθμίζει τον ρόλο που πρέπει να παίξει η πρωτοπορία εντός του φοιτητικού κινήματος.

 Το πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο στις 29/10 στην  φανέρωσε και αυτό με την σειρά του μια πρωτόλεια δυναμική για την υπόθεση συγκρότησης ενός πανεκπαιδευτικού κινήματος στην Πάτρα που θα μπορέσει να τα βάλει ισάξια με την επίθεση στην εκπαιδευση, την κυβέρνηση και τα υπουργεία.

Το ζήτημα λοιπόν τώρα είναι αν θα καταφέρει η ΕΑΑΚ να συνδέσει αυτά τα διάφορα επιμέρους ξεσπάσματα και να συνολικοποιήσει τον αγώνα. 
Ο ενιαίος πυρήνας της  επίθεσης στην παιδεία, παρά τις διαφορετικές ταχύτητες που υπάρχουν καθιστάν στο σήμερα πιο αναγκαίο από ποτέ τον συντονισμό της ΕΑΑΚ και την χάραξη ενός ενιαίου, μαχητικού πολιτικού και κινηματικού σχεδιασμού, για την αντεπίθεση της νεολαίας.
Για όλα τα παραπάνω, κρίνουμε αναγκαία τη διεξαγωγή Συντονιστικού της ΕΑΑΚ στην Πάτρα, που θα καταλήγει μετά από τις τοποθετήσεις των σχημάτων σε ένα κείμενο-απόφαση του συντονιστικού. Στόχος είναι να αποτυπώνει την κουβέντα του αμφιθεάτρου, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα συμμετοχής ουσιαστικά κάθε σχήματος στη συγγραφή του. Θέλουμε να είναι μια πολιτική απόφαση, ικανή να ενοποιήσει και να εξοπλίσει ολόκληρη την ΕΑΑΚ για το επόμενο χρονικό διάστημα δίνοντάς της ξανά το στίγμα της πρωτοπορίας, του κύριου εκφραστή των αναγκών, των δικαιωμάτων και των αγώνων της πληττόμενης πλειοψηφίας εντός των σχολών. 

ΚΑΛΟΥΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΣΧΗΜΑΤΑ ΝΑ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΟΥΝ  ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΟΥΜΕ  ΣΕ  ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΗΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 9/11 !

ΑΝ.Α.ΚΙΝΗΣΗ – Ε.Α.Α.Κ

ΔΕΝ ΞΟΦΛΗΣΑΜΕ ΑΚΟΜΑ! ΟΙ ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΟΝ              ΔΡΟΜΟ!  ΣΤΗΝ ΚΑΛΠΗ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΣΤΟΥΣ ,ΑΓΩΝΕΣ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ ΜΙΑ ΖΩΗ !

 Από το Νοέμβρη  μέχρι και  σήμερα έπειτα από δεκάδες κινητοποιήσεις στο τμήμα, στον πρόεδρο, στην πρυτανεία, γύρω στις 5 μαζικότατες συνελεύσεις των φοιτητών, 2 εβδομάδες κατάληψης ( και συνεχίζοντας σε 3η εβδομάδα κατάληψης) η απόφαση του τμήματος γύρω από τη διπλή εξεταστική για τους επί πτυχίω  είναι ίδια και απαράλλακτη – μια σκέτη κοροϊδία  για το «καλό μας»  - διπλή εξεταστική για όσους  χρωστούν έως 5 μαθήματα συνολικά, που δεν  μπορεί να καλύψει τις ανάγκες μας ! Τις ανάγκες ενός νεολαίου που σπουδάζει μακριά από το σπίτι του σε μία περίοδο όπου το τηλέφωνο από την οικογένεια χτυπά καθημερινά και η καθιερωμένη κουβέντα περιλαμβάνει πάντα την ερώτηση « πότε τελειώνεις παιδί μου? Άντε γιατί τα λεφτά λιγοστεύουν»

 Σε μια περίοδο που η κρίση που περιγράφουμε,συζητάμε και ακούμε , ολοένα φαίνεται  πως διογκώνεται και  βαθαίνει. Και τι σημαίνει αυτό? Μειώνεται το οικογενειακό εισόδημα, πετσοκόβονται οι μισθοί, οι σπουδές αρχίζουν και μετατρέπονται σιγά σιγά  σε πολυτέλεια  για λίγους και εκλεκτούς και πάει ως έχει. Σε αυτό το φόντο λοιπόν , μάλλον το «καλό» του φοιτητή δεν μπορεί να είναι άλλο από το να μπορεί να σπουδάζει ανθρώπινα και με αξιοπρέπεια. Να μπορεί να ξέρει πως όταν τελειώσει αυτό που θα αντιμετωπίσει δεν θα είναι η ανεργία, η επισφάλεια ή η μετανάστευση αλλά μια μόνιμη δουλειά με αξιοπρεπή μισθό και δικαιώματα.

Το συγκριμένο ζήτημα  βέβαια της διπλής εξεταστικής  δεν μπορεί να θεωρηθεί ως κάτι μεμονωμένο που έρχεται από την παραξενιά των καθηγητών και ενός αυταρχικού προέδρου αλλά μάλλον συνδέεται με τη συνολική μετάλλαξη σε όλα τα επίπεδα του Πανεπιστημίου

Ήδη από το καλοκαίρι του 2017 , ψηφίστηκε ο Νόμος Γαβρόγλου ο οποίος αποτέλεσε αιχμή του δόρατος στην επίθεση στην εκπαίδευση συνολικά . Αποτέλεσε τομή στην επιχειρηματικοποίηση του Πανεπιστημίου, έβαλε στο τραπέζι την κουβέντα για την θεσμοθέτηση διδάκτρων στα μεταπτυχιακά, την απόσπαση της διδακτικής επάρκειας για τις καθηγητικές σχολές και μια σειρά ακόμα καταστροφικές τομές για το Πανεπιστήμιο. Η ολοένα λοιπόν εντεινόμενη επίθεση στον χώρο της παιδείας από πλευράς κυβέρνησης, Ε.Ε και κεφαλαίου είναι αιτία που θα γεννά τέτοια φαινόμενα και καταστάσεις στο Πανεπιστήμιο σήμερα. Ένα πανεπιστήμιο πλήρως αντιδραστικοποιημένο, όπου κουμάντο θα κάνουν οι επιχειρήσεις οι οποίες θα εισχωρούν όχι μόνο στις διοικήσεις αλλά και  μέσα στα εργαστήρια των τμημάτων για να κερδοφορούν μέσα από την παραγόμενη έρευνα. Πανεπιστήμιο που σε τελική ανάγνωση η πρόσβαση και περάτωση του  θα είναι προνόμιο λίγους και εκλεκτούς που μπορούν να ανταπεξέλθουν οικονομικά.

 Τη στιγμή  αυτή λοιπόν ο φοιτητικός σύλλογος των Πολιτικών Μηχανικών, αψηφώντας τις απειλές του προέδρου για χάσιμο της εξεταστικής και του εξαμήνου, συνέχισε τον αγώνα του  πραγματοποιώντας μία από τις μαζικότερες συνελεύσεις των τελευταίων χρόνων και στέλνοντας ένα μήνυμα πως ο αγώνας συνεχίζεται και θα πάει μέχρι τέλους ,πως δεν θα του διαλύσουν  το αυτονόητο δικαίωμα να σπουδάζει ανθρώπινα.

Η φετινή χρονιά λοιπόν πέραν από τη συνέχιση της λυσσαλέας επίθεσης σε όλα τα επίπεδα σε λαό και νεολαία φανέρωσε και συγκεκριμένες δυνατότητες για το ξέσπασμα και την ανάπτυξη των αγώνων του φοιτητικού και ευρύτερα λαϊκού κινήματος. Από τις κινητοποιήσεις για την κατάργηση του δικαιώματος στην απεργία μέχρι το κατειλημμένο υπουργείου  από μαθητές ,  φοιτητές και εκπαιδευτικούς που βροντοφώναζαν για μόνιμη και σταθερή δουλειά και διορισμούς.

Μέσα σε αυτό το φόντο αυτή τη χρονιά, ίσως πιο έντονα από κάθε άλλη, τίθεται το ερώτημα του αν έχει νόημα να γίνουν φοιτητικές εκλογές ή να έρθει κάποιος να ψηφίσει σε αυτές- και στην τελική τι θα αλλάξει την επόμενη μέρα των φοιτητικών εκλογών, στο Φοιτητικό Σύλλογο. Αυτό το ερώτημα κρύβει μέσα του ένα πιο συνολικό, βαθύ ερώτημα, το αν έχει νόημα κάποιος να παλέψει συλλογικά, δίνοντας συλλογικά και τη μάχη των φοιτητικών εκλογών, ή στη τελική: Αν εν τέλει μπορεί όντως να αλλάξει κάτι μέσα από το δρόμο του διαρκούς αγώνα ή αν είμαστε καταδικασμένοι να ζήσουμε την υπόλοιπη ζωή μας υπό το βάρος της λιτότητας και της εξαθλίωσης που μας επιβάλλουν κυβέρνηση – ΕΕ. 

Η απάντηση που πρέπει να δώσουμε περνά μέσα από τους συλλόγους και τις συλλογικές μας διαδικασίες!  Κομμάτι αυτών είναι και οι φοιτητικές εκλογές, όχι ως διαδικασία μέσα από την οποία θα εκλέγουμε «ικανούς» και «πεφωτισμένους» αντιπροσώπους να διαχειρίζονται τα προβλήματά μας, αλλά ως μια πολιτική μάχη μέσα από την οποία θα αποτυπώνεται ένα ρεύμα αμφισβήτησης της υπάρχουσας κατάστασης και σύγκρουσης  με τις πολιτικές  Κεφαλαίου-Ε.Ε-Κυβερνήσεων. Μια πολιτική μάχη που θα τη διαπερνά η επιλογή του συλλογικού αγώνα ως τρόπου για να αντιπαλέψουμε τα πράγματα, χωρίς να ενσωματώνουμε λογικές ήττας, πηγαίνοντας τους αγώνες μέχρι τέλους και επιβάλλοντας τις ανάγκες μας. Να στείλουμε με το πιο εκκωφαντικό τρόπο το μήνυμα «ΩΣ ΕΔΩ!» Η νεολαία, όχι απλά δε συναινεί, αλλά και παλεύει και καταδικάζει την διάλυση της εργασιακής της προοπτικής, του παρόντος και του μέλλοντος της.

Στην περίοδο λοιπόν που κάθε αγώνας  ακόμη και ο πιο μικρός οικονομικού τύπου , έρχεται αντιμέτωπος με τις βαθύτερες αιτίες αυτής της κατάστασης και απαιτεί σύγκρουση με ανώτερα πολιτικά χαρακτηριστικά – την περίοδο της κρίσης και του «δεν υπάρχει εναλλακτική» η απάντηση από την δική μας πλευράς θα είναι πως υπάρχει. Εναλλακτική η οποία θα είναι συνολική και ολοκληρωμένη, θα έχει στον πυρήνα της τις ανάγκες της εργατικής τάξης και της νεολαίας ως αντίπαλο δέος στον καπιταλισμό που σαπίζει και επιτίθεται με τους χειρότερους όρους σήμερα. Για να μπορέσει στην τελική ο λαός και η νεολαία να ζήσει ελεύθερα και με αξιοπρέπεια.

ΣΤΙΣ 16 ΜΑΗ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΑΝ.Α.ΚΙΝΗΣΗ –Ε.Α.Α.Κ ! ΣΤΙΣ 16 ΜΑΗ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΟΠΩΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ !

ΚΑΛΕΣΜΑ ΕΑΑΚ ΠΑΤΡΑΣ

Από το κλείσιμο της 3ης αξιολόγησης και τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς στο Μακεδονικό και την Νοβάρτις, το πολιτικό σκηνικό ξεγυμνώνεται και πετά από πάνω του τον μανδύα της ομαλότητας και της σταθερότητας. Η πολιτική πόλωση οξύνεται και το έδαφος για ευρύτερες ανακατατάξεις διαμορφώνεται πλέον. Ο ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύεται στο αγαπημένο παιδί του ελληνικού κεφαλαίου (ειδικά των πιο ηγεμονικών και επιθετικών τμημάτων του) και η «πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση» στην πιο πετυχημένη μνημονιακή κυβέρνηση. Από την άλλη πλευρά, οι νέες κινηματικές διεργασίες πασχίζουν να γεννηθούν και η αμηχανία συνυπάρχει μαζί με την ελπίδα μιας νέας ποιοτικά ανώτερης λαϊκής εξόρμησης και απάντησης στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις και στην βαρβαρότητα. Το επόμενο διάστημα λοιπόν, το διακύβευμα μιας ιστορικής υποχώρησης του κινήματος ή συνολικής αντεπίθεσης του εργατικού στρατοπέδου θα επανεμφανίζεται διαρκώς και θα κριθεί τελικά στο βαθμό που οι ευρύτερες κοινωνικές και πολιτικές πρωτοπορίες και οι αντιστάσεις του λαϊκού στρατοπέδου ανασυγκροτούνται  και μάλιστα  με στρατηγικούς όρους.

Σε αυτό το φόντο είναι που ήρθε και ο νέος νόμος Γαβρόγλου που κινείται στην ίδια αντιδραστική κατεύθυνση με τον νόμο-έκτρωμα του Αυγούστου.  Με κεντρική διάταξη την συγκρότηση του ΠΑΔΑ αλλά και μια σειρά άλλες που την συνοδεύουν όπως τα διετή προγράμματα σπουδών ή οι αλλαγές στους ΕΛΚΕ και την έρευνα, ο νέος νόμος ήρθε να τσακίσει ότι άφησε πίσω του ο προηγούμενος στα πλαίσια της απαξίωσης της δημόσιας-δωρεάν παιδείας και της προώθησης της επιχειρηματικής μετάλλαξης του πανεπιστημίου. Η καμμένη Γη που διαμορφώνουν τα παραπάνω αποτυπώνεται με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο στην ασφυκτική κατάσταση στις εστίες και στα ξενοδοχεία και ευρύτερα στα οξυμένα προβλήματα της φοιτητικής μέριμνας. Παράλληλα το μέτωπο της εργασιακής προοπτικής παραμένει ανοιχτό τόσο στο κομμάτι των επαγγελματικών δικαιωμάτων (χαρακτηριστική η περίπτωση της απόσπασης της διδακτικής επάρκειας) όσο και ευρύτερα με την συνεχή προώθηση της εργασιακής ζούγκλας και του μονοδρόμου της μετανάστευσης.

Σε αυτό το έδαφος κινούνται και οι δήθεν δημοκρατικές ευαισθησίες της κυβέρνησης. Έτσι μαζί με τα ΜΑΤ και το ξύλο στα ειρηνοδικεία ήρθαν και οι διατάξεις για το άσυλο και την επαναφορά των φοιτητών στα όργανα διοίκησης. Όπως χαρακτηριστικά σημειώναμε στην απόφαση του συντονιστικού πόλης της ΕΑΑΚ Πάτρας στις 3/11: «...Πρόκειται για κίνηση που έχει ως στόχο τον αποπροσανατολισμό και την ενσωμάτωση του φοιτητικού κινήματος, την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση εξαπολύει την πιο σφοδρή επίθεση...».

Για τους παραπάνω λόγους καλούμε όλα τα σχήματα να συνεδριάσουν άμεσα και να προχωρήσουμε σε συντονιστικό πόλης το το διήμερο 10,11/3. Το συντονιστικό πρέπει να εξοπλίσει όλα τα σχήματα με τα αναγκαία πολιτικά καύσιμα για τις επόμενες μάχες αλλά κυρίως να αποφασίσει έναν μάχιμο πολιτικό και κινηματικό σχεδιασμό στο φοιτητικό κίνημα. Συνεχίζοντας τις προσπάθειες που κάναμε το προηγούμενο εξάμηνο να αξιοποιήσουμε τα κρίσιμα πολιτικά συμπεράσματα που βγάλαμε και κυρίως να αναμετρηθούμε με τις συγκεκριμένες δυνατότητες που υπάρχουν για μια συνολική αντεπίθεση των φοιτητικών αγώνων.

ΌΧΙ ΣΤΗΝ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΑΓΗ

Με την έναρξη της φετινής ακαδημαϊκής χρονιάς τέθηκε σε εφαρμογή ο νόμος Γαβρόγλου για τα ελληνικά πανεπιστήμια. Πέρα από μια σειρά αντιεκπαιδευτικές αντιδραστικές τομές στα πλαίσια της συνολικής πολιτικής σφαγιασμού των εργατικών, κοινωνικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων από το μαύρο μέτωπο κεφαλαίου-ΕΕ -ΔΝΤ, ο νόμος προωθούσε και συγκεκριμένες δήθεν προοδευτικές διατάξεις όπως η επαναφορά του ασύλου και της συμμετοχής των φοιτητών στα όργανα διοίκησης του πανεπιστημίου με ποσοστό 15%.  Με τα παραπάνω η κυβέρνηση επιδιώκει προφανώς την διαμόρφωση ενός δημοκρατικού προσωπείου αλλά κυρίως στοχεύει στην ενσωμάτωση των φοιτητικών αγώνων και του κινήματος στα πλαίσια της πολιτικής της και τελικά την μετατροπή των φοιτητών σε συνενόχους. Η ανατροπή επομένως του νόμου Γαβρόγλου στο σύνολο του, χωρίς «αστερίσκους» είναι αδιαπραγμάτευτο καθήκον για το φοιτητικό κίνημα και τις μαχόμενες δυνάμεις του. Η ΕΑΑΚ πρέπει να πρωτοστατήσει σε αυτή την μάχη προτάσσοντας τον αταλάντευτο αναγκαίο αντικυβερνητικό αγώνα ειδικά ενόψει της εφαρμογής του νέου νομοθετικού πακέτου του Γαβρόγλου που φέρνει το ΠΑΔΑ, τις συγχωνεύσεις σε διάφορες σχολές ανά την Ελλάδα και μια σειρά άλλες αντιδραστικές διατάξεις. Είναι επομένως ξεκάθαρο ότι πρέπει να εναντιωθούμε στον ορισμό εκπροσώπων στα όργανα διοίκησης του πανεπιστημίου, σαμποτάροντας τις διαδικασίες ορισμού τους και καταγγέλοντας όποιον παίρνει μέρος σε αυτά.

Καλούμε το σύνολο της ΕΑΑΚ στο μπλοκάρισμα και στην πολιτική καταγγελία αυτών των διαδικασιών.

ΌΛΟΙ ΣΤΟ ΚΤΉΡΙΟ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΏΝ ΜΗΧΑΝΙΚΏΝ ΣΉΜΕΡΑ ΤΡΙΤΗ 27/2 ΣΤΙΣ 12:00

Το πτυχίο άργησε μια μέρα …

Μέσα σε όλα τα καινούργια που είδαμε τον τελευταίο χρόνο, προστίθεται η εξουσιοδότηση των τμημάτων να αποφασίζουν για τη διεξαγωγή διπλής εξεταστικής για τους «επί πτυχίω» φοιτητές. Όπως όλοι γνωρίζουμε, ομόφωνα η συνέλευση των καθηγητών αποφάσισε να την καταργήσει από τον ερχόμενο Ιούνιο. Στις κινητοποιήσεις που έγιναν – και μέσα στην εξεταστική – θα περίμενε κανείς να ακούσει ότι ανεβαίνει πολύ το κόστος για τον προϋπολογισμό του τμήματος ( ναι έχει ακουστεί κατά καιρούς και αυτό), μαζεύονται πολλά γραπτά και όποια άλλη αστεία δικαιολογία μπορεί να σκεφτεί κανείς για να δικαιολογήσει μια τέτοια απόφαση που στη τελική το μόνο που κάνει είναι να μας δυσκολεύει τη ζωή. Ωστόσο, τα επιχειρήματα που ακούσαμε ξεπέρασαν το πήχη κατά πολύ!! Η διπλή εξεταστική καταργείται … για το καλό μας. Ο πρόεδρος και οι καθηγητές, που «για το καλό μας» αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς, αποφάσισαν ότι δεν μας βοηθάει να μπορούμε, από τη στιγμή που έχουμε ξεπεράσει το πέμπτο έτος, να δίνουμε και μαθήματα μη αντίστοιχου εξαμήνου, διότι στην ηλεκτρονική γραμματεία φαίνεται να τα δηλώνουν πολλοί, ενώ στις εξεταστικές κατεβαίνουν πιο λίγοι. Μάλλον ξεχνούν ότι το πρόγραμμα της εξεταστικής βγαίνει πολύ μετά τη δήλωση μαθημάτων και σε συνδυασμό με τον απαράδεκτο καταμερισμό τους, με βάση το εξάμηνο και όχι τη δυσκολία, αλλά και τις τρεις εβδομάδες που μας δίνονται, με αποτέλεσμα πολλά απαιτητικά μαθήματα να «πέφτουν» ακόμα και την ίδια μέρα, είναι αναγκαίο να έχουμε τη δυνατότητα να δώσουμε όσα και όποια μαθήματα επιθυμούμε. Αλλά όχι, αυτή η κατάσταση είναι «αντιακαδημαϊκή» και «μπάτε σκύλοι αλέστε».

Ξεχνούν κάτι ακόμα… το κυριότερο

Ξεχνούν την πραγματικότητα και τις δύσκολες περιόδους που διανύουμε. Όταν στις μέρες μας κλείνουν οι αξιολογήσεις η μία μετά την άλλη, τα μνημόνια διαδέχονται το ένα το άλλο και το χτύπημα των φτωχών λαϊκών οικογενειών από τις κυβερνήσεις – και ιδίως από τη σημερινή- και τους «αφέντες» τους κεφάλαιο –ΕΕ – ΔΝΤ γίνεται όλο και πιο «επίπονο», δεν υπάρχει περιθώριο να μπαίνουν κι άλλα εμπόδια στην ολοκλήρωση των σπουδών μας. Αυτό το μαρτυρούν οι τεράστιοι αριθμοί παιδιών που δεν καταφέρνουν να πάνε μακριά από τα σπίτια τους για να σπουδάσουν, που παρατούν τις σχολές τους στη μέση, ενώ και οι συνάδελφοί μας που εργάζονται δεν είναι και λίγοι. Πρώτα απ’ όλα λοιπόν για όλους αυτούς και στη συνέχεια γι αυτούς που αγωνίζονται για να γυρίσουν στα σπίτια τους το συντομότερο, αλλά και να σταματήσουν να πηγααινοέρχονται στην  Πάτρα, δεν είναι ανεκτό κανένα μέτρο που παίρνεται ενάντια σ’ αυτό το σκοπό, που εντείνει τους ταξικούς φραγμούς, που μας κλείνει την πόρτα του Πανεπιστημίου και της γνώσης, που διαμορφώνει σπουδές και ζωή που δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες μας και που συγκροτεί το πανεπιστήμιο των λίγων, των εκλεκτών, που έχουν τις «πλάτες» να τα βγάλουν πέρα.

Η δική μας απάντηση

Ιεραρχούμε ψηλά την πάλη και βάζουμε μπροστά το αίτημα για ένα πανεπιστήμιο των αναγκών μας. Πανεπιστήμιο το οποίο θα δομείται βάση των αναγκών της πληττόμενης πλειοψηφίας που σπουδάζει και εργάζεται μέσα σε αυτό. Ένα Πανεπιστήμιο στο οποίο η μόρφωση και η γνώση θα είναι εργαλείο στα χέρια των πολλών έτσι ώστε να μπορούν να «διαβάζουν» την επιστημονική και κοινωνική πραγματικότητα αλλά και να είναι εξοπλισμένοι στο πως θα μπορούν να τα αξιοποιούν για να οικοδομήσουν μια κοινωνία βασιζόμενη στια πραγματικές ανάγκες λαού και νεολαίας μακρυά απο κάθε είδους εκμετάλλευση.

Βασικό όχημα για εμάς σε αυτή τη διαδικασία είναι ένα ανασυγκροτημένο φοιτητικό κίνημα πολιτικά ενεργούς φοιτητικούς συλλόγους , το οποίο θα ανταποκρίνεται άμεσα στις ανάγκες που γεννούνται την σημερινή εποχή. Φοιτητικό κίνημα που θα έρχεται να παλεύει για ενα δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο κόντρα στους ταξικούς φραγμούς και θα προτάσσει την πάλη για μόρφωση, αξιοπρεπή δουλειά και ελευθερίες.

Παραδειγματιζόμαστε από τους συναδέλφους μας στους ΗΜΜΥ της Κρήτης, που με αφορμή την κατάργηση της «επί πτυχίω» εξεταστικής, αγωνίζονται και εναντιώνονται συνολικά σε αυτή την κατάσταση, ενώ παλεύουν για όλα τα παραπάνω.

ΝΑ ΠΑΡΘΕΙ ΠΙΣΩ Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΤΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ

ΔΙΠΛΗ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

Ανακοίνωση για τα γεγονότα στο τμήμα Διοικηση Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Πατρών

Το τελευταίο διάστημα μια άκρως προβληματική κατάσταση εξελίσσεται στο τμήμα της Διοίκησης επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Πατρών. Συγκεκριμένα η γενική συνέλευση του τμήματος αποφάσισε ομόφωνα τον αποκλεισμό από την εξεταστική του Σεπτεμβρίου 106 φοιτητών επειδή αντέγραφαν ασκήσεις σε ενα συγκεκριμενο μάθημα. Πριν βγάλουμε όμως συμπεράσματα καλό θα ήταν να δώσουμε και μια σημασία στο γιατί εμφανίζονται τέτοια φαινόμενα και ποιοι εμπλέκονται μέσα σε αυτά.

            Τα τελευταία χρόνια η καταστροφική πολιτική που εφαρμόζουν κυβερνήσεις και ΕΕ διαμορφώνει μια ασφυκτική κατάσταση για τους περισσότερους φοιτητές και τις οικογένειες τους. Ακόμη, η μεγάλη ανεργία που επικρατεί, το τσάκισμα της εργασιακής προοπτικής,η ανάγκη για εργαζομένους-λάστιχο,οδηγούν στη πλήρη υποβάθμιση των πτυχίων μας με ένα παράλληλο και αέναο «κυνήγι» δεξιοτήτων – πιστοποιήσεων (δια βίου μάθηση) .Τα παραπάνω έχουν σαν αποτέλεσμα μια «λυκειακή» αντιμετώπιση των φοιτητικών χρόνων αφού η απόκτηση του πτυχίου πρέπει να γίνει όσο πιο γρήγορα γίνεται και με όποιο τρόπο γίνεται. Εδώ εντοπίζεται και ο ρόλος των καθεστωτικών παρατάξεων ΔΑΠ-ΠΑΣΠ που ενώ στηρίζουν ανέκαθεν όλες αυτές τις πολιτικές που μας έφεραν σε αυτή την κατάσταση τώρα έρχονται να την εκμεταλλευτούν και πατώντας σε όλα τα παραπάνω στήνουν κυκλώματα εμπορίας σημειώσεων, ασκήσεων και θεμάτων με αντάλλαγμα ψήφους (άλλωστε δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι συγκεκριμένες ασκήσεις παραδόθηκαν κοντά στην εκλογική περίοδο).

            Για αυτό δεν μπορούμε προφανώς να παραβλέψουμε τη στάση των καθεστωτικών παρατάξεων ΔΑΠ-ΠΑΣΠ που ξαφνικά ξεχνούν όλες τις δήθεν "αξίες" που μέχρι τώρα προέβαλλαν απο κοινού με καθηγητές και πρυτάνεις (πάντα βάση των όσων προβλέπει η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση) όπως "αξιοκρατία", "αριστεία" κλπ κλπ ζητώντας ελάφρυνση της εξοντωτικής ποινής που επιβλήθηκε στους φοιτητές. Συγκεκριμένα σε κεντρική  ανακοίνωση της η ΔΑΠ προφανώς στέκεται αποκλειστικά στην  τιμωρία που επιβλήθηκε από το τμήμα της διοίκησης, αλλά δεν λέει κουβέντα για όλα αυτά που «ο κόσμος έχει τούμπανο». Δηλαδή οτι τόσο η ΔΑΠ όσο και οι ΠΑΣΠ εμπλέκονται σε ένα σκληρό δίκτυο πελατειακών σχέσεων εντός–εκτός πανεπιστημίου που περιλαμβάνει από «δωρεάν» σημειώσεις, σχέσεις με μεγαλοκαθηγητάδες, μάνατζερ και μπράβους, μέχρι και εύρεση εργασίας σε μπαρ και καφετέριες. Κι όμως καμία απο τις κατάπτυστες ανακοινώσεις της ΔΑΠ δεν μπορεί να "την βγάλει καθαρή" όταν οι ψηφοθυρικοί μηχανισμοί που τόσο αυτή όσο και η ΠΑΣΠ έχουν δημιουργήσει σε τμήματα όπως η Διοίκηση βγαίνουν στη φόρα! Σίγουρα δε την γλυτώνει ,ούτε η αμεση παρέμβαση ΟΝΝΕΔ-ΝΔ,στην κατα τα άλλα «ανεξάρτητη» παράταξη που υιοθετεί  χρόνια τώρα στις σχολές την αντιδραστική νεοφιλελέυθερη ατζέντα του πολιτικού της εκφραστή.

            Αυτό είναι που απασχολεί  την ΔΑΠ -ακριβώς επειδή σε τέτοιους μηχανισμούς βασίζεται η «πρωτιά» της στις κάλπες– και όχι βέβαια το εντεινόμενο πλαίσιο εντατικοποίησης και αυταρχικής λειτουργίας του πανεπιστημίου, το οποίο κάθε φορά που τίθεται στην συζήτηση των φοιτητικών συλλόγων η γαλάζια νεολαία  δεν δείχνει να συγκινείται και ιδιαίτερα. Τις περισσότερες φορές μάλιστα συντάσσεται με αυτό το πλαίσιο,όπως επαναλαμβανόμενα αποδεικνύει.(διώξεις φοιτητών στην Ξάνθη από φασίστα καθηγητή,ξυλοδαρμός φοιτητή από καθηγητή στο Πάντειο πανεπιστήμιο,κ.α)

            Πέρα από την εργαλειακή παρουσίαση των γεγονότων, η ΔΑΠ στην ανακοίνωση της θυμήθηκε ότι υπάρχουν και προβλήματα, ότι οι φοιτητές δεν τα βγάζουν πέρα, θυμήθηκε την γενιά μας με λίγα λόγια. Το να μιλά για αυτά η ΔΑΠ ως ένα από τα βασικά στηρίγματα της πολιτικής που μας βυθίζει στην φτώχεια και την ανεργία είναι τραγωδία ή μάλλον καλύτερα φάρσα . «Αδικία είναι να σου γκρεμίζουν τα όνειρα που φτιάχνεις» μας λένε. Τι ειρωνεία! Ας το πούν στα 300.000 παιδιά που κατέφυγαν στην εξωτερικό μήπως και καταφέρουν να ζήσουν με στοιχειώδη αξιοπρέπεια, θύματα της ευρω-μνημονιακής λαίλαπας που τόσο ενεργητικά στηρίζει η γαλάζια νεολαία. Θυμήθηκαν τα «σκληρά έξοδα διαβίωσης» για την πλειοψηφία των φοιτητών, ενώ είναι οι ίδιοι άνθρωποι που προτείνουν και υπερασπίζονται τις ιδιωτικές εστίες, τις επιχειρήσεις μέσα στις σχολές, την ιδιωτική πρωτοβουλία.

            Παράλληλα η απόφαση του τμήματος να μην αφήσει τους φοιτητές να δώσουν εξεταστική δεν λύνει το πρόβλημα.Δεν είναι τυχαίο πως κοινός τόπος των ανακοινώσεων υπουργείου-καθεστωτικών παρατάξεων-τμήματος είναι οτι το «γράμμα το νομου» θα εφαρμοστεί.Το πλαίσιο που προβλέπουν οι εσωτερικοί κανονισμοί των σχολών συντηρεί μια κατάσταση με  πειθαρχικά και ποινές για όποιον φοιτητή-τρια παρεκκλίνει από τα ασφυκτικά πρότυπα λειτουργίας των σχολών,και στοχεύουν στη βαθύτερη καταστολή του φοιτητικού κινήματος και εντατικοποίησης των ρυθμών σπουδών.

Εν τέλει,απάντηση δε θα δωθεί μέσα από ποινές που κάνουν το πανεπιστήμιο ένα αυταρχικό κάτεργο ούτε προφανώς από τις ΠΑΣΠ – ΔΑΠ και κάθε αντιδραστικής δύναμης στις σχολές που προτάσσουν τον κανιβαλισμό και τον ατομικό δρόμο . Αντίθετα, βρίσκεται στο χτίσιμο βαθύτερων δεσμών αλληλεγγύης, στο συλλογικό διάβασμα, στο ζωντάνεμα και στην ανασυγκρότηση των συλλόγων με τρόπο που θα μπορεί καλύπτει το σύνολο των αναγκών της σπουδάζουσας νεολαίας. Η γενιά μας, αν θέλει να ζήσει καλύτερα εντός και εκτός πανεπιστημίου θα πρέπει να παλέψει.Να παλέψει απεναντι στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, στη κυβέρνηση και το νέο νόμο Γαβρόγλου, θέτοντας του δικούς της όρους για το πως θέλει να σπουδάζει,να ζει.

Κόντρα στη διάλυση των πτυχίων και των σπουδών μας, το φοιτητικό κίνημα να βγεί μπροστά,για δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση για όλους, για μόνιμη και σταθερή δουλειά,για ζωή με ελευθερίες.

ΕΑΑΚ Πάτρας σε ΑΕΙ-ΤΕΙ

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΝΙΚΗ

9 ΜΑΪΟΥ: ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗΣ ΝΙΚΗΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

Στις 30 Ιανουαρίου του 1933 ο Χίτλερ χρίζεται καγκελάριος της Γερμανίας. Στις νέες εκλογές, το Μάρτιο του ίδιου έτους, το Ναζιστικό Κόμμα πέτυχε την απόλυτη πλειοψηφία και με ηγέτη τον Χίτλερ. Αργότερα Συστήνεται η Γκεστάπο, η επίσημη μυστική αστυνομία της ναζιστικής Γερμανίας.  Η Γκεστάπο προέβαινε σε συλλήψεις, βασανισμούς και εγκλεισμούς των αντιδρώντων σε φυλακές και στρατόπεδα συγκέντρωσης.

9 Μαΐου του 1945: οι στρατηγοί του Γ’ Ράιχ παρέδωσαν άνευ όρων το Βερολίνο στους Σοβιετικούς υπό την παρουσία Άγγλων και Αμερικανών. Τουλάχιστον 80 εκατομμύρια νεκροί, πογκρόμ και γενοκτονίες, ανυπολόγιστοι οι τραυματίες, ανυπολόγιστες οι κοινωνικές και ψυχολογικές συνέπειες στους ζωντανούς.

 Δεν υπήρχε άνθρωπος στον πλανήτη που να μην είχε ξεκάθαρο ποιος τσάκισε το φασισμό μέσα στη φωλιά του. Δεν υπήρχε άνθρωπος που να μην έσκυψε το κεφάλι με σεβασμό στους μαχητές του Κόκκινου Στρατού και τους λαούς της Σοβιετικής Ένωσης, που μετέτρεψαν τα όνειρα του ιμπεριαλισμού για εξαφάνιση του πρώτου προλεταριακού κράτους στον κόσμο, σε παραληρηματικό εφιάλτη.

 Όμως στην προκειμένη περίπτωση, η αστική τάξη και το κεφάλαιο θέλουν να ξεχάσει ο λαός την αλήθεια και τη συμβολή του διεθνούς κομμουνιστικού και ευρύτερα αριστερού κινήματος στο τσάκισμα του φασισμού.

 Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν επρόκειτο να αφήσει τέτοιου είδους «φαντάσματα» να «πλανώνται» από πάνω της, όπου με χαρακτηριστική κίνηση «έβγαλε» από το προπαγανδιστικό της «καπέλο» το «λαγό» που θα «μεταμόρφωνε» την 9 Μάη, από ημέρα της Αντιφασιστικής Νίκης… σε «Ημέρα της Ευρώπης».

Σήμερα, 72 χρόνια μετά την Αντιφασιστική Νίκη, με το φασισμό, τον εθνικισμό και το ρατσισμό να «νεκρανασταίνονται» σε μια ακόμη προσπάθεια να κατασταλεί η λαϊκή αντίσταση στις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης, αλλά και για να χρησιμοποιηθεί σαν αιχμή του ματωμένου «δόρατος» του κεφαλαίου (βλ. Ουκρανία), κάποιοι γιορτάζουν την «ένωση» του χάλυβα. Εμείς επιλέγουμε ξεκάθαρα να γιορτάζουμε και να θυμόμαστε αυτή τη μέρα ως τη μέρα που ο λαός κατάφερε να τσακίσει το φασισμό. Οφείλουμε να μην ξεχάσουμε ποτέ την φασιστική και τη ναζιστική βία, το Ολοκαύτωμα και την καταστροφή των εβραϊκών κοινοτήτων της Ευρώπης, την μαζική εξόντωση των ρομά, των κομμουνιστών, των ομοφυλόφιλων, των ασθενών, των «αντικοινωνικών στοιχείων».

«ΠΟΤΕ ΠΙΑ ΠΟΛΕΜΟΣ - ΠΟΤΕ ΠΙΑ ΦΑΣΙΣΜΟΣ»

αν.α.κίνηση – ε.α.α.κ